एका लग्ना ला गेलो. जेवणाचा
तो थाटमाट पाहून थक्क झालो. जवळ जवळ वेगवेगळ्या पदार्थांचे 20 काउंटर मांडून ठेवले होते . स्वच्छ ,चकचकीत ड्रेस घातलेले वेटर इथे तिथे फिरत होते .युनिफॉर्म घातलेल्या सुदर मुली पाहुण्यांची विचारपूस करीत फिरत होत्या .
पंचपक्वाने म्हणजे काय ते आज कळले मला.... हातात डिश घेऊन मी सगळ्या काउंटर वरून फिरू लागलो.....
तुम्हाला सांगतो राव एकही पदार्थ कधी घरी बनवून खाल्ला नव्हता असे सर्व पदार्थ होते .
सौ. ने हात खेचत म्हटले "आहो जरा दमाने घ्या, मिळते म्हणून सर्व घेऊ नका, मग फेकून द्याल "
मी लक्ष न देता माझी डिश पूर्ण भरून घेतली आणि कोपरा गाठत शांतपणे जेवायला सुरवात केली. थोडे खाल्ल्यानंतर माझे पोट गच्च झाले.......
अधिक काही खाववेना. नाइलाजाने मी ती अर्धी भरलेली डिश फेकून द्यायला गेलो. रिकाम्या डब्याजवळ एक माणूस उभा होता........
माझ्याकडे प्रसन्नपणे हसून पाहत हातातील डिश घेतली आणि म्हणाला
"सर , रागावणार नसाल तर एक सांगू ??
अतिशय सभ्य माणूस दिसत होता म्हणून मी होय म्हटले
" हि तुमची डिश आहे ना ??
" होय, मी परत उत्तरलो .
" हे उरलेले जेवण मी तुम्हाला पार्सल करून देऊ का ?? म्हणजे तुम्ही घरी
नेऊन संध्याकाळीहि जेवू शकाल "
मी चकित झालो .थोडा राग हि आला . त्याच रागात बोललो
"आहो थोडे राहिले अन्न ?
काय हरकत आहे .
नाही अंदाज आला.
म्हणून काय घरी न्यायचं" ??
"रागावू नका" तो गोड हसत म्हणाला.
हे मोठ्यांच लग्न आहे .पैश्याची बिलकुल काळजी करू नका असे सांगितले आहे आम्हाला.
हजार माणसांच्या जेवणाची ऑर्डर म्हणजे. बाराशे माणसांचे जेवण बनविले आम्ही. कितीतरी अन्न उरणार, मग बाहेर बसलेल्या पंधरावीस भिकाऱ्यांना देऊ .आमची 25 माणसे. पण तरीही अन्न उरणारच .आणि तुम्ही हे वाया घालवलेले अन्न!! त्याचे काय ?? राग मानू नका. पण आज हजार लोकांच्या जेवणासाठी गेले चार
दिवस आम्ही मेहनत करतोय , उत्कृष्ट प्रतीची भाजी , मसाले खरेदी केले आज पहाटे चार वाजल्यापासून माझी माणसे तुम्हाला वेळेवर आणि उत्तमप्रतीचे चविष्ट जेवण देण्यासाठी राबतायत.
होय ,त्यासाठी आम्ही मागू तेव्हढे पैसे तुम्ही दिलेत हे मान्य आहे . पण सर्व गोष्टी अश्या पैशाने नाही मोजता येत
आज अशी अर्धवट भरलेली डिश डब्यात फेकून दिलेली पाहून जीव तुटतो आमचा .....
म्हणून आम्ही हि शक्कल लढवली , हॉटेल मध्ये कसे तुम्ही डिशमधील अन्न पार्सल द्यायला सांगता "........ का ???
कारण तुम्ही पैसे मोजले असता मग इथे का नाही ?? कारण ते दुसऱ्यांने दिले म्हणून का ??
" आणि हो, यातील काहीही यजमानांना माहित नाही . हे आम्हीच ठरविले आहे . त्यामुळे तुम्ही यजमानांना दोष देऊ नका . पटले तर तुमचे अन्न आणि अजून त्यात थोडी भर टाकून घरी घेऊन जा नाहीतर डिशमधील अन्न पूर्ण खा ." मला काही सुचेना काय बोलावे . थोडी लाज हि वाटली आणि पटतही होते .
