#Thread
• “शिवाजीराजांचा मावळा मी, तुझा कौल हवाय कुणाला?” - दिलेरखानाला धूळ चारणाऱ्या योद्ध्याची शौर्यकथा... (भाग 1)
छत्रपती शिवाजी महाराजांनी हिंदवी स्वराज्याची स्थापना केली आणि सगळीकडे जणू स्वराज्याचे नवचैतन्य सळसळू लागले. पण म्हणतात ना चांगल्या गोष्टीला देखील…
१/१५
• “शिवाजीराजांचा मावळा मी, तुझा कौल हवाय कुणाला?” - दिलेरखानाला धूळ चारणाऱ्या योद्ध्याची शौर्यकथा... (भाग 1)
छत्रपती शिवाजी महाराजांनी हिंदवी स्वराज्याची स्थापना केली आणि सगळीकडे जणू स्वराज्याचे नवचैतन्य सळसळू लागले. पण म्हणतात ना चांगल्या गोष्टीला देखील…
१/१५
…विरोधक असतात, त्याप्रमाणे अनेक वतनदारांचा शिवरायांच्या स्वराज्याला विरोध होता. या साऱ्या मंडळीनां शिवरायांनी स्वराज्याचे महत्व सांगितले. अनेक जण स्वराज्यात सामील झाले. तर अनेक जणांनी आपला विरोध कायम ठेवला.
यापैकी एक होते जावळीचे मोरे घराणे जे आदिलशाही दरबारी सरदार होते.
२/१५
यापैकी एक होते जावळीचे मोरे घराणे जे आदिलशाही दरबारी सरदार होते.
२/१५
“तुम्हांमध्ये पुरुषार्थ असला, जर उदईक येत असाल तर आजच या!” जावळीच्या घनदाट जंगलात राज्य करणार्‍या चंद्रराव मोर्‍यांनी शिवाजी महाराजांना डिवचले.
हा मग्रुरीचा जबाब ऐकून महाराज संतापले.
३/१५
हा मग्रुरीचा जबाब ऐकून महाराज संतापले.
३/१५
मोर्‍यांना अखेरची संधी मिळावी म्हणून महाराजांनी एक पत्र मोर्‍यांना धाडलं ‘जावळी खाली करुन, हात रुमालांनी बांधून भेटीस येणे!’
पण चंद्रराव व हणमंतराव गुर्मीला आलेले, कारणच तसे होते. कारण त्यांच्या ताब्यात होते जावळीचे खोरे!
४/१५
पण चंद्रराव व हणमंतराव गुर्मीला आलेले, कारणच तसे होते. कारण त्यांच्या ताब्यात होते जावळीचे खोरे!
४/१५
जावळी म्हणजे वाघाची जाळी. जावळीचे खोरे म्हणजे महाबिकट मुलुख. जावळीच्या खोर्‍यात उतरणे म्हणजे मृत्यूच्या खाईत उतरण्यासारखे होते.
महाराजांचे कान्होजी जेधे, हैबतराव शिळीमकर, संभाजी कावजी कोंढाळकर, नांदलनाईक यांना तातडीचे हुकूम सुटले.
५/१५
महाराजांचे कान्होजी जेधे, हैबतराव शिळीमकर, संभाजी कावजी कोंढाळकर, नांदलनाईक यांना तातडीचे हुकूम सुटले.
५/१५
निवडक धारकरी जावळीच्या कीर्र जंगलात घुसले. एकदम भयंकर कालवा उठला. चर्तुबेट, जोर, शिवथर आणि खुद्द जावळीवर एकाचवेळी मराठ्यांचा छापा पडला.
चंद्रराव, प्रतापराव, हणमंतराव आणि सगळी मोरे मंडळी धावली.
६/१५
चंद्रराव, प्रतापराव, हणमंतराव आणि सगळी मोरे मंडळी धावली.
६/१५
दोन्ही बाजूंकडून मराठेच आपापसात लढू लागले, पण स्वराज्यासाठी त्यांचा नाइलाज होता. संभाजी कावजी कोंढाळकरांनी हणमंतराव मोरे ठार केला. प्रतापराव मोर्‍यांनी लपत छपत विजापूरचा रस्ता धरला.
७/१५
७/१५
खास चंद्रराव जावळी हातची जातेय हे पाहून रायरीकडे पळाले. पण जावळीच्या पूर्व बाजूने हत्यारांचा खनखणाट आणि आरोळ्याचा आवाज अजूनही येत होता.
८/१५
८/१५
राजेंनी विचारले काय आहे हा प्रकार.. “राजे चन्द्ररावांच्या एक सरदार आपल्या कोणालाच ऐकना झालाय, गेली ६ तास अखंड पट्टा फिरवतोय.. कोणालाच जवळ येऊ देइना. आत्तापर्यंत याने ५०-६० मावळे मारले आपले, आणि कित्येक जायबंद केले.
