சங்க காலத்தில் வானத்தைத் தொடும் வனப்புறு அரண்மனைகள், உயர்ந்த மதிற்சுவர்கள், காற்று உள்ளே வர சன்னல்கள் பொருத்தப்பட்ட இல்லங்கள், குழாய்களை மண்ணுக்குள் புதைத்து நீர்கொண்டு செல்லும் அமைப்புகள் இருந்தமையைச் சங்கப்பாடல்கள் உணர்த்துகின்றன.
#அரண்மனைகள்
அக்காலத்தே அரண்மனைகள் எவ்வாறு அமைந்திருந்தன என்பதைப் பத்துப்பாட்டில் ஒன்றாய #நெடுநல்வாடை வழிக் காண்போம்.
க) மனை அமைப்பு:
#அரண்மனை அமைக்கும் முன், நல்லதொரு நாளில் நல்ல நேரத்தில் மனைநூலில் கண்டவாறு மனையைப் பிழை ஏதும் வாராமல் நூலிட்டு அளந்து, அரண்மனைக்குத் திருமுறைச் சாத்துச் செய்வர் என்பதைக் கீழ்க்கண்ட அடிகள் புலப்படுத்தும்.
அமையப்போவது #அரண்மனை ஆதலின், அம் மனைக்கண் #கொற்றவை முதலிய தெய்வங்கள் அமைத்தற்குரிய இடங்களையும் குறித்துக் கொண்டனர். இதனைத் "தெய்வம் நோக்கி" என்ற தொடர் உணர்த்தும்.
பேரரசன் வாழ்தற்கு ஒப்ப மனை வகுக்கப்பட்டது என்பதும் அரண்மனை மதிற்சுவர், மன்றமும், நாளோலக்க மண்டபமும் படைவீடும்...
கருவூலமும், இன்னபிறவும் உள்ளடக்கியதாக இருந்தது என்பதும் பின்வரும் அடிகளால் அறியலாம்.
உ) அரண்மனை நெடுநிலை:
அரண்மனைகளின் மரக்கதவுகள் பருத்த இரும்பாலான பட்டைகளாலும், ஆணிகளாலும் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறமூட்டப்பட்டிருந்தன.
மாடத்து நெடிய நிலைகளில் மேற்கூறியவாறு செய்யப்பட்ட இரு கதவுகள் பொருத்தப்பட்டிருந்தன இவற்றை பின்வரும் அடிகள் வழி அறியக்கூடும்.
செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறம் பூசப் பெற்ற பலகை என்னும் பொருள் கொண்டது.
மரத்தாலான கதவுகள் போன்றவற்றைச் செவ்வரக்கு கொண்டு செந்நிறமூட்டி அழகுபடுத்துதல்...
அக்காலத் தொழில் நுட்பம் போலும். இது இக்கால வார்னிசு பூசுதலை ஒக்குமெனலாம்.
கதவுகளில் குவளை மலர் உரு செதுக்கப்பட்டிருந்தது. கதவைச்
சார்த்தற்கும், திறத்தற்கும், வேண்டிப் புதுமை தோன்றச் செய்த கைப்பிடிகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தன.
கைத்தொழில் வல்ல தச்சனின் நுண் திறத்தால் #தாழ்க்கோல் நன்கு பொருந்துமாறு அமைக்கப்பட்டிருந்தது என்பனவற்றைப் பின்வரும் பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன.
இது அக்காலத்துத் தச்சுத் தொழில்நுட்பம் இக்காலத்தைய தொழில்நுட்பத்திற்கு ஒப்புடையதே என்பதை உணர்த்துவது.
வெற்றி குறித்து உயர்த்திய கொடிகளோடு, யானைகள் புகுதற்கு உகந்த உயரமுடையனவாக "அரண்மனை வாயில்கள்" அமைக்கப்பட்டிருந்தன என்பதை பின்வரும் அடி புலப்படுத்தும்.
தமிழ் விழாக்கள் நடைபெற்ற தஞ்சை, மதுரை, பூம்புகார் போன்ற நகரங்களில் அமைக்கப்பட்ட நெடிய தோரண நுழைவாயில்கள், மேற்காணும் அடிகளின் தாக்கமாகக் கூட இருக்கலாம்.
- நன்று.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#பல்லவர் காலத்தில் 'இராசசிம்ம பல்லவன்' ஒரு தூதுவனை சீனத்திற்கு அனுப்பினான். சீனப் பேரரசன் அவனை அன்போடு வரவேற்றான். அவனை மிகுந்த கவனத்துடன் உபசரிக்கும்படித் தன் அதிகாரிகளுக்கு ஆணையிட்டான்.… twitter.com/i/web/status/1…
தமிழ் இலக்கியங்களில் வேளாண்மைத் தொழில்நுட்பங்கள்...!
தமிழ் இலக்கியங்கள் தொன்மைச் சிறப்புடையது. நீண்ட நெடிய வரலாற்றுப் பாரம்பரியம் மிக்கது. மக்களின் வாழ்க்கை முறைகளை எடுத்துக்கூறும் கருத்துக் கருவூலமாகவும் உள்ளது.
ஆழமாக உழவேண்டும் என்பதை அடிப்படைக் கொள்கையாகக் கொண்டிருந்த உழவர் பெருமக்கள், எத்தனை முறை உழவேண்டும் என்பதிலும் கவனமாக இருந்துள்ளார்கள்.
