۱. آیا سیاست نگاه به شرق به مفهوم «قطع رابطه با غرب» و غلتیدن در آغوش چین است؟ مطلقا‌ً این‌طور نیست. نه‌تنها ایران وارد چنین روابطی نمی‌شود که اساساً چین هم علاقه‌ای به اتحاد استراتژیک با ایران و البته سایر کشورهای منطقه ندارد. چین دنبال همکاری استراتژیک است نه اتحاد استراتژیک.
۲. دلیلش خیلی روشن است. چین اگر بخواهد با ایران وارد اتحاد استراتژیک شود، به این مفهوم است که باید مقابل رقبای منطقه‌ای و جهانی ایران قرار بگیرد و چین دنبال چنین هدفی نیست. چین برای بقای سیستم سوسیالیستی به سبک چینی و تداوم حاکمیت حزب به رشد اقتصادی مداوم نیاز دارد.
۳. یکی از مهم‌ترین نیازهای چین برای تداوم رشد اقتصادی، تأمین مطمئن و مداوم انرژی است. چین بیش از ۱۰ میلیون بشکه نفت در روز وارد می‌کند. کدام کشور به‌تنهایی می‌تواند چنین میزان نفتی را تأمین کند؟ هیچ کشوری. حتی اگر کشوری بتواند، چین نمی‌خواهد.
۴. چون برای امنیت انرژی نیازمند متنوع‌سازی مبادی واردات است که اگر کشوری به هر دلیلی نتواند یا نخواهد نفت موردنیاز چین را تأمین کند، همه تفاضا بی‌پاسخ نماند. امروز عربستان بزرگترین صادرکننده نفت به چین است. جز روسیه، امارات، کویت، عراق و عمان نیز صادرکننده‌های مهم دیگرند.
۵. بنابراین، چین با اتحاد استراتژیک با ایران، سایر تأمین‌کنندگان انرژی خود را از دست نخواهد داد. ضمن اینکه تراز تجاری چین با عربستان ۸۰ میلیارد دلار است درحالی که تراز تجاری ایران و چین سال گذشته، ۱۶ میلیارد دلار بوده است.
۶. مسأله مهم دیگر این است که چین تا جایی با ایران کار می‌کند که به روابطش با امریکا خللی وارد نشود. خلاف تصورها، چین از تقابل گسترده ایران و غرب حمایت نمی‌کند. اصلاً اگر شرایط نرمال باشد، چین راضی‌تر است. چون می‌تواند آن‌طور که ظرفیت‌های دوطرف ایجاب می‌کنند، با ایران همکاری کند.
۷. ضمناً تقابل ایران و امریکا یا مؤتلفانش در منطقه، به‌مفهوم ایجاد بحران در خلیج فارس است که برای چین تهدیدزا و باعث ایجاد بحران در تأمین انرژی چین است. اتحاد استراتژیک چین و ایران باعث می‌شود امریکا که تمرکزش بر مهار چین است،دست به ائتلاف‌های جدیدی بزند که به‌ضرر چین و ایران است
۸. بنابراین، توافق همکاری جامع استراتژیک ایران و چین همزمان است با چنین توافقی با عربستان، امارات و مصر. بهترین شکل همکاری هم همین است. اگر مسایل مرتبط با تحریم‌های ایران حل شود، فضا برای همکاری گسترده میان ایران وچین فراهم‌تر خواهد بود و اگر چنین نشود، همکاری ادامه خواهد یافت.
۹. شاید سه غول نفتی چین نتوانند مستقیماً با ایران کار کنند، اما امکان همکاری زیرمجموعه‌ها همچنان وجود خواهد داشت و قراردادهای بخش‌های مختلف ازجمله انرژی، حمل‌ونقل، هوش‌مصنوعی، فایوجی و... پیش خواهند رفت.به‌ویژه که امریکا در این حوزه‌ها بر چین وشرکت‌هایش فشار شدیدی وارد کرده است.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