खरेच भारतात काय आज संपूर्ण जगात अन्नासाठी लोक भटकताय आणि आपण इथे कोरड्या मनाने फेकून देतोय......
इतक्यात सौ .म्हणाली "बरोबर बोलताय भाऊ , ह्यांना काय कळते किती मेहनत असते यामागे . हवे तसे घ्यायचे आणि उरलेले फेकून द्यायचे तेव्हा करणाऱ्याला किती वेदना होतात .
द्या तुम्ही ते पार्सल आम्हाला . आता रात्रीचे जेवण होईल .मेहनत ,इंधन सर्व काही वाचेल . थोड्या वेळाने आम्ही वर वधूला आशीर्वाद देऊन पार्सल घेऊन बाहेर पडलो .......
(आता बोला आहे का तुमची असे वागण्याची मानसिकता....
एक तर जेवढी भूक असते त्यापेक्षा कमीच पानात घ्यावे,
अजून लागले तर ना नाहीच....
पण भूभूक्षीतासारखे भसाभसा पान भरून घेवून दुसऱ्याच्या तोंडचे अन्न वाया घालवण्यासारखा माजोरडेपणा नाही...)
अन्नावाचून, अन्न पिकवता आत्महत्या करतोय....... #खाऊन माजावे, टाकून नाही..🙏🏻
अन्न हे परब्रम्ह आहे🙏🙏
🙏🌹जय गजानन 🌹🙏
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
आज काल डिग्री घेतलेली व्यक्ती हुशारच असते असा समज आहे. पण असे काही नाही कधी कधी कोणतेही शिक्षण न घेतलेले लोक सुद्धा आपल्या अनुभवाने आणि जीवनाकडे बघणाच्या व्यवहारी दृष्टिकोनाने असा काही चमत्कार घडवू शकतात की ज्याने अनेक न सुटणाऱ्या समस्या ह्या एका चुटकी सरशी मध्ये सोडवु शकतात...
मुंबईतील एका कंपनीने अवाढव्य आणि अतिशय महागड यंत्र जर्मनी मधुन मागवले होते.ते यंत्र कंपनीच्या तळघरात उतरवायचे होते. त्या काळात ते यंत्र पेलणारी मोबाईल क्रेन नव्हती. मुंबई पोर्ट कडे तशा क्रेन होत्या पण फिक्स्ड होत्या.
माथाडी कामगारांनी ओंडक्यांच्या मदतीने ते ट्रेलर वरुन उतरवल.....
... पण ते तळघरात ३६ फुट खोल ढकलायचे कसे यावर जर्मन आणि भारतिय तंत्रज्ञ खल करीत बसले होते. अखेरीस जम्शेदपुर वरुन क्रेम मागवायचे असे ठरले.पण त्यासाठी किमान २ आठवडे इतका तरी वेळ लागणार होता.......
आज एक रस्त्यावरील खड्डा किती जणांना पोसतो माहिती का?
1. काँट्रॅक्टर 2. सिमेंट, खडी, डांबर विक्रेते 3. सिमेंट, खडी, डांबर कंपन्या, अन उपसा करणारे 4. याची वाहतूक करणारे 5. खड्डे बुजवणारे कामगार 6. खड्यात पडून लागले तर डॉक्टर 7. जास्त लागले तर टाके घालणारा डॉक्टर
8. जोरात गचका बसला तर मणक्याचे डॉक्टर 9. हात पाय तुटले तर अम्ब्युलन्स आणि ड्रायवर 10. अम्ब्युलन्स मध्ये स्ट्रेचर बनवणारे 11. स्ट्रेचर बनवण्यासाठी लागणारे लोखंड विक्रेते, कापड / रबर विक्रेते 12. ते बनवणारे फेब्रिकेटर 13. मग ICU असणारे दवाखाने 14. तिथे काम करणारा वर्ग
15. औषधे, सलाईन, त्याची सुई बनवणारे, मार्केटिंग करणारे 16. औषध विक्रेते 17. हेल्मेट नसेल आणि जर डोके फुटले तर 18. (वरील 10-16 नंबर्स आहेतच शिवाय) 19. मेंदू सर्जन 20. ऑपरेशन साठी सुर्या, कात्र्या बनवणारे 21. जर धडाधड गाडी गेली खड्ड्यातून तर टायर विक्रेते 22. शॉकअबसरवर बनवणारे
*दिवाळी समाप्तीच्या शुभेच्छा...*
माणसाने विझलेले दिवे सुध्दा पहायचे असतात,
मग तेजाळणार्या दिव्याची महती समजते. तेजाच्या वलयाची जाणीव होते.
