Thread by @girish8483

जगायास तेव्हा खरा अर्थ होता, निरर्थास ही अर्थ भेटायचे..

मनासारखा अर्थ लागायचा अन मनासारखे शब्दही यायचे..
(१)

नदी-सागराचे किनारे कितीही मुक्याने किती वेळ बोलायचे..

निघोनी घरी शेवटी जात असता वळूनी कितीदा तरी पाहायचे..
(२)

उदासी जराशी गुलाबीच होती, गुलाबात ही दु:ख दाटायचे..

जरा एक तारा कुठेही निखळता, नभाला किती खिन्न वाटायचे..
(३)

असेही दिवस की उन्हाच्या झळांनी जुने
पावसाळे नवे व्हायचे..

ऋतुंना ऋतुंनी जरा भागिले की नव्याने जुने झाड उगवयाचे..
(४)

मनाचा किती खोल काळोख होता किती काजवे त्यात चमकायचे..

मना भोवती चंद्र नव्हता तरीही मनाला किती शुभ्र वाटायचे..
(५)

आता सांज वेळी निघोनी घरातून दिशहीन होउन चालायचे..

आता पाऊलेही दुःखू लागली की जरा मीच त्यांना उरी घ्यायचे..

- सौमित्र (किशोर कदम)
#from college diaries..

@threadreaderapp please unroll the thread.