தொழிலதிபரான அம்மாவுக்கும், பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும் அவரின் மகளுக்கும் காரில் வாக்குவாதம் நடந்து கொண்டிருந்தது.
மகள் "அம்மா, நான் பாடப் புத்தகம் படிக்கிறேன். நல்ல மார்க் வாங்குகிறேன். நல்ல மனிதப் பண்புகளை நீங்கள் சொல்லித் தருகிறீர்கள்.
பிறகு ஏன் வேறு கதை புத்தகமோ. கட்டுரை புத்தகமோ வாசிக்க வேண்டும்?’’
வேறு புத்தகங்களையும் படிக்க வேண்டிய அவசியத்தை தன் மகளுக்கு அந்த கார் பயணத்தில் எவ்வளவோ சொல்லிப் புரிய வைக்க முயன்றார் அம்மா. ஆனால் முடியவில்லை.
வேறு வழியின்றி விவாதத்தை விட்டுவிட்டார்.
அம்மாவும் மகளும் ஆபீஸில் இறங்கி அம்மாவின் கேபினுக்குள் நுழைந்தார்கள். அங்கே வயதான பெண்மணி ஒருவர் நின்று கொண்டிருந்தார்.
‘‘என்ன சரஸ்வதி அக்கா, ரொம்ப நேரம் நிக்கிறீங்களோ?’’ அம்மா வரவேற்றார்.
‘‘ஆமாம்மா, எனக்கு 500 ரூபாய் வேணும்!’’
‘‘இதை ஏன் என்கிட்ட கேக்குறீங்க? மேனேஜர்கிட்ட கேட்டு வாங்கிக்க வேண்டியதுதானே?’’
சரஸ்வதி அமைதியாக இருந்தார். அம்மா ஆயிரம் ரூபாயாகக் கொடுத்து அனுப்பினார்.
மகள் மறுபடியும் ஆரம்பித்தார். ‘‘அம்மா, இவங்க யாரு? சும்மா காசு வாங்கிட்டுப் போறாங்க.
ஆபீஸ்ல கூட்டி பெருக்கிறவங்களுக்கு எல்லாம் இவ்ளோ காசு ஏன் கொடுக்குறீங்க?’’
'‘அவங்க யாருன்னா...’’
‘‘போதும்... போதும்... அவங்களைப் பத்தி ஒண்ணும் சொல்ல வேண்டாம். எனக்குத் தெரியவும் வேண்டாம்.’’ மகள் சீறினாள்.
மற்றவர்களிடம் ஒரு தொழிலதிபராக கறாராக நடக்கும் அம்மா, இந்தப் பெண்ணிடம் மட்டும் ‘சரஸ்வதி அக்கா... சரஸ்வதி அக்கா...’ என்று கொஞ்சுவது அவளுக்குப் பிடிக்கவே இல்லை. சரஸ்வதியை அவள் வெறுக்க ஆரம்பித்தாள்.
அப்போது அவர்கள் அலுவலகத்தின் பக்கத்தில் ஒரு பாலம் கட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.
அவள் பதினொன்றாம் வகுப்பு படித்து முடிக்கும்போது பாலம் கட்டி முடிக்கப்பட்டு திறக்கப்பட்டது.
இவளுக்கு பாலத்தின் மேலே ஏற வேண்டும் என்று ஆசை வந்தது. காரிலிருந்து இறங்கி நடந்து சென்றாள்.
அப்படி ஏறும்போது, அவர்கள் அலுவலகத்தின் மொட்டை மாடி தெரிந்தது.
‘‘ஓஹோ, இதுதான் நம்ம ஆபீஸ் மொட்டை மாடியா?’’ என்று ஆச்சர்யப்பட்டவள், அதிர்ச்சியாக ஒன்றைப் பார்த்தாள்.
அங்கே பழைய ஷீட் போட்ட ஓர் அறை இருந்தது. அந்த அறையில் ஏழ்மை அதிகம் தெரிந்தது. அந்த அறைக்கு வெளியே சரஸ்வதி அக்கா உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தார்.