९/१५
९/१५
एक एक दर्दी धारकरी कार्दळीसारखा कापून काढतोय तो.. मुरारपंत नाव त्याचे..”
राजे घोड्यावर स्वार होऊन घटनास्थळी दाखल झाले. मावळ्यांना थांबायचे आदेश दिले.
मावळे थांबले पण मुरारपंत एवढे बेहोषीने लढत होते. पट्ट्यांची सुदर्शन चक्रासारखे वलये दिसत होती.
१०/१५
राजे घोड्यावर स्वार होऊन घटनास्थळी दाखल झाले. मावळ्यांना थांबायचे आदेश दिले.
मावळे थांबले पण मुरारपंत एवढे बेहोषीने लढत होते. पट्ट्यांची सुदर्शन चक्रासारखे वलये दिसत होती.
१०/१५
राजानी कणखर व तितक्याच ताकतीच्या आवाजाने आज्ञा केली… “मुरारपंत थांबावे…”
पंत थांबले… राजे म्हणाले …“पंत ज्यांच्यासाठी लढत आहात ते गुप्त वाटेने पळून गेले. जावळीवर आता आमची हुकुमत आहे.”
११/१५
पंत थांबले… राजे म्हणाले …“पंत ज्यांच्यासाठी लढत आहात ते गुप्त वाटेने पळून गेले. जावळीवर आता आमची हुकुमत आहे.”
११/१५
पंत म्हणाले – “असे तुम्ही समाजात असाल, पण हा मुरार अजून जिवंत आहे.. स्वामिनिष्ठ मेलेली नाही.”
राजे उद्गारले – “पण हीच निष्ठा सत्कारणी लावा, पिढीजात जहागीराचे आम्ही पुत्र, बसून खाल्ले तरी ७ पिढ्या पुरून उरेल. पण आम्ही हा स्वराज्याचा डाव मांडलाय तो आमच्या रयतेसाठी..
१२/१५
राजे उद्गारले – “पण हीच निष्ठा सत्कारणी लावा, पिढीजात जहागीराचे आम्ही पुत्र, बसून खाल्ले तरी ७ पिढ्या पुरून उरेल. पण आम्ही हा स्वराज्याचा डाव मांडलाय तो आमच्या रयतेसाठी..
१२/१५
३५० वर्षे गुलामगिरीत पिचत पडलेला हा महाराष्ट्र स्वतंत्र करून देव धर्माचे राज आणण्यासाठी आमचा हा खटाटोप आहे. यासाठी आमचा जीव गेला तरी आम्ही ते नशीब समजू. तुमच्यासारखे निष्ठावंत धारकरी स्वराज्यात सामील झाले तर आई जगदंबेची कृपा समजू आम्ही…बघा विचार करून.
१३/१५
१३/१५
नाहीतर आम्ही तुमच्यावर जबरदस्ती नाही करणार. आपली योग्यता आम्ही ओळखतो. तुम्हास आम्ही उपद्रव करणार नाही. तुम्ही खुशाल इथून सहीसलामत जावू शकता.”
मुरारबाजींना आपली चूक लक्षात आली आणि ते स्वराज्यात दाखल झाले.
१४/१५
मुरारबाजींना आपली चूक लक्षात आली आणि ते स्वराज्यात दाखल झाले.
१४/१५
अश्याप्रकारे शिवरायांना जावळीच्या स्वारीतून मोर्यांच्या तुर्यातले एक अमूल्य रत्न मिळाले होते ‘मुरारपंत’!
मुरारबाजींची इतिहासातील सर्वांत प्रसिद्ध घटना म्हणजे दिलेरखानाशी अखेरच्या श्वासापर्यंत दिलेला लढा…
१५/१५
मुरारबाजींची इतिहासातील सर्वांत प्रसिद्ध घटना म्हणजे दिलेरखानाशी अखेरच्या श्वासापर्यंत दिलेला लढा…
१५/१५
*राजांनी
#Thread
• “शिवाजीराजाचा मावळा मी, तुझा कौल हवाय कुणाला?”: दिलेरखानाला धूळ चारणाऱ्या योद्ध्याची शौर्यकथा… (भाग २) 👇👇👇
• “शिवाजीराजाचा मावळा मी, तुझा कौल हवाय कुणाला?”: दिलेरखानाला धूळ चारणाऱ्या योद्ध्याची शौर्यकथा… (भाग २) 👇👇👇
https://twitter.com/lagadpatil_007/status/1466229676641161220?t=YW-uvDFxZk2Dboni287bXQ&s=19
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
