Thread by @bmutluseferoglu

"Deveyi hörgücünün külfetinden azat etmeyin; bunu yaparak onu deve olmaktan azat ediyor olabilirsiniz."

- G.K. Chesterton

Bu sözü insana uyarlayalım. Biz insanlar belli türden kulfetleri çekecek, çekmeden mutlu olamayan, en iyi haline gelemeyen varlıklarız.

Tamamen rahat, acısız, külfetsiz bir hayat bize göre değil. Bunlar olmadan doğru işlev gösteremiyoruz. Ya kaygılanacak yeni şeyler buluyoruz, ya da amaçsızca savrulup gidiyoruz. "Acısız, her şeyin düzgün gittiği bir hayat" arzulamak gerçekçi olmamayı geçtim mutlu dahi etmiyor.

Gereken belli bir dert miktarını normal görmek, tamamen kabullenmek. Özellikle okumuş, hali vakti yerinde insanların sıkıntılarının temelinde (ve bana kalırsa yeni neslin de her şeyden kaygılanmasının da) bu gerçekçi olmayan istek var.

Oysa insan tabiatına bakın. Görece yakın geçmişte insanlar olarak ne güçlükleri aşmışız. Bunlar da aşılır elbet.

Kısacası dertsiz olmaya çalışmayın. İyi dertler edinin.

Bu arada insan refahına tam anlamıyla faydacı bakamama nedenim de bu. Acının tamamen yok olduğu ve hazzını arttığı bir toplum insan kapasitelerinin çoğunun kullanılmadığı bir toplum. Belli miktarda riskin, acının olması insanlar için daha iyi.

Dediklerimden alakasız siyasi anlamlar çıkaracaklar olabilir. Mevcut durumumuzun refah açısından gecmistekinden fersah fersah ilerde olduğunu söylemem mevcut siyasileri ve kurumları eleştirmemek gerektiği, durumunuza koşulsuzca şükretmeniz gerektiği gibi anlamlara gelmiyor.

Yeni nesilden bahsederken de umutsuz bir boomer olarak görüşebilirim. Ancak şu bir gerçek ki yeni nesillerde strese, aksilige tahammül eskisinden daha az. Anksiyete oranlarının artışından belli bu.

Zorlukları mevcut kosullarimiza göreli şekilde tanımlıyoruz. 70 yaşındaki birinin zorluktan kastı 20 yaşındaki birinden farklı. O yüzden hiç değilse mevcut durumumuza -geliştirmeye çalışırken ve bunu siyaseten de talep ederken- şükretmemiz daha ölçülü bir bakış açısı veriyor.

Felsefe nerdü arkadaşlar için not: Burada faydacılık derken hedonist faydacılığı kastediyorum. Hedonistik olmayan, genel tanımlanmış bir mutluluğun maksimizasyonunu savunan faydacılık biçimleri buradaki eleştiriden etkilenmiyor.