#SankaraJayanthi#சங்கரஜெயந்தி 6.5.22 சிவகுரு ஆர்யாம்பாள் தம்பதி செய்த பிரார்த்தனையின் பலனாக, ஆதி சங்கர பகவத் பாதாளாக தக்ஷிணாமூர்த்தி காலடி க்ஷேத்திரத்தில் அவர்களுக்குக் குழந்தையாக பிறக்கிறார். வைகாசி மாசம் சுக்ல பஞ்சமி திதியில் அவர் அவதாரம் நிகழ்கிறது. மஹா பெரியவா இது பொயுமு 509
வது வருஷம், 2500 வருஷங்களுக்கு முன் அதிசங்கரரின் அவதாரம் என்று 150 பக்கம், சரித்திர சான்றுகளுடன் எழுதி இருக்கிறார். மஹா பெரியவா சொல்வது, ஆங்கிலேயன் ஜீசஸ் க்ரைஸ்டுக்குப் பிறகு தான் இந்து மதமே வந்தது என்று establish செய்வதற்காக வரலாற்றை திரித்து எழுதியிருக்கான். அவன் எல்லாத்தையும்
பின்னாடி தள்ளிட்டான், அது சரி இல்லை, 800 கிபி தான் ஆதி சங்கரர் அவதாரம் 1200 வருஷம் தான் ஆச்சு என்று அனைவரும் கொண்டாடுகிறார்கள், அரசும் அவ்வாறே செய்கிறது. ஆனால் மஹா பெரியவா சங்கரர் அவதாரம் 509 BC என்று சொல்லி உள்ளார். அதில் இருந்து 68 பீடாதிபதிகள் காஞ்சி மடத்தில் வந்துள்ளார்கள்.
“அந்த 800ADல வந்தவர் ஆதி சங்கரர் அளவுக்கு, க்யாதியோடவும், தபஸோடயும் ஒரு பெரியவரா இருந்து இருப்பார், அபிநவ சங்கரர் அப்படின்னு இருந்து இருப்பார்” என்று பெரியவா சொல்கிறார். இந்த சர்ச்சைகள் எல்லாம் நமக்கு வேண்டாம் என்றும் பெரியவா சொல்லிவிடுகிறார். ஆதி சங்கரர் 32 வருடங்களில் பண்ண
திக்விஜயத்தையும் அவர் பண்ண அனுக்கிரஹத்தையும் நினைப்போம் என்று சொல்கிறார். வசந்த ருதுவில் வைகாசி மாசத்தில் சுக்ல பஞ்சமியில் ஆதி சங்கரர் அவதரித்தார், இதை சொல்லம்போது “அந்த வைகாசி மாசத்துக்கே மாதவ மாசம் என்று பேரு, வெள்ளை வெளேர்னு சுத்த சத்வத்தை குறிக்கும் மல்லிகை எல்லாம் நிறைய
பூத்து இருக்கும், உலகமே சந்தோஷமா இருக்கும் வசந்த ருதுனால அப்படி” என்று பெரியவா சொல்கிறார். மஹா பெரியவாளின் அவதாரமும் வைகாசி அனுஷத்தில் தான், அதை அவர் உணராமலே அவர் ஆச்சார்ய பக்தியுடன் சொல்லி இருக்கிறார். ஆதி சங்கர பகவத் பாதாள் அவதாரம் பற்றி சொல்லும் போது அவர், சங்கர ஜெயந்தியை
விமர்சையாக கொண்டாட வேண்டும், என்று ரொம்ப கேட்டுக் கொண்டுள்ளார். அவர் இருக்கும் போது நிறைய கொண்டாட வைத்துள்ளார். ஆதி சங்கரருக்கு தேரோட்டம், உத்சவங்கள், ஜெயந்தியின் போது எந்தெந்த ஊர்ல பெரியவா இருந்தாலும் அந்தந்த ஊரில் சங்கர ஜெயந்தியை அவர் விமரிசையாக கொண்டாடி இருக்கார். காமாக்ஷி
கோவிலில் விசேஷமாக ஆதி சங்கரருக்கு பெரிய சன்னிதி உள்ளது. நல்ல ஆக்ருதியோட உயரமான ஒரு ஆதி சங்கரர் பிரதிஷ்டை செய்திருக்கிறார்கள். காமாக்ஷி கோவிலில் தான் ஆதி சங்கரருக்கு ஜெயந்தி உத்சவம் பத்து நாள் ஜன்மோத்சவம் என்று ஜெயந்தியில் இருந்து ஆரம்பித்து 10நாள் உத்சவம் கொண்டாடுகிறார்கள். இது
கோவில் முறையாகவே கொண்டாடப் படுகிறது. இந்த பத்து நாளும் சௌந்தர்யா லஹரி தினம் பத்து பாடல்களை ஆதி சங்கரர் காமாக்ஷிக்கு படித்து ஒப்பிப்பது மாதிரி, பத்தாம் நாள் நூறு பாடலும் பூர்த்தி ஆன உடன், அம்பாள் ஆதி சங்கரருக்கு பரிவட்டம் கட்டி மரியாதை செய்கிற மாதிரியும் உத்சவம் நடக்கிறது.