‘சரஸ்வதி அக்கா இவ்வளவு சின்ன குடிசையிலா வாழ்றாங்க’ என்று அனுதாபம் கொண்டபடி கூர்ந்த பார்த்தாள்.
அங்கே சரஸ்வதி அக்கா இரண்டு சிறுமிகளுக்கு உணவு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார். ‘‘இதுக்குதான் அப்போ அப்போ அம்மாகிட்ட வந்து ரூபா கேப்பாங்களா’’ என்று வியக்கிறாள்.
அம்மாவைத் தேடி போகிறாள். அம்மா அங்கே ஜிம்மில் உடற்பயிற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்.
‘‘அம்மா, சரஸ்வதி அக்கா நல்லவங்கம்மா!’’
‘‘அடடே, எப்படி செல்லம் கண்டுபிடிச்சே?’’
‘‘புதுசா பாலம் கட்டினாங்கல்ல. அதுல ஏறி பாக்கும்போதுதான் அவங்க ஏழ்மை தெரிஞ்சது.
அந்த நிலையிலும் மத்தவங்களுக்கு உதவி செய்றது எல்லாம் தெரியுதும்மா. நான்தான் சரஸ்வதி அக்காவை தப்பா புரிஞ்சிக்கிட்டேன்.’’
அம்மா உடற்பயிற்சி செய்வதை நிறுத்திவிட்டு மகளைப் பார்த்தார்.
‘‘நீ பெரிய பெண்ணாகி விட்டாய் தானே. உன்னிடம் சொல்லலாம்.
இளம் வயதில் காதல் வலையில் விழுந்து, திருமணத்துக்கு முன்பே கர்ப்பமாகி, அம்மா வீட்டை விட்டுத் துரத்தப்பட்டு தற்கொலை செய்துகொள்ளப் போனபோது என்னைக் காப்பாற்றியவர் அவர்தான்
தன் வீட்டில் ஆறு மாதம் வைத்து பாதுகாப்பளித்து, உணவிட்டு, நீ பிறக்கும்போது உன்னையும் என்னையும் கவனித்துக் கொண்டது சரஸ்வதி அக்காதான்.
அதன்பிறகுதான் ஏற்றுமதி கம்பெனியில் வேலைக்குச் சேர்ந்து, பிறகு அதை சிறு தொழிலாகச் செய்ய ஆரம்பித்து இந்த அளவுக்கு முன்னேறி இருக்கிறேன்.
இந்த அவசர உலகில் வாசிப்பு எனும் உன்னதமான செயல் குறைந்து கொண்டே வருகிறது ...
எந்த ஒரு நாட்டில் வாசிக்கும் பழக்கம் குறைகிறதோ அது சரிவையும் சமுதாய சீர்கேட்டையும் விரைவில் சந்திக்கும் .. இந்த சூழ்நிலையில் வாழும் நாம் யாரிடமும் எந்த ஒரு நல்ல கருத்தையும் கேட்பதற்கு கூட தயாரில்லை ..
குறைந்த பட்சம் social media பார்க்கும் போதாவது இம்மாதிரியான moral Storiesகளை படித்து நம் பிள்ளைகளுக்கு நல்லவற்றை சொல்லி கொடுக்கலாமே!!!
சிவன்: நக்கீரரே! எமது பாட்டில் எங்கு குற்றம் கண்டீர்? சொற்சுவையிலா? அல்லது பொருட்சுவையிலா?
நக்கீரர்: சொல்லில் குற்றமில்லை. இருந்தாலும் அது மன்னிக்கப்படலாம். பொருளில்தான் குற்றமிருக்கிறது.
சிவன் : என்ன குற்றம் கண்டீர்?
நக்கீரர் : எங்கே தாங்கள் இயற்றிய செய்யுளைச் சொல்லும்?
