In het @ErasmusMC werk ik 1 dag in de week als klinisch ethicus. Dat is iemand die 'zorgmedewerkers helpt om morele problemen te identificeren, analyseren en op te lossen'.
Dat klinkt ingewikkeld. Tegen mijn kinderen zeg ik dat 'ik dokters help met het oplossen van ingewikkelde problemen'.
Dat klinkt nog steeds vaag, ik weet het. Mijn kinderen vinden dat ook trouwens, dus het zij u vergeven.
In de praktijk doe ik het volgende:
Ik ben ethisch consulent
Ik geef onderwijs
Ik zit moreel beraad voor
Ik zit in diverse ethische commissies
Ik ben secretaris van de Commissie Medisch Ethische Vraagstukken.
Ik schrijf protocollen
En nog zo wat andere dingen, zoals het beleid rond COVID.
Over elk van deze dingen zal ik u komende week wat vertellen.
En daarnaast werk ik drie dagen per week bij artsenfederatie @KNMG waar ik samen met collega's verantwoordelijk ben voor een aantal ethische dossiers, zoals euthanasie, preventie, maar ook beleid rond 'code zwart'.
Ook daar ga ik u de komende week iets over vertellen.
Dus. Daar gaan we.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Op maandagochtend vergadert de Beraadsgroep Voortplantingsgeneeskunde, een commissie waar ik deel van uitmaak. Deze commissie buigt zich over complexe verzoeken om kunstmatige voortplantingstechnieken (ART, Artificial Reproductive Technologies). Een draadje. Draad!
Idee achter de Beraadsgroep is dat je als ziekenhuis niet alleen een verantwoordelijkheid hebt voor het tot stand brengen van een zwangerschap, maar ook - tot op zekere hoogte - voor het welzijn van het toekomstige kind.
Een verzoek om ART kan een moreel dilemma opleveren: enerzijds willen we de wens van de vrouw/het paar honoreren, anderzijds willen we te voorziene schade bij het toekomstige kind zo veel mogelijk voorkomen.
Eerst maar over het werk als ethisch consulent. Dat is iemand die dokters kunnen bellen als ze met een moreel dilemma zitten.
Het is dus niet bedoeld voor nazorg bij emotionele gebeurtenissen. Daar zijn andere mensen voor (en dat is ook iets dat ik niet kan).
Dokters kunnen bellen met verschillende problemen: rond het levenseinde vaak, maar ook over beleid bij een anorexiapatiënt, voortplantingsgeneeskunde, naasten die zich niet opstellen als 'goed vertegenwoordiger' en dergelijke.
Ik probeer dan eerst samen met de dokter de casus in kaart te brengen: weten we voldoende om er iets over te kunnen vinden?
Medicatie die de apotheek uit is, en wordt teruggebracht moeten we vernietigen. We kunnen de bewaarcondities hiervan niet garanderen, ook al is het niet aangebroken. Hier (Lelystad) is de afvoer goed geregeld, gemeente zorgt voor aan- en afvoer van de medicatietonnen.
Het lijkt soms zonde dat er zoveel wordt vernietigd, wat wellicht nog goed is. Maar als je mensen de keus geeft, ‘nieuw of tweedehands’ medicatie heb ik nog nooit iemand gehad die de ‘tweedehands’ wil, ook al vanwege de onbekende bewaarcondities.
Er zijn pilots (geweest of nog lopend?) waarbij dure medicatie een chip meekreeg, waarbij de bewaar temperatuur kon worden uitgelezen, wie weet dat dat er ooit komt. Maar de meeste medicatie die retour komt, is tegenwoordig zo goedkoop, dat dat vast niet uit kan nog…
Lang draadje!
Wat doen we allemaal in de doordeweekse dagdienst?
We beginnen om 7:30. We lezen de toegewezen patiënten in, en krijgen de overdracht van de nachtdienst. Rond 8u deel je de medicatie die de nachtdienst nog niet heeft gegeven en begin je aan de ochtendzorg.
1/
Je helpt de mensen met wassen/ aankleden. Veel mensen hebben hulp nodig, dus we zijn vaak druk bezig. Je wast niet alleen maar. Je doet ook de nodige wond- en drainzorg. Tussendoor komt de arts binnenwandelen en vragen of je al visite kan doen, vaak als het niet uitkomt :-)
2/
Na de visite gaan we verder met de ochtendzorg, en werken we de belangrijkste punten van de visite uit. Wat je moet doen hangt af van wat er is besproken. Dit kan zijn extra medicatie starten, of een extra infuus voor medicatie. Of zorgen dat de geplande foto wordt aangevraagd
3/
Net vertelde ik over dat wij als verpleegkundigen veel inspraak hebben tijdens de visite. Buiten kantoortijden is dit hetzelfde. Als we in acute situaties de arts bellen voor beoordeling, staan ze snel op de afdeling. Waarom? Omdat als we bellen er écht iets aan de hand is.
1/
Vaak hebben we alvast de eerste interventies ingeschat en gedaan voor de arts er is. Hierbij kan je denken aan bloed afname, een (extra) infuus geplaatst of een ECG(=hartfilmpje) gemaakt.
Hier na bellen we de arts voor de orders en beoordeling patiënt.
2/
Dit is veel efficiënter omdat de belangrijkste diagnostiek voor dan snel gedaan is, en we zo sneller kunnen handelen. De arts vertrouwd op ons oordeel, dus gezamenlijk besluiten we na deze onderzoeken wat we verder gaan doen.
3/
Naast verpleegkundige, ben ik ook (MDL) patiënt. Sinds een aantal jaar heb ik een aantal chronische aandoeningen verzameld. Hiervoor ben ik veel in het ziekenhuis opgenomen geweest. Hierdoor heb ik de andere kant van de zorg gezien. Hier heb ik veel van geleerd! 1/
Zoals hoe verschillende soorten bejegening aan kunnen komen. Hoe belangrijk luisteren is, en dat niet alles vanzelfsprekend is. Zelfs mét een medische achtergrond.
Ook was het soms enorm moeizaam in de omgang, verpleegkundigen zijn namelijk de slechtste patiënten, haha!
2/
Tijdens opnames wilde ik mijn kamergenoten helpen met van alles en nog wat. Maar eigenlijk had ik toen genoeg aan mezelf. Hier ben ik regelmatig voor teruggefloten. Nu kan ik het wat meer loslaten, gelukkig.
Prettiger voor iedereen.
3/