Thread by @Antikor38Junior

DİLİMİZ TÜRKÇEMİZ

Havaalanıydı, neden havalimanı oldu? Havalimanı deyince konuşma daha mı "havalı" oluyor?

Toplantı, yürüyüş, miting, görüşme yapılırdı; nedense şimdi gerçekleştiriliyor.

İki siyasi parti genel başkanı bir araya mı geldi? Sunucularımız o "kıvrak Türkçeleriyle" " Filan parti lideriyle falan parti lideri toplantı gerçekleştirdiler." diyor.

Atatürk büstüne ya da anıtına çelenk konurdu, çelenk şimdi bırakılıyor. Türkçe ince bir dildir, bir sözcüğün birden çok yan anlamı vardır. Bir sözcük her cümlede aynı anlamı vermez.

Sözcüğün cümle içinde diğer sözcüklerle oluşturduğu bağlama bakmak gerekir. Atatürk büstüne ya da anıtına çelenk koymak ile çelenk bırakmak aynı anlama gelmez.

Çelenk bırakmak ifadesi bana cami önüne çocuk bırakmayı çağrıştırıyor.
Bırakmak sözcüğü bu eyleme uygun değil; saygı ifadesi taşımıyor, kimsesizliği, sahipsizliği çağrıştırıyor. Çelenk bırakılıp gidilmiş...

Sarmısağın (sarımsağın) yararlarını anlatan bir reklam videosunda, " Sarımsağın faydalarından yararlanalım." diyor, sunucu.
( sarmısak, sarımsak sözcüğü yazım kılavuzlarında İki şekilde de yazılıyor.)

Dikkatimi çekti, genç Türkçe öğretmenleri de
yarar yerine fayda,
öğretmenim yerine hocam, kutlamak yerine tebrik etmek,
yıl yerine sene  sözcüklerini  kullanıyorlar.

Son yıllarda "konusunda" demek yok; onun yerine yeni sözcük geldi: Noktasında.

İlgi, ilgili, ilgisiz sözcükleri de bayatladı mı nedir? Siyasiler başta olmak üzere, "sanatçılarımız", elbette gençlerimiz "alakayı" kullanıyor. " Alakalı, alakasız, ne alaka....

Daha önce çok yazdım. Ayrıntı sözcüğü neden beğenilmez de dilimize Fransızcadan geçen "detay" sözcüğü yeğlenir? Olayın ayrıntısı, konunun ayrıntısı, haberin ayrıntısı, yaşamın ayrıntısı....

Konuşmalarımızda ve yazılarımızda Fransız, İngilizce, Arapça, Farsça sözcük kullanınca daha mı kültürlü oluyoruz ne?

"İçin" sözcüğü de bayatlayanlardan. Artık "adına" var. Yeni yazarlar, çevirmenler de için sözcüğünü yeğlemiyor. Son aylarda okuduğum ciddi kitaplarda için yerine kullanılan "adına" sözcüğü gözümü kör ediyor.

Dikkatimi çekti, kendini liberal olarak tanımlayan kesim, sözcüğün yaygın, yerleşmiş Türkçesi varken, yabancı dilden karşılığını kullanmayı yeğliyor. Örneğin, konu yerine "mevzu", eleştiri yerine "tenkit", öğrenci yerine "talebe", kapsam yerine "muhteva", anı yerine "hatıra"...

diyorlar.

Atatürkçü Düşünce Derneği'nin bazı  yöneticilerinin ya da üyelerinin bile " Atatürk Devrimleri yerine Kenan Evren'in dilimize soktuğu " Atatürk İnkılapları" demeleri insanı çileden çıkarıyor. Kardeşim önce dilini temizle!.. Devrim de Devrim...

Bizde Türkçe kurum ve kuruluş adlarının kısaltmalarını Türkçe okunuşlarıyla değil, İngilizce okunuşlarıyla söylenmesi kültürlü olmanın ölçütüdür.

NTV kısaltması NETEVE diye okunur, baştaki  "N" nergis sözcüğüdür. Kredi Yurtlar Kurumu'nun kısaltması  (KYK), KEYEKE diye okunur. Örnekleri çoğaltabiliriz: CHP ( CEHEPE), MHP ( MEHEPE), SGK (SEGEKE), TSK (TESEKE)...

Türkçede ünsüz harfler "e" ünlüsüyle okunur: be, ce, ke, he, le, me, ne, se... Kural budur.

Bir de Türkçe sözcüklerle İngilizce cümle kuranlar var. İşte onlar bizim okumuşlarımız;  İngilizce biliyoruz, diyorlar. " Yapıyor olacağız.", " Geliyor oluruz.", " Bekliyor olacağım." "Biliyor olmalısın."

Ne yersiniz, ne içersiniz soruları çok kaba; artık moda olan "Ne alırsınız?"

Artık hiçbir şeyi yemiyoruz, içmiyoruz; tüketiyoruz...  Suyu, ekmeği, eti, meyveyi, bulguru, sütü... hepsini tüketiyoruz. Ah! Kapitalizm...

Son yıllarda moda olan bir söyleyişle yazımızı bitirelim: "Sıkıntı yok."

Dilimiz; bayrağımız, bağımsızlığımız, kültürümüz, kimliğimiz... Dilimize saygı gösterin lütfen!..

#DünyaAnadilGünü