Naast verpleegkundige, ben ik ook (MDL) patiënt. Sinds een aantal jaar heb ik een aantal chronische aandoeningen verzameld. Hiervoor ben ik veel in het ziekenhuis opgenomen geweest. Hierdoor heb ik de andere kant van de zorg gezien. Hier heb ik veel van geleerd! 1/
Zoals hoe verschillende soorten bejegening aan kunnen komen. Hoe belangrijk luisteren is, en dat niet alles vanzelfsprekend is. Zelfs mét een medische achtergrond.
Ook was het soms enorm moeizaam in de omgang, verpleegkundigen zijn namelijk de slechtste patiënten, haha!
2/
Tijdens opnames wilde ik mijn kamergenoten helpen met van alles en nog wat. Maar eigenlijk had ik toen genoeg aan mezelf. Hier ben ik regelmatig voor teruggefloten. Nu kan ik het wat meer loslaten, gelukkig.
Prettiger voor iedereen.
3/
Met het stukje communicatie ben ik me meer bewust van dan eerder. Omdat ik weet hoe veel dat met een persoon kan doen, in de toch al nare periode. Hierdoor ben ik altijd duidelijk tegen de patiënt en naasten. Ik leg alles uit wat we gaan doen. Zoveel als nodig is.
4/
Ook ben ik empathisch goed getraind :-). Daardoor kan ik me ook goed voorstellen hoe naar handelingen kunnen zijn. Zoals sonde of infuusplaatsingen. Ik coach de patiënt hier altijd goed doorheen. Maar ik voel die ellende. Niet altijd handig, maar wordt enorm gewaardeerd.
5/
Ik zeg het overigens niet tegen een patiënt, dat ik chronisch ziek ben. Al voelen ze vaak wel dat ik ook het een en ander heb meegemaakt. Daardoor ontstaan vaak hele mooie gesprekken.
Vragen? Stel ze gerust!
6/6
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Lang draadje!
Wat doen we allemaal in de doordeweekse dagdienst?
We beginnen om 7:30. We lezen de toegewezen patiënten in, en krijgen de overdracht van de nachtdienst. Rond 8u deel je de medicatie die de nachtdienst nog niet heeft gegeven en begin je aan de ochtendzorg.
1/
Je helpt de mensen met wassen/ aankleden. Veel mensen hebben hulp nodig, dus we zijn vaak druk bezig. Je wast niet alleen maar. Je doet ook de nodige wond- en drainzorg. Tussendoor komt de arts binnenwandelen en vragen of je al visite kan doen, vaak als het niet uitkomt :-)
2/
Na de visite gaan we verder met de ochtendzorg, en werken we de belangrijkste punten van de visite uit. Wat je moet doen hangt af van wat er is besproken. Dit kan zijn extra medicatie starten, of een extra infuus voor medicatie. Of zorgen dat de geplande foto wordt aangevraagd
3/
Net vertelde ik over dat wij als verpleegkundigen veel inspraak hebben tijdens de visite. Buiten kantoortijden is dit hetzelfde. Als we in acute situaties de arts bellen voor beoordeling, staan ze snel op de afdeling. Waarom? Omdat als we bellen er écht iets aan de hand is.
1/
Vaak hebben we alvast de eerste interventies ingeschat en gedaan voor de arts er is. Hierbij kan je denken aan bloed afname, een (extra) infuus geplaatst of een ECG(=hartfilmpje) gemaakt.
Hier na bellen we de arts voor de orders en beoordeling patiënt.
2/
Dit is veel efficiënter omdat de belangrijkste diagnostiek voor dan snel gedaan is, en we zo sneller kunnen handelen. De arts vertrouwd op ons oordeel, dus gezamenlijk besluiten we na deze onderzoeken wat we verder gaan doen.
3/
Hoe zit het nu met de "lijnen"? Veel dingen die niet in een patiënt horen te zitten noemen we lijnen. Denk dan aan infusen, voedingssondes, drains of zuurstof. Soms hebben we patiënten met meer dan 10(!) lijnen waardoor het vaak net een kerstboom is aan hun infuuspaal. (1/4)
Gelukkig kunnen veel patiënten hier wel om lachen. Telkens als we weer iets kunnen verwijderen is het voor patiënten een volgende stap in het herstel. Telkens iets kwijt, tot ze klaar zijn voor het ontslag. Dit kan met of zonder lijnen. (2/4)
Vaak gaan mensen namelijk naar huis met een drain of sondevoeding. De drain omdat er bijvoorbeeld nog een vochtholte gespoeld moet blijven worden.
En de sondevoeding omdat ze nog niet voldoende zelfstandig kunnen eten. We proberen patiënten de zorg deels zelf aan te leren. (3/4)
Zoals beloofd, een 🧵 over de cursus 'Normaal doen voor academici' @UTwente. *Hij heet daar trouwens 'Break your academic bubble', want tja, internationale universiteit he?* 1/9
Waarom is dat nou zo belangrijk? Dat normaal doen voor academici? En ben ik nou echt mijn collega's van abnormaliteit aan het betichten? 🤔🤔🤔 2/9
Nou ja, een beetje wel misschien. Als je kijkt naar bijvoorbeeld intelligentie, dan zijn academici tamelijk abnormaal: het IQ van academici ligt doorgaans verder van het gemiddelde af dan het IQ van mensen met zwakbegaafdheid. 3/9
Sinds #covid19 doe ik veel bureauwerk thuis. Maar dan mis je toch wat. Bijvoorbeeld bijpraten met collega Elske @TweetTactus, die fantastisch werk geleverd heeft voor ons project rondom Verslaving, LVB, en Trauma, op basis van de Seeking Safety methode 1/6
Want (zoals ik gisteren al aangaf): bij Verslaving & LVB is er vaak nog meer aan de hand. Onze patiënten hebben vaak een enorme rugzak met zeer belastende ervaringen. Daar moet je in de behandeling mee aan de gang. 2/6
Ilse Lutijn, GZ psycholoog en onderzoeker bij onze @TOPGGz afdeling @TweetTactus in Zutphen, onderzocht welke behandelingen er zijn voor deze triple problemen. De NL samenvatting in het tijdschrift voor Artsen Verstandelijk Gehandicaptenzorg: @NVAVG. nvavg.nl/wp-content/upl… 3/6
Even iets buiten t werk. Had gehoopt nog even naar Ibbenburen te kunnen gaan. bergfreunde-ibb.de/Een klimgebied op n half uurtje rijden, fantastisch toch? Helaas: regen. En met deze temperaturen duurt t even voor de rots weer droog is. #Jammer 1/8
Klimmen deed ik al voor mijn ongeval. In de revalidatie kliniek keek ik blijkbaar smachtend naar de klimwand. De fysio vroeg of ik ervaring had, en voor ik het wist dirigeerde ze me naar boven. 2/8
Vanuit de rolstoel dus, mind you. Onder t motto: ja jammer dat je been t niet doet, je hebt toch nog twee armen, een been, en de rest? 3/8