۱/متخصصان میگویند قتل سارا اورارد و سابینا نسا در انگلیس، به نقطه عطفی برای مسئولیتپذیری مردان در ارتباط با خشونت مردانه تبدیل شده. سازمان «فراتر از برابری» در طی دو هفته پس از قتل، با ۱۵۰ مرد داوطلب مواجه شد. پیش از آن میانگین پیوستن مردان به این تشکل، دو مرد در یک هفته بود.
۲/دنیل گینس مدیر اجرایی سازمان میگوید: «هرگز مردی را ندیدم که به وقت پای شوخیهای ضدزن و جنسیتزده، مشارکت یا سکوت نکرده باشد. این رفتار به شوخیکننده مشروعیت میدهد و نگرشهای جنسیتزده را عادیسازی میکند و در نهایت همین نگرشهاست که به خشونت علیه زنان منجر میشود.»
۳/«مایکل کونروی»، بنیانگذار یک گروه محلی به نام «مردان عمل»، هم معتقد است: «من ممکن است به شخصه "مرد خوبی" باشم و هرگز خشونت نکنم. اما خشونت مردانه مربوط به شخص من نیست. مسئلهای جمعی است و ما همگی در مقابلش مسئولیت داریم. همه موظفیم که فعالانه علیه وضع موجود فعالیت کنیم.»
۴/«دیوی تامپسون»، مدیر کارزار خیریه «روبان سفید اسکاتلند» گفت: «اقدامات فردی کافی نیست و بار مسئولیت را از دوش آنها برنمیدارد. باید برای ایجاد فضایی تلاش کنیم که حضور یک مرد در مجاورت زن در مکانهای تاریک و خلوت رعب و وحشت ایجاد نکند.»
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
۱/«دستت رو بردار...لعنت بهت...دفعه بعدی حامله نشو نکبت.» ویدئویی در شبکههای اجتماعی منتشر شد که حاوی صدای یک زن باردار است. راوی در بیمارستان حضور دارد مینویسد: «زایمان دختر ۲۰ ساله اتاق بغلی من یواشکی نگاه میکردم. جملات دکتر دقیقا ثانیه تولد بچه. بیمارستان امام اهواز.»
۲/در ویدئو جیغ را میشنوید و صدای تشر زدن پزشک. یکی از کاربران توییتر نوشت: «من با دوستان دانشجوی ماما که کارآموز بودن رفتم بیمارستان. به زن میگفت: "لنگهاتو وا کن، خوب برای شوهرت وا میکردی که ..."» کاربر دیگری هم از «زایشگاههای دولتی ایران» به عنوان «شکنجهخونه» نام برد.
۳/همچنین در توییتر فارسیزبان، کاربران در حال بازگویی این تجاربند و از توهینهای جنسی به زنان در حال زایمان مینویسند. یک کاربر توییتر شنیده که پزشک به زنی گفته: «حالشو تو کردی زحمتاشو من باید بکشم، میخواستی لنگتو ندی هوا!»
ما، برخی از زنانی که روزی با «م.خ» در یک تحریریه کار کردهایم، همواره زیر نگاههای سنگینش احساس ناامنی میکردیم. انتقال این احساس ناامنی فقط به بار سنگین نگاههای او بر ما خلاصه نمیشد؛ روایتهای دیگری نیز در جریان بود:
«هر دفعه میخواستم به راهروی روزنامه بروم، اگر او آنجا بود نمیرفتم. از اینکه شروع کند و پای حرفهای جنسی را وسط بکشد، حذر داشتم»، «اگر خبرنگار زنی به رفتارهای جنسیتزده او اعتراضی میکرد، سمپاشی جنسی علیهاش شروع میشد تا او را وادار به سکوت یا ترک کار کند»،
«در محل کار فعلیش، خبرنگاران زن تازهکار را به بهانه صحبت درباره سوژهها و مسائل کاری به اتاقش میکشاند و برای ساعتی در را قفل میکرد.»
در جامعه مطبوعات، م.خ نه اولین کسی است که روایت آزار درباره او موجود است و نه آخرین نفر.
احتمالا ویدئویی که اخیرا منتشر شده را دیدهاید. زن راه میرود و تلفن صحبت میکند که اشاره دستی به او تذکر پوشش میدهد. احتمالا «این چه وضعشه» یا «سر و وضعت رو درست کن» و چیزی مشابه جملاتی که بارها در مکانهای عمومی از رهگذران شنیدهایم. زن میایستد و پاسخ میدهد. احتمالا میگوید:
«به تو چه ربطی دارد.» مرد با خشونت حمله میکند و لگد میزند. زن از خود دفاع میکند. درگیر میشوند و زد و خورد صورت میگیرد. شاهدان صحنه تنها نظارت میکنند. هر چه زن بیشتر مقاومت میکند مرد وحشیانهتر میتازد. گویی از مقاومت او بیش از شیوه پوشش خشمگین شده است و تمام قدرتش را
برای مغلوب کردن زن به کار گرفته است. «کیت میلت»، فمینیست رادیکال معتقد است هر گاه زنی از پذیرش ایدئولوژی مردسالاری خودداری کند و بیاعتمادی خود را با پس زدن تسلیم و فرودستی علنی سازد، مردسالاری(بخوانید ایدئولوژی رسمی در ایران) برای به انجام رساندن کاری که تربیت در انجام آن ناکام