लेटेस्ट पुणेरी किस्सा
जोशी : मी इथले टॉयलेट वापरू का?
नेने : हो, पण पैसे पडतील
जोशी : नाही पडणार, बसताना काळजी घेईन मी
🤣😃🤣
पुणेकर : आहो, अजून बिस्किटे घ्या ना
पाहुणा : नको हो, आधीच मी ५ खाल्ली आहेत
पुणेकर : तशी तुम्ही ६ खाल्ली आहेत, पण आजून खा की, ईथे कोण मोजत बसलंय??
🤣🤣🤣
मुलगा : चाहूंगा मॆ तुझे सांज सवरे
मुलगी : आणि दुपारचे काय?
मुलगा : १ ते ४ विश्रांती. मी पुण्याचा आहे
🤣🤣🤣😃🤣🤣
भिकारी : साहेब खूप भूक लागली आहे. ५ रुपये द्या ना
पुणेकर : १०० रुपयाची नोट आहे ९५ रुपये सुट्टे आहेत का?
भिकारी : हा आहे साहेब
पुणेकर : आधी ते खर्च कर
🤣🤣🤣😃😃🤣🤣
पुण्यातील एक खवचट म्हातारा एकदा दातांच्या डॉक्टरांकडे गेला. त्या खुर्चीत बसल्यावर डॉक्टरांनी त्यांना मोठा आ आ आ करायला सांगितले. कितीही मोठा केला तरी ते आजून मोठा करायला सांगायचे.
म्हातारा म्हणाला, “तोंडात बसून काढणार असाल तर ती पायातली चप्पल आधी काढा”
🤣🤣🤣😃😃😃😃🤣🤣
स्वारगेट वर मुंबईची मुलगी आपल्या कॉलेज स्टाईल मध्ये तुच्छतेने कंन्डक्टरला विचारते : हे डबडं केव्हा हलणार इथून?
कंन्डक्टर (अदबीने, सस्मित) : कचरा भरल्यानंतर लगेचच !
तात्पर्य : महामंडळाच्या कंन्डक्टरचा नाद करू नये
🤣🤣🤣😃😃😃😃🤣🤣
पुणेकर : काका पावशेर रताळे द्या
दुकानदार : पिशवीत देऊ?
पुणेकर : नाही नाही… पेन ड्राईव्ह आणलाय. त्यात “रताळे” नावाचा फोल्डर बनवा आणि टाका त्यात...
🤣😃😃😃😃🤣🤣
असे आमचे पुणेरी
1बाग आहे पण फुले नाहीत – तुळशीबाग
२ वहात्या पाण्याचा थांबा – नळस्टॉप
३ सांगायला दगड पण आहे गाव – पाषाण
४ थकल्या भागल्यांची वाडी – विश्रांतवाडी
५ मदतीचा हात पुढे करणारे – सहकारनगर
६ ह्या वाड्याच्या वाटेला जाणे नको – येरवडा
७ आडवी तिडवी वस्ती – वाकडेवाडी
८ लहान पाखरू ढेरी मोठी – चिमण्या गणपती
९ फॉरेनची गल्ली – हॉंगकॉंग लेन
१० थोर नेत्याच्या पदवीची वसाहत होती – लोकमान्य नगर
११ कवडी कवडीने संपत्ती मिळवली – धनकवडी
१२ मिठाई वाला हनुमान – जिलब्या मारुती
१३ बेवडा ब्रीज – दारुवाला पूल
१४ पिडाकारी दैवताचा ओटा – शनी पार
१५ हार आहे तोही दगडाचा – खडकमाळ
१६ याचे थालीपीठ होत नाही – विद्यापीठ
१७ नकार देणारी पेठ – नाना पेठ
१८ नमुनेदार वसाहत – मॉडेल कॉलनी
१९ या बागेत सुवर्ण लंकार नाहीत – हिराबाग
२० इथे बांगडीवाले आहेत का हो? – कासारवाडी
२१ कोंढाणा जिंकायला हिने मदत केली – घोरपडी पेठ
मराठी भाषेला समृध्द करणारे ग्रामीण भागातील दैनंदिन जीवनात सहजपणे वापरले जाणारे व काळाच्या ओघात काहिसे विस्मृतीत गेलेल्या शब्दांचा, संकल्पनांचा मागोवा...