दिवे जळून विझले की त्यांची असहाय्यता समजते. ते का विझले असावेत याचा अंदाज घेता येतो. विझलेल्या दिव्यांची वेदना समजून घेता येते. आपण जेंव्हा वेदनेच्या परिछायेत असू त्यावेळची जाणीव होते. आणि तसं पाहिलं तर प्रत्येक दिव्याला विझावंच लागतं...
कधी वेळ आल्यावर तर कधी अवेळी. दिवे जेव्हा प्रकाशमान असतात तेंव्हा प्रत्येकाला ते आवडतात. पण याचा अर्थ असा नाही की अंधार उपयोगी नसतो. अंधार पण वेदनेला पोटात जागा देतो. आसवं मुक्तपणे ओघळू देण्यासाठी
सहवास कोणाचा ?
🙏🏻
🏵️ दहा मिनिटे बायकोसमोर बसा, आयुष्य किती अवघड व कष्टपूर्ण आहे हे कळेल.
🏵️ दहा मिनिटे बेवड्यासमोर बसा, तेच आयुष्य किती सोपे व सुखाचे आहे हे समजेल.
🏵️ दहा मिनिटे साधु संन्याशा समोर बसा, आपल्या जवळील सर्वकाही दान करून टाकावे असे वाटेल
🏵️ दहा मिनिटे राजकारणी पुढाऱ्या समोर बसा, आतापर्यंत घेतलेले शिक्षण व्यर्थ, निरुपयोगी व कुचकामी असल्याचे कळून येईल
🏵️ दहा मिनिटे विमा एजंट समोर बसा, जगण्यापेक्षा मेलेले केव्हाही बरे असे वाटेल
🏵️ दहा मिनिटे व्यापाऱ्यासमोर बसा, तुम्ही कमावलेली संपत्ती कवडीमोल आहे असे वाटेल.
🏵️ दहा मिनिटे शास्त्रज्ञासमोर बसा, स्वतःचे अज्ञान किती अगाध आहे हे समजेल.
🏵️ दहा मिनिटे चांगल्या शिक्षका समोर बसा, पुन्हा विद्यार्थी व्हावे अशी प्रबळ इच्छा तुम्हाला होईल.
बाळांनो...!
आली आली म्हणता म्हणता पाच दिवस संपले.तुम्ही म्हणत आसाल संपली दिवाळी..फराळाचे डबे आता संपत आले असतील...तेल उटण्याच्या वाट्या घासून पुसून चकचकीत झाल्या असतील.पाच दिवस उजळून काळवंडलेल्या पणत्या तुम्हाला आज भकास वाटत असतील...पण....
खरं तर मी कुठे जात नसते.थोडा काळ पुढं सरकलाय इतकचं.
मी येतेच ती तुम्हाला वर्षभर पुरेल इतकी एनर्जी द्यायला.
देव दानवांनी मंथन करून लक्ष्मी व तेरा रत्न बाहेर काढली.
रोज प्रामाणिकपणे कष्ट करून तुम्ही जे काही मिळवता तीच खरी लक्ष्मी आसते.
तेच खरे लक्ष्मी पुजन ...मी देखील तुमच्यापाशी
तेंव्हा रेंगाळत रहाते.
जेंव्हा तुम्ही पती पत्नी एकमेकांकडे आदर प्रेम व कौतुकाने बघता तोच खरा पाडवा असतो.
मी देखिल तुमच्या नजरेत विरघळून तो पाडवा जगत असते.
जेंव्हा तुम्ही भाऊ बहिण एकमेकांच्या सुखदुःखाला धावून जाता..तीच खरी भाऊबीज...
तुमच्या धावणा-या पायात मीच तर बळ देत असते.