விசேஷமாக காமாக்ஷி கோவிலில் சங்கர ஜெயந்தியை கொண்டாடப் படுகிறது. பெரியவா, “எல்லாரும் சங்கர ஜெயந்தி கொண்டாடணும், ஆதி சங்கர பகவத் பாதாள் அவதாரம் பண்ணி, இவ்வளோ ஆச்சர்யமான ஷண்மதம் ஸ்தாபனம் பண்ணவிலை என்றால், நாம இந்த ராமநவமியும் க்ருக்ஷ்ணாஷ்டமியும் கொண்டாடி இருக்கவே மாட்டோம் , மத்த
மதங்கள் எல்லாம் நம்ம வேத மதத்தை அடிச்சிண்டு போய் இருக்கும். அப்படி நம்ம மதத்தை காப்பாத்தி கொடுத்து, இவ்வளோ லோக சங்கரமான கார்யங்கள் பண்ண ஆதி சங்கரருடைய ஜயந்தியை எல்லாருமா ஞாபகமா கொண்டாடணும், முடிஞ்ச அளவுக்கு விமர்சையா கொண்டாடணும். ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கரன்னு ஒரு அஞ்சு நிமிஷமாவது
சொல்லணும் கடைசி பக்ஷமா” என்று பெரியவா சங்கர ஜெயந்தியின் முக்கியத்துவத்தை சொல்லி இருக்கிறார்.
ஹர ஹர சங்கர
ஜெய ஜெய சங்கர
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#மகாபெரியவா#பூர்வாசிரம_வாழ்க்கை மஹா பெரியவா, சுப்பிரமணிய சாஸ்திரிகள், மஹாலக்ஷ்மி அம்மையார் என்ற திவ்ய தம்பதிகளுக்கு இரண்டாவது குழந்தையாக வைகாசி அனுஷத்தில் மே 20 ம் தேதி 1894 அவதாரம் செய்தார். பெரியவாளுக்கு முன் பிறந்தவர் கணபதி சாஸ்திரிகள். பிறகு ரொம்ப வருடங்கள் கழித்து
பிரார்த்தனை செய்து, அவர்கள் குலதெய்வமான சுவாமிமலை முருகனை பிரார்த்தனை செய்து குழந்தையாக பிறந்தவர் மஹா பெரியவா. அதனால் பெரியவாளுக்கு, ஸ்வாமிநாதன் என்று பேர் வைத்தனர். அடுத்து, லலிதாம்பா, பிறகு சாம்பமூர்த்தி, சதாசிவம் என்கிற சிவன் சார், கடைசியாக கிருஷ்ணமூர்த்தி பிறந்தனர். இவர்கள்
எல்லோரும் தாத்தாவில் இருந்து ஆரம்பித்து, அதற்கு முன் எத்தனை தலைமுறைகளோ தெரியாது அனைவரும் மடத்த்திலிருந்து ஒரு பைசா கூட எடுத்துக்காமல் மடத்திற்காக வாழ்க்கை முழுதும் சேவை செய்திருக்கிறார்கள். இந்த ஆறு பேரோட பேரைப் பார்த்தாலே, கணபதி, ஸ்வாமிநாதன், லலிதாம்பா, சாம்பமூர்த்தி, சதாசிவம்,
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஸ்ரீ விஷ்ணு ஆசிரமத்துக்கு அருகே இருந்த பேரையூரில் மிகப்பெரிய செல்வந்தன் கோபாலன் இருந்தான். நான்கைந்து வியாபாரங்கள் செய்து வந்தான். கோபாலனின் போதாத காலம் ஒரு வியாபாரத்தில் பெருத்த நஷ்டம் ஏற்பட்டது. அதைச் சரி செய்வதற்குள் கவனம் பிசகி, மற்ற தொழில்களிலும்
அடுத்தடுத்து சரிவுகளைச் சந்தித்தான். பிரச்னைகளைச் சமாளிக்க வாங்கிய கடன்கள் அவனது நிம்மதியைக் குலைத்தன. தொடர்ந்து கடன் மேல் கடனாக வாங்கிக் கொண்டே போனான். அப்படியும் சமாளிக்க முடியவில்லை. ஒருநாள் மொத்தமாக முடங்கிப்போனான். வீடு, வாசல், சொத்து, சுகம் எல்லாம் இழந்து நடு வீதிக்கு வந்து
விட்டான். கோபாலன் விரக்தியில் தன் உயிரை மாய்த்துக்கொள்ளும் மோசமான முடிவுக்கும் அவன் வந்திருந்தான். அதற்கு முன்னர் தனக்கு விடிவு காலம் பிறக்குமா என்று தெரிந்து கொள்ளும் ஏக்கத்திலும், நல்ல காலம் பிறக்கும் என்று தெரியவந்தால், தற்கொலை செய்து கொள்ளும் முடிவை தள்ளிப் போடலாம் என்ற
#MahaPeriyava#Ilayaraja
“The Jeer sent Sri Desikan to Swamigal to apprise Him (MahaPeriyava) that the Mantralaya temple which had initally accepted to take responsibility to construct the Gopuram of #SrirangamTemple was having second thoughts on that and requested Him to come
with another person for this task. He was in silence at that time. He Himself drew the picture of a gramaphone on the ground and asked the persons near Him to start telling the names from the cine field. One by one the names were told and He asked them to continue… Suddenly,
someone mentioned my name and upon hearing that He gestured with His Hand that I was indeed the one! I came to know of His decision through an acquaintance of mine, a person called Chandramouli from Trichy. This person used to play the Mridangam. He met me unannounced at Prasad
#பாஜினாத்_மகாதேவ்_கோவில் மத்யப்ரதேஷ்.
