#இறந்தகுழந்தையை_உயிர்ப்பித்த_ராமநாமம்
கோபன்னா என்பவர் சிறந்த ராம பக்தர். மிகவும் வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்தவர். வருடாவருடம் ஸ்ரீ ராம நவமியை மிக விமரிசையாகக் கொண்டாடுவார். கோபன்னா நடத்தும் ஸ்ரீ ராமநவமி உற்சவம் என்றால் ஏராளமான பாகவதர்கள் வந்துவிடுவர். பத்து நாள்களுக்கு இரவு
பகல் பாராமல் பஜனை நடந்துகொண்டேயிருக்கும். வருபவர்கள் அனைவருக்கும் உணவுப் பந்தி நடந்துகொண்டே இருக்கும்.
கோபன்னாவுக்கேற்ற குணவதி அவர் மனைவி. ஒரு சமயம் #ஸ்ரீராமநவமி உற்சவத்தில் காலை பஜனை நடந்து கொண்டிருந்த சமயம், அன்னத்தை வடித்து வடித்து சமையலறையில் உள்ள முற்றத்தில் ஒரு
தொட்டியில் கொட்டி வைப்பது வழக்கம். உறங்கிக் கொண்டிருந்த ஒன்றரை வயதுக் குழந்தையை ஓரமாக சமையல் அறையிலேயே விட்டிருந்தாள் கோபன்னாவின் மனைவி. நைவேத்ய சமயம் வந்துவிட்டதா என்று பார்க்க கூடத்திற்குச் சென்றார். மிக உற்சாகமாக பஜனை நடந்து கொண்டிருந்தது. தன்னை மறந்து சிறிது நேரம் அங்கேயே
ஓரமாக நின்றுவிட்டார். சற்று நேரத்தில் நைவேத்யம் கொண்டு வா என்று கோபன்னா சைகை காட்ட உள்ளே வந்தார். நைவேத்யத்தை எடுக்கும் சமயம் 'சொரேல்' என்று உரைத்தது. உறங்கிக்கொண்டிருந்த இடத்தில் குழந்தையைக் காணவில்லை. பதறிப் போய்த் தேடினாள். குழந்தை தவழ்ந்த அடையாளம் கஞ்சித் தொட்டியின் அருகே
தெரிந்தது. அங்கே கஞ்சித் தொட்டியினுள் கொதிக்கும் கஞ்சிக்குள் மிதந்து கொண்டிருந்தது குழந்தை. மயக்கமடைந்து விழுந்தாள். நைவேத்யம் கொண்டுவரப் போனவளை வெகு நேரமாய்க் காணோமே என்று கோபன்னா தானே தேடிக்கொண்டு வந்தார். மயக்கமடைந்திருந்த மனைவியையும் கஞ்சித் தொட்டிக்குள் மிதந்து கொண்டிருந்த
குழந்தையைப் பார்த்ததும் அதிர்ந்து போனார். மூர்ச்சையில் இருந்து தெளிந்த மனைவியும் கணவனும் பிரமை பிடித்தாற்போல் சற்று நேரம் நின்றனர். பின் ஒரு முடிவுக்கு வந்தார் கோபன்னா. மெதுவாக கொதிக்கும் கஞ்சியிலிருந்து குழந்தையின் உடலை எடுத்து வாழை இலையில் வைத்தார். பின் மேலும் வாழை இலைகளை
மேலே போட்டு மறைத்து வைத்தார். நம்ம துக்கம் நம்மோடு போகட்டும். பாகவதா சாப்பிடும் வரை குழந்தை போனதை மூச்சு விடக்கூடாது. கண்ணைத் துடை என்று மனைவியிடம் சொன்னார்.
எப்படி? எப்படி முடியும்? போனது நம்ம குழந்தையாச்சே.
அவன் நம்ம குழந்தை இல்ல. ராமனோட குழந்தை. ராமன் தான் கொடுத்தான். அவனே
எடுத்துண்டாச்சு.. இப்ப குழந்தை போனதை சொன்னா யாரும் சாப்பிடமாட்டா. எல்லாரும் இவ்ளோ நேரம் பாடியிருக்கா. பேசாம வா. இருவரும் பஜனை நடக்கும் கூடத்துக்குப் போனார்கள். அப்போது ஒரு பாகவதர், கோபன்னா, தீபாராதனை சமயம் குழந்தையைக் கூப்பிடுங்கோளேன் என்றார்.
அவன் தூங்கறான். வர மாட்டான்.