जसजसे शेतीबाडीचं यांत्रिकीकरण होऊ लागलं, गावगाड्याला नागरीकरणानं भरकटून टाकल. गावाकडचं घर बदललं आणि ‘बंगलो स्किम’ आली.- मग ओटा,
पडवी,
न्हाणीघर,
माजघर,
शेजघर,
माळवद,
धुराडे-धारे वासं-आडं,
लग,
दिवळी,
खुंटी,
फडताळ,
परसदार,
पोत्यारं,
चावडी,
चौक,
पार,
पाणवठा,
उंबरठा,
कडी कोंडी,
खुराडं,
उकीरडा,
हे शब्द विस्मरणात गेले.
सकाळी सातची वेळ, शांताराम अण्णांना जोरात प्रेशर आलं होतं पण घरात मुलाची,नातवाची आवरायची लगबग होती. खरंच होतं ते. डोंबिवलीतला वन बीएचकेचा ब्लॉक, तो सुद्धा चाळीतली खोली विकून घेतलेला.
अण्णा करीरोडला एका प्रायव्हेट कंपनीत कामाला होते.रोज सकाळी साडेसहाला घर सोडायचे.
ओव्हरटाईमकरुन रात्री उशिरापर्यंत घरी यायचे.
आताशा दोन महिने झालेले, अण्णांना रिटायर्ड होऊन. पहिली पहिली ही हक्काची सुट्टी बरी वाटली त्यांना. थोडे दिवस गावी जाऊन आले पण तिथेही थोरला भाऊ नोटांची पुडकी मागू लागला. पहिल्यासारखं आदराने बोलेनासा झाला.
शेवटी अण्णा आठवडाभर राहून पत्नीसोबत माघारी आले. घरी आल्यावर मयंकच्या (मुलाच्या) चेहऱ्यावर प्रश्नचिन्ह होतंच,"रहाणार होतात ना,इतक्या लवकर कसे परतलात?" काही वाक्यं चेहऱ्यावर वाचता येतात. त्यासाठी शब्दांची आवश्यकता नसते आणि अशी वाक्यं आपल्या पोटच्या
तुम्ही गाडीतून जातांना, न उतरता रस्त्यावरच्या माणसाला एखादा पत्ता विचारला तर बऱ्याचदा तो मिळतच नाही, पण उतरून जर, दादा पत्ता सांगता का ? असं विचारलं, तर काहीतरी हिंट नक्कीच मिळते....
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
स्टेशनवर तुम्हाला सोडायला आलेल्याला, घरी पोचल्यानंतर तुम्ही फोन केला नाही, तर फारसं बिघडत नाही, पण फोन केला, तर नातं नक्कीच जुळतं...
गोष्ट खूप छोटी असते हो, पण करायची.
अंधारात तुम्ही कधी पाय अडखळुन पडलात, तसाच मागचाही पडू शकतो. तिथेच थोडं थांबून मागच्याला सावध केलं, तर अंधारातही त्याचे डोळे बोलतात....
एका बाजारात तितर पक्षी विकणारा बसला होता.
त्याच्याकडे मोठ्या जाळीच्या टोपलीत बरेच तितर पक्षी होते ..!
आणि एका छोट्या जाळीच्या टोपलीत फक्त एकच तितर पक्षी होता ..!
एका ग्राहकाने विचारले एक तितर पक्षी कितीचा आहे ..?
"५० रुपयाला ..!"
ग्राहकाने छोट्या जाळीत असलेल्या तितर पक्षीची किंमत विचारली.
पक्षी विकणारा म्हणाला,
"मला ह्याला विकायचं नाही ..!
"पण तू आग्रह धरत असशील तर मी ५०० रुपये लावीन ..! "
ग्राहकाने आश्चर्याने विचारले,
ह्या तितर पक्षीचा भाव इतका कसा काय ..?
पक्षी विकणारा म्हणाला "खरंतर हा माझा स्वतःचा पाळीव पक्षी आहे आणि तो इतर तितर पक्ष्यांना अडकावण्याच काम करतो .."
जेव्हा तो जोरात ओरडतो, आणि इतर पक्ष्यांना स्वतः कडे बोलावतो, आणि इतर तितर पक्षी विचार न करता एकाच ठिकाणी जमतात, तेव्हा मी त्या सर्वांची सहजपणे शिकार करतो,