Thread by @dal_refleksje

Coraz więcej zapytań odnośnie #SquidGame i globalnej popularności koreańskiej pop-kultury, kilka więc moich uwag na ten temat.
Koreańska pop-kultura nie bardzo do mnie nie przemawia, ale te wszystkie opinie formułowane przez środowiska eksperckie w mediach są w znacznej 1/14

mierze nietrafne.Są w większości głoszone przez osoby w ograniczonym stopniu rozumiejące specyfikę kultury Korei i mentalności Koreańczyków. Potrzeba Koreańczyków bycia w centrum światowej uwagi wynika z licznych traum (okupacja japońska 1910-1945, wojna koreańska 1950-1953, 2/14

bolesna droga do demokracji 1945-1987), lęków (militarna potęga Japonii i Chin, agresywna retoryka Kim Jong-una i Xi Jinpinga), niskiego poczucia własnej wartości (m.in. ubóstwo, w porównaniu z japońską i chińską, ich własnej tradycyjnej kultury), 3/14

niestabilnej samooceny (balansującej pom. zaniżoną a zawyżoną, wyraża się chociażby w potędze koreańskiego przemysłu kosmetycznego i chirurgii plastycznej), specyficznej matczynej miłości (wychowywanie dzieci w klimacie miłości warunkowej, w znacznej mierze uzależnionej od 4/14

wyników w nauce. To kształtuje ich wyjątkową, słynną już etykę pracy, ale też naraża na liczne słabości ducha, w tym melancholię, podatność na złe nawyki, agresję i autoagresję, które tak szczegółowo na tt opisuję).
Dorzućmy do tego ukształtowaną neokonfucjańską tradycją 5/14

oraz trudną historią wrażliwość na nastroje i potrzeby innych (nunchi w koreańskiej psychologii) światowego społeczeństwa, która napędza ich kreatywność, oraz umiejętne pomieszanie wpływów zachodnich z tradycyjną kulturą i otrzymujemy fenomen na skalę światową.Ale co za tym 6/14

się kryje? Po co to wszystko? W ten sposób chcą Koreańczycy podświadomie zabezpieczyć się przed kolejnymi narodowymi tragediami, najazdem obcych mocarstw oraz dowieść światu swojej wartości. Traumy i lęki są ich siłą napędową. Przepis na drugą Koreę jest więc prosty – 7/14

ponadprzeciętna inteligencja, specyficzna kreatywność, zbiorowe traumy (Koreańczycy mogą narzekać na Japończyków i okupację Korei w latach 1910-1945, ale bez niej, jak i bez wojny koreańskiej formujących współczesną niespokojną, neurotyczną mentalność tych ludzi 8/14

najprawdopodobniej nie byłoby hallyu, k-popu, k-dram), nieprzewidywalni i potężni sąsiedzi otaczający za wszystkich stron kraj, oraz dysfunkcjonalne rodzicielstwo wraz z okradającym najmłodszych z dzieciństwa i życia rodzinnego, ale kształtującym etykę pracy systemem oświaty 9/14

i oto mamy drugą Koreę.
Zarówno japońska jak i koreańska kultura przyciągają uwagę świata swoją tajemniczością, niezwykłością (czy ktoś poza ekspertami interesuje się jeszcze zniszczoną ideologią komunistyczną kulturą chińską?). Japonia jednak, pomimo znacznego stopnia 10/14

zwesternizowania stara się w tradycyjnej kulturze unikać zanieczyszczeń elementami obcych kultur, co czyni ich kraj mało zrozumiały dla przeciętnego światowego odbiorcy. Kto tak naprawdę, poza pasjonatami Japonii potrafi pojąć całą tą misterną symbolikę i otoczkę kultury 11/14

gejsz lub licznych japońskich festiwali i świąt? Japońskie pismo też nie ułatwia nam zadania. Koreańczycy poszli w innym kierunku. Ich kultura nie jest aż tak tajemnicza, bogata i misterna jak japońska, ale umiejętnie spłycona i otwarta na zachodnie wpływy czyni ją 12/14

przejrzystą i zrozumiałą dla niemalże każdego obywatela zglobalizowanego świata. Prosty jak drut alfabet koreański (hangul) zachęca do nauki języka i zgłębiania kultury koreańskiej. Chiny i Japonia przetarły drogę do popularności Korei, a ta skwapliwie z tej okazji 13/14

skorzystała.
Paradoksalnie hallyu przestanie zadziwiać świat wraz ze zdrowieniem ducha Koreańczyków, ale droga do tego długa i bolesna. 14/14