பரவால்ல எழுப்பி தூக்கிண்டு வாங்கோ என்று இன்னொருவர் சொல்ல, அதற்கு மேல் தாங்கமாட்டாமல், கோபன்னாவின் மனைவி கதறினாள். என்னாச்சு என்று எல்லாரும் பதற, கோபன்னா ஒருவாறு தயங்கித் தயங்கி விஷயத்தைச் சொன்னார். அனைவரும் உறைந்து போயினர். பெற்ற குழந்தை இறந்துவிட்டான். உடலை ஒளித்து வைத்து விட்டு
பஜனையா? பாகவத ஆராதனையா? இப்படி ஒரு ஆத்யந்த பக்தியா? நம்பவே முடியவில்லை. பெரியவராக இருந்த ஒரு பாகவதர், கோபன்னாவின் அருகே வந்தார். கோபு, இப்படி பக்தி பண்ற உனக்கே கஷ்டம் வந்தா, எல்லாருக்கும் ராமன் மேல நம்பிக்கையே போயிடும். குழந்தையைக் கொண்டு வா. எல்லாரும் சேர்ந்து ராமநாமம் சொல்வோம்
அம்ருத மயமான நாமம் குழந்தையை எழுப்பும். ராமருக்காச்சு நமக்காச்சு. எடுத்துண்டு வா..ஒண்டிக்கு ஒண்டி பாத்துருவோம்.. கோபன்னா அசையாமல் நின்றார். அவரைத் தள்ளிக்கொண்டே போய் குழந்தை இருக்கும் இடத்தை அடைந்து அந்த பாகவதரே தூக்கிக்கொண்டு வந்துவிட்டார். நடுக் கூடத்தில் வெந்து போயிருந்த
ஒன்றரை வயதுக் குழந்தையின் உடல் கிடத்தப்பட்டது. அனைவரும் சுற்றி அமர்ந்து தங்களை மறந்து கண்ணீர் வடிய ராம ராம ராம ராம ராம என்று நாமம் சொல்ல ஆரம்பித்தனர்.
எவ்வளவு நேரம் ஜபம் செய்தார்களோ தெரியாது. அனைவருமே தன்னை மறந்த நிலையில் ஜபம் செய்து கொண்டிருக்க வாசலில் ஒருவர் வேகமாய் வந்தார்.
வடநாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு பெரியவர் போல் இருந்தார். நெடுநெடுவென உயரம். தலையில் பச்சை நிறத்தில் தலைப்பாகை அணிந்திருந்தார். ஒரு கையில் பெரிய கோல். மற்றொரு கையில் கமண்டலம். ஆஹா யார் இந்த மஹானுபாவன். கிடுகிடுவென்று கூடத்தினுள் வந்தவர்,
ஏய் இன்னும் என்ன தூக்கம்? எழுந்திரு என்று
கர்ஜித்துக் கொண்டு கமண்டலத்தில் இருந்த நீரைக் குழைந்தையின் உடல் மீது தெளித்தார். குழந்தையின் உடல் சிலிர்த்தது.. ஆம் உறக்கத்திலிருந்து எழுந்தவன் போல் கண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டு எழுந்து உட்கார்ந்தான் குழந்தை. எல்லோரையும் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். மாயாஜாலம் போல் அனைவரும்
பார்த்துக் கொண்டே இருக்க, கிடுகிடுவென்று வெளியேறினார் வந்தவர். அனைவரும் குழந்தையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, வந்தவரைத் தேடி வாசலில் ஓடினார் கோபன்னா.
அதோ தூரத்தில் அந்தப் பெரியவர். விடாமல் துரத்தினர். யோகி போலிருக்கிறார். யாராய் இருக்கும்?
கரங்களை சிரமேல் குவிக்க, அந்தப் பெரியவர்
திரும்பி கோபன்னாவைப் பார்த்தார். ஒரு கணம் கோதண்டமேந்தி, ஸ்ரீராமனாகக் காட்சி கொடுத்தவர், சட்டென்று மறைந்துபோனார்.
ராமஜோகி மந்துகோனரே...
குதித்துக்கொண்டு பாட ஆரம்பித்தார். பிற்காலத்தில் #பத்ராசல_ராமதாசர் என்று அழைக்கப்பட்ட கோபன்னா.
நாமத்தால் ஆகாததும் உளதோ?
