Thread by @AnkaMeewa

Fragment pamiętnika Marii "Maryli" Dawidowskiej Strzemboszowej, siostry "Alka":

2 I 1942 r.

Ciągle same jakieś trudności! Dziś znów Aluś przyszedł ze swoimi trudnościami; oczekuje rady, pomocy, a ja sama nie wiem, co mu radzić i jak pomóc. Chce zrezygnować ze szkoły, bo już 👇

dalej nie wydoła, po prostu nie nadrobi wszystkich swoich zaległości; brak mu czasu i ochoty. Rozumiem go doskonale i wiem, jak źle idzie robota, w którą nie wkłada się całej duszy i że właściwie lepiej się z niej zlikwidować niż tak wegetować, lecz z drugiej strony przecież tu

chodzi o jego przyszłość. Czego teraz nie zdobędzie, to po wojnie na pewno już nie osiągnie. Boję się wojny, boję się jej mocy niszczycielskiej i deprawującej; boję się przede wszystkim, żeby z mego kochanego, beztroskiego i tak pogodnego Aluśka nie wrócił człowiek duchem stary,

przywalony okropnościami wojny i niezdolny do czynu; i właśnie dlatego tak bym chciała, żeby przedtem coś skończył, żeby miał jakiś fach, żeby zawsze miał świadomość, że ma o co się zaczepić. Nie chcę, żeby stanął na rozdrożu, żeby się poczuł człowiekiem wykolejonym przez wojnę,

tego się właśnie boję i to by było najboleśniejsze. On jest jeszcze pełen różowych nadziei, bo nie wie, co to wojna, a ja wiem lub raczej przeczuwam i już teraz nienawidzę. Co będzie dalej?

#Alek
#SzareSzeregi
#KamienieNaSzaniec