Mijn ervaringen in Berlijn afgelopen weekeind zijn onmogelijk te vatten in een paar tweets - een artikel volgt. Vrouwen en kinderen werden geslagen door de politie, maar meest bijzonder was nog wel dat dit gebeurde temidden van de ‘normaliteit van de dag’.
Mensen die selfies maakten voor de Brandenburger Tor, koffie dronken op het terras, straatmuzikanten, terwijl voor hun neus bloedneuzen werden geslagen - en erger. Een film in een apatische wereld. Niet in staat de ernst te observeren.
Voorbijgangers die vroegen: “wat is hier aan de hand?” En na mijn antwoord zeiden: “oh dan loop ik wel even om”. Het ging ze er dus om dat ze er niet langs konden, niet dat demonstranten voor hun vrijheid opkwamen.
Een Duitse vrouw: “deze mensen houden de hele boel op! Terwijl, ik ben helemaal gevaccineerd!” Maar ook: “dit is regelrecht fascisme, klip en klaar.” Het leek een ieder voor zich manifestatie, met 1000 aanhoudingen. Slachtoffers die je niet op het NOS journaal zag.
Omdat het in Wit-Rusland pas erg is, of omdat er oeverloos over festivals moeten worden doorgezaagd. Berichten over de “opluchting” (studentenverenigingen) dat er “tenminste duidelijkheid” is over wat er nog wel mag. Duitse media hebben het over het “winnen van de ‘querdenkers’”.
Het excessieve geweld tegen demonstranten is gedocumenteerd, in our face, maar doorlopen blijft de opdracht. Zodat we er gevoelloos voor worden. Het ‘onecht’ blijft.
Deze week ga ik even bijkomen van alle indrukken, gesprekken en bezigheden. Ondertussen hoop ik dat deze nieuwe fase in het onderdrukken van de tegenstem meer mensen heeft wakker gemaakt. Want regering kritisch zijn ís kritisch zijn, wat anderen ook zeggen.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