#அறிவோம்_வரலாறு
குஜராத்தின் #சோமநாதபுரி ஜோதிர்லிங்க சிவாலயம் #Somnath சாதுராஷ்ட்ரம் எனும் சவுராஷ்ட்ரா பகுதியின் மாபெரும் கலை பொக்கிஷமாய் இருந்தது. அன்றைய சாதுராஷ்ரம் குஜராத்தின் கடல் வணிகமும் அவர்கள் கொட்டிய செல்வமும் பெரும் நதிகளின் வளமும் அந்த சோமநாதபுரியினை சொர்க்கபுரியாக
ஆக்கியிருந்தன, மாபெரும் செல்வத்தின் அடையாளமாய் இருந்தது. இன்றைய பத்மநாதஸ்வாமி ஆலயத்தை விட அதிக தங்கம் அங்கே இருந்தது. அதை விட பெரும் அதிசயம், சிவலிங்கம் அங்கே அமரவில்லை மாறாக அந்தரத்தில் நின்றது. சுற்றிலும் 4 காந்த கல்களை பதித்து விஷேஷமான இரும்பு கல்லால் ஆன சிவலிங்கம். அதன்
ஈர்ப்பு விசையினால் நடுவில் நிறுத்தபட்டது, அந்தரத்தில் லிங்கம் மிதந்தது. நவரத்தினமும் வைரமும் பதிக்கபட்டு மின்னிய அந்த லிங்கம் சோமன் எனும் நிலவு போலவே மின்னியது. அங்கு மாபெரும் காணிக்கையும் பக்தர் எண்ணிக்கையும் குவிந்தன. கோவிலின் குறைந்த பட்ச உலோகம் தங்கம் எனும் அளவு ஜொலித்ததது.
#MahaPeriyava
When Smt D.K.Pattammal, the eminent Carnatic music singer was seven years old, she had the rarest opportunity of taking the blessings of Sri Maha Periyava. She was a regular visitor to the Kanchi Mutt and her father would always insist on her to chant slokas in the
Mutt regularly after having darshan at Kanchipuram Kamakshi Amman Temple. Having noticed the little girl’s potential, Sri Maha Periyava personally requested DKP’s father to bring her to Esanur (when she was only 7 or 8 years of age) where He was stationed for observing the
Chaturmasya Vratha. He wanted Krishnaswami Deekshithar to participate during the Navarathri Pooja and wanted young Pattammal to sing during his nine day Pooja. DKP remembered with gratitude how Sri Maha Periyavaa himself offered the coconut kept in the Navarathri kalasam to DKP’s
🏹 #சிவதனுசு சிவபெருமானிடம் கோடிக் கணக்கான தனுசுகள் அதாவது வில்கள் உண்டு. தெரிந்த வரை சிவபெருமான் தன்னிடம் உள்ள மூன்று சிவதனுசுகளைச் சிவப் பிரசாதமாகப் பல்வேறு சந்தர்ப்பங்களில் அளித்துள்ளார். இதில் ஒன்று ராவணனின் தவத்தை மெச்சி அவனுக்கு அளிக்கப்பட்டது. சிவ தனுசுவை வைத்திருக்கும்
ஒருவனை எந்த உலகத்திலும் யாராலும் வெல்ல முடியாது. ஆனால், இந்த வில்லை முறையாகப் பயன்படுத்தும் வரைதான் அது சிவப் பிரசாதமாக இருக்கும். அதைத் தவறாகப் பயன்படுத்தினால் அது தன் சக்தியை இழந்து விடும். இதை பூரணமாக உணர்ந்தவன்தான் இராவணன், ஆனால், தான் என்ற அகங்காரம் காரணமாக சிவ வாக்கை மறந்து
எல்லா லோகங்களுக்கும் சென்று அனைத்து லோகங்களையும் வென்று தேவர்கள், கந்தர்வர்கள் என அனைவரையும் வென்றான். நவகிரக லோகங்களுக்கும் சென்று எல்லா நவகிரகங்களையும் தன் அடிமையாக்கி தன் சிம்மாசனப் படிகளாக்கி அவர்களை அவமானப்படுத்தினான். இத்தகைய அதர்மமான செயல்களால் சிவதனுசுவின் சக்தி சிறிது
#மகாபெரியவா
ஸ்ரீ மஹா பெரியவா பூஜை, ஆசாரம்,