சிவன் : தின்பதோ வாழ்க்கை வேலை வேறில்லை தம்பி
ஓமம் சேர்க்காமல் கண்டதும் உளதே
கடுகும், பருப்பும், மிளகாயும் சேர்த்து
எண்ணெயில் தாளித்த பாவையே! இதை விடுத்து
வேறுண்டோ நீயறியும் ரவா உப்புமாவே
நக்கீரர் : இப்பாட்டின் உட்பொருள்?
சிவன் : நாடார் கடையில் உள்ள மளிகைப் பொருட்களை எல்லாம் வரிசையாக வாங்கிக் குவிக்கும் பெண்ணே! நீ கண்ட பொருட்களில் ரவாவைப்போல் வேறு அரியவகைப் பொருள் உண்டோ! அதில் நீ செய்த ரவா உப்புமாவிற்குத்தான் ஈடு இணை உண்டோ? என்பதே இதன் பொருள்.
It has been taught that the word "Hindu" is a corruption of the Arabic or Parsi word "Sindhu".
In the time of the Mughals and the English, the lie was spread among the common people that this was the name of our Sanatana Dharma.
But how untrue is that
Wrong, it's documentary
Note the proof.
Request to share forward in all your groups by reading this.
* The word "Hindu" is "heenam dushyati iti hindu:" *
That is, he who 'abandons ignorance and inferiority' is a Hindu.
The word 'Hindu' is a true Sanskrit word that has existed for ages. If this Sanskrit word is idolized then heena + du = that is
It is difficult to understand the meaning of one who stays away from bad thoughts.
அடுப்பங்கரையிலும் அமெரிக்காவிலும், புரோகிதராகவும், பிரொபஷனலாகவும், தமிழ் எழுத்தளாராகவும், நுனி நாவில் ஆங்கிலம் பேசுவராகவும், பழுத்த ஆத்திகராகவும், கம்யூனிஸ்டாக… பல தளங்களில் பரந்து விரிந்தோம்.
அமெரிக்கா போனாலும் ‘ஆத்து’ பாஷை. எங்கெங்கு சென்றாலும், உலகெங்கும் தமிழ் சங்கம் வளர்த்தோம். தமிழ் நூல்கள் எழுதினோம்.
தமிழை ‘செந்தமிழ்’ முதலில் சொன்னோம். தேடி தேடி பழந்தமிழ் இலக்கியம் சேகரித்தோம்.
திடீரென ஒருவன் “நீ தமிழனில்லை” என்றான். முதலில் திகைத்து பிறகு சிரித்து சமாளிக்க கற்றோம்.
அரசாங்க வேலை உன்னதம் என்றே நம்பினோம். வேலையில் உண்மையாய் இருந்தோம். ‘லஞ்சம் தவிர்த்து நெஞ்சை நிமிர்த்து’ என்று எவரும் சொல்லிக் கொடுக்காமலேயே வாழ்ந்தே காட்டினோம்.
தமிழ் உடலாய் நேர்மை உயிராய் ஆன்மீகம் வழியாய் கொண்டிருப்பதால் @premaswaroopam இந்த ஏகலைவனுக்கு குருவானார்
உண்ணும் உணவும் பருகும் நீரும் சுவாசிக்கும் காற்றும் என்னுள்ளும் நான் பார்க்கும் அனைத்தும் அந்த பரமாத்மனே என்று போதனை செய்வதால் @krishnananban55 இந்த ஏகலைவனுக்கு குருவானார்
My Traditions My Heritage My Faith - My Pride என்று சொல்லி என் அகக்கண்களை திறந்திடச் செய்த @makkolam இந்த ஏகலைவனுக்கு குருவானார்
பகைவர்க்கு அருள்வது பிழை தீமையை அழித்து காப்பது எம் இனம் என்று தேசியத்தை ஒரு வரியில் சொன்ன @MajorSimhan இந்த ஏகலைவனுக்கு குருவானார்