உழவு செம்மைப்படுவதற்கு இடத்திற்கிடம் உழவின் எண்ணிக்கை மாறினாலும் கூட, பொதுவாக நான்கு உழவோடு பயிர்த்தொழில் செய்வது என்பது இன்றும் நடைமுறையில்… twitter.com/i/web/status/1…
சங்ககாலத்தில் மன்னர்கள் இறந்தால் எவ்வாறு அடக்கம் செய்தார்கள்; இறுதிச் சடங்குகள் எப்படி நடந்தது என்பதைப்பற்றி இலக்கியங்கள்வழி ஆய்கிறது இக்கட்டுரை..! (2/2)
மேனாட்டார்க் குறிப்பு:
அராபியரான 'அல் இத்ரீஸ்' என்பவர் தென்னிந்தியாவில் மன்னர்கள் இறந்தால் எப்படி அடக்கம் செய்கிறார்கள்...
என்பதைப் படம் பிடித்துக்காட்டுகிறார். இவர் பொ.பி 1100- ல் பிறந்தவர்.
அல் புரூனிக்குப் பிறகு (பொ.பி 1048) தென்னிந்தியாவைப் பற்றித் தெளிவான குறிப்புக்களை வழங்கியவர்.
இவர் சிசிலிய மன்னன் ரோஜர் அவர்களின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க உலக வரலாற்றை எழுதியவர்.
இவர் உலகப் புவியியல் வரலாற்றை 70 பாகங்களாக எழுதினார்.
உலகநாடுகள் அனைத்தையும் 20 ஆண்டுகளுக்கு மேல் நேரில் சென்று ஒரு புதினத்தைப் போல் எழுதி வைத்துள்ளார்.
இந்நூல் அரபி மொழியில் 'கிதாப் நஸ்ஸகத்துல் முஸ்தாக் பி.இக்த தாகில் அபாக்' என்ற பெயரில் வெளிவந்திருக்கிறது.
சங்ககாலத்தில் மன்னர்கள் இறந்தால் எவ்வாறு அடக்கம் செய்தார்கள்; இறுதிச் சடங்குகள் எப்படி நடந்தது என்பதைப்பற்றி இலக்கியங்கள்வழி ஆய்கிறது இக்கட்டுரை..! (1/2)
மன்னர்கள் போரில் புண்பட்டு இறப்பதையே பெரும் பேறாகக் கருதினர். போரில் இறக்காது வீரக்கழலினையுடைய அரசர்கள் நோயினால் இறந்தால்...
வாளாற்படாத குற்றம் அவர்களிடம் இருந்து நீங்கவேண்டி, பிணத்தை வாளால் வெட்டிப்புதைத்தனர் (புறம்: 93).
பாடையைக் 'கால்கழி கட்டில்' என அக்காலத்தில் வழங்கி வந்தனர். இறந்தவர்களை இப்பாடையில் கிடத்தி, மிக வெண்மையான ஆடையைக் கொண்டு போர்த்தி விடுவார்கள் என #ஒளவையார் குறிக்கிறார் (புறம்: 286)
இதை 'தூவெள்ளறுவை போர்த்தல்' எனப் புறநானூறு 291-ஆம் பாடல் சுட்டும்.
#பறைகொட்டுதல் - சாவில் பண்டு தொட்டுப் பறைகொட்டும் மரபு இருந்ததென்பதைச் சங்க இலக்கியங்கள் தெளிவுபடுத்துகின்றன.
#பெருந்தொகை 710-ஆம் பாடல் இதை 'பூசன் மயக்கம்' என்று குறிக்கிறது...
புலால் உண்ணாமை, உண்ணா நோன்பு ஆகிய வழக்கங்களைத் தமிழ்நாட்டிற்குள் சமணர்களே கொண்டுவந்தனர்.
அமாவாசை, பௌர்ணமி ஆகிய 'உவா', நாட்களில் பிச்சைக்கு வரும் சமண பௌத்தத் துறவிகளுக்கு முதல்நாள் உண்டு எஞ்சிய பழைய சோற்றை இடுவதில்லை.
இந்த இருநாட்களிலும் பழைய சோற்றை விலக்கும் வழக்கமும் இப்படித்தான் பிறந்தது.
இதுவே பௌத்தத் துறவிகளுக்கு உகந்த நாளான வெள்ளிக்கிழமைகளிலும் தொடர்ந்தது.
நின்றுகொண்டுதான் உண்ண வேண்டும், உண்ணும்போது பேசக் கூடாது என்பன போன்ற சமணத் துறவியர்களின் வழக்கத்தை அப்பர் தம் தேவாரத்தில்...
கண்டித்திருக்கிறார்.
பழந்தமிழ்ச் சமூகம் பிற நாகரிகங்களிலிருந்து வந்த உணவு வகைகளை 'பிட்ஸாவும் கோக்கும்' போலப் போலித் தனமாக வரவு வைக்கவில்லை. மாறாகத் தன்மயமாக்கியே
எடுத்துக்கொண்டது.
புலாலை மையமிட்ட குஸ்கா, கைமா, பாயா, கோளா போன்ற உணவு வகைகள் உருது பேசிய நவாபின் படையினரோடு...