அனுஷ்டானம் என்று எல்லா விஷயத்தைப் பற்றி விவாதிக்கவும், வேத, புராணாங்களைப் பற்றி விளக்கங்கள் சொல்லவும், மற்றவர்கள் தெரிந்து கொள்ளவும் வித்வத் சபைகளை திடீர் திடீர் என்று கூட்டச் சொல்வார். அப்படி ஒரு சமயம் வித்வத் சபை நடந்து கொண்டு
இருக்கும் போது தன் பையனோ ஒரு பக்தர் அங்கே வந்திருந்தார். அவர் பையனுக்கு அஞ்சு ஆற வயசு இருக்கும். சின்னக் குழந்தைகளுக்கு உள்ள குறுகுறுப்பு இருந்தாலும், அளவுக்கு மீறி சுட்டித்தனம்
பண்ணாமல் அமைதியா அப்பா கூடவே இருந்து அவனும் எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டு இருந்தான். பகவானுக்கு
ஆராதனை செய்யும்போது ஆசாரம் மீறக்கூடாது. ரொம்ப சிரத்தையா பண்ணணும். இப்படியெல்லாம் பலரும், பரமாசார்யா முன்னிலையில சொல்லிக் கொண்டு இருந்தார்கள். அதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டு இருந்த அந்த பக்தருக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. வித்வத்சபையோட இடைவேளியில பரமாசார்யா எல்லாருக்கும் தரிசனம்
#ஸ்ரீராமநவமி ஸ்பெஷல்
ஸ்ரீராமர் பூமியில் தோன்றிய காரணங்கள் நிறைவேறி விட்டன. ராமருடன் வந்த லக்ஷ்மணன் தன் இருப்பிடம் சேர்ந்து விட்டான். சீதா தேவியாக பிறவி எடுத்த லக்ஷ்மி தேவியோ ராமருக்கு முன்பாகவே வைகுண்டம் சென்று காத்திருக்கிறாள். ராஜ்யத்தை தன் பிள்ளைகளுக்கும் மற்ற சகோதரர்களின்
வாரிசுகளுக்கும் பிரித்து கொடுத்தாகிவிட்டது. பரதனும் சத்ருக்கனனும் ராமருடன் புறப்பட தயாரானார்கள். ஆனாலும் ஸ்ரீராமரால் அவர் விருப்பப்படி தன் வாழ்வை துறக்க முடியவில்லை. அதற்குக் காரணம் அனுமன் தான். அனுமன் இரவும் பகலும் ராமருடைய அருகில் இருந்து அவர் பணிகளைச் செய்து ஒரு போதும் அகலாமல்
இருந்தான். பகவான் ஸ்ரீ ராமர் இறுதியாக அனுமனுக்கு நிரந்தர பிரிவின் அவசியத்தை விளக்க எண்ணினார். ஒரு நாள் ராமர் அனுமன் பேசிக் கொண்டு இருந்தார். அனுமன் அறியாதவாறு தன் விரலில் சூட்டியிருந்த மோதிரத்தை ஒரு பள்ளத்தில் விழ செய்தார் ராமர். அந்த மோதிரம் பள்ளத்தின் உள்ளே ஓடியது. உடனே இராமன்
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் செல்வந்தர் சிங்காரத்திற்க்குச் சொந்தமாகப் கப்பல்கள் நிறைய இருந்தன. ஒருநாள், கப்பல் ஒன்று கடலில் மூழ்கிவிட்டதாக செய்தி வந்தது. சிங்காரம் தன் வேலையாட்களை அழைத்து, இன்று மாலையில் நம் வீட்டில் உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்யுங்கள். ஊரில் உள்ள ஏழைகள் அனைவருக்கும் அழைப்பு
விடுங்கள் என்று கட்டளையிட்டார்.
வெளியூர் சென்று திரும்பிய செல்வந்தரின் மனைவி லலிதை, மாலை வீட்டுக்குத் திரும்பினாள். வீடு முழுவதும் ஊர்மக்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டு ஆச்சரியம் கொண்டாள். கப்பல் மூழ்கிய விஷயத்தைக் கேள்விப் பட்டதும் கோபமும், அதிர்ச்சியும் அவளைத் தொற்றிக்
கொண்டது. நேராக கணவரிடம் ஓடிவந்தாள். என்னங்க உங்களுக்கு என்ன பைத்தியமா? கப்பல் கவிழ்ந்து போன இந்த சமயத்தில் அன்னதானம் தேவைதானா? நஷ்டத்தோடு மேலும் நஷ்டம் உண்டாக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து விட்டீர்களா என்றாள் லலிதை. நீ கேட்பது சரி தான். ஆனால், ஸ்ரீ ஹரி கோவிந்தன் நமக்கு ஒரு