யோக யாத்ரா என்ற புத்தகத்திலும் அரசு கெஜட்டிலும் குறிப்பிடப் பட்டுள்ள அதி அற்புத நிகழ்வு இது. இறைவனை நேரில் கண்ட ஆங்கிலேயர் பற்றிய பதிவு. 1879- ஆம் ஆண்டு பிரிட்டனின் ஆட்சியின் கீழ் இந்தியா இருந்தது. ஆங்கிலேய அதிகாரியான லெப்டினென்ட் கர்னல்
மார்ட்டின் அகர் மால்வா ஆப்கானிற்கு எதிரான போரில் படையை தலைமை ஏற்று வழி நடத்திக் கொண்டிருந்தார். கர்னல் மால்வா தன் மனைவிக்கு தன் நலன் குறித்து கடிதங்கள் அனுப்புவது வழக்கம். ஆனால் இந்த போர் நீண்டு கொண்டு சென்றது. மேலும் கர்னிலிடமிருந்து எந்தக் கடிதமும் அவரது மனைவிக்கு வரவில்லை.
கர்னலின் மனைவியின் கடிதம் வராதது கண்டு துயருற்றார். ஒரு நாள் குதிரை சவாரி சென்றவரின் கண்களில் #பைஜிநாத்கோவில் தென்பட்டது. அந்த கோவிலின் உள்ளிருந்து ஒலித்து கொண்டிருந்த சங்கொலியும் மந்திர ஒலிகளும் அவரை ஈர்க்க, உள்ளே சென்று பிரார்த்தனை புரிந்து கொண்டிருந்த வேதியர்களைக் கண்டார்.
#SankaraJatanthi#சங்கரஜெயந்தி 6.5.22 #ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஆதிசங்கரர் தாம் சந்யாசம் மேற்கொள்ள சம்மதித்தால் தாயின் இறுதி காலத்தில் மூன்று முறை சங்கரா என்றழைத்தால் எங்கிருந்தாலும் நான் வந்துவிடுவேன் என வாக்களித்து செல்கிறார். தாயார் ஆர்யாம்பாளின் இறுதிக் காலம் நெருங்குகிறது. தாயும்
மூன்று முறை சங்கரா என்றழைக்கிறார், சிறிது நேரம் கடக்கிறது அம்மா என்ற குரல் கேட்கிறது. 'சங்கரா வந்துவிட்டாயா அருகில் வா' என்கிறார். கண்பார்வை மங்கிய நிலையில் அருகில் வந்த சங்கரனை தொட்டு தடவுகிறார் தாயார். அவருடைய மனம் பதைத்துப் போகிறது. துறவறம் மேற்கொண்ட மகனின் உடம்பில் அணிந்துள்ள
ஆபரணங்களின் ஸ்பரிசம் ஏற்படுகிறது. மகன் துறவறக் கடமையிலிருந்து தவறிவிட்டானோ என்று மனம் அஞ்சுகிறது, பின்னர் மீண்டும் அம்மா என்ற குரல் அம்மாவை அழைத்தபடி சங்கரன் வருகிறார், மகனே சங்கரா நீ இப்போதுதான் வருகிறாயா என்று நடந்ததை சங்கரனிடம் கூறுகிறார்.
சங்கரனோ சிரித்தபடி "அம்மா நான்
#அக்னிநட்சத்திரம் மே 4 தொடங்கி 25 தேதி வரை நீடிக்கிறது. வழக்கத்தைவிட வெயிலின் தாக்கம் அதிகரிக்கும் காலம் இது. நம் பஞ்சாங்கத்தில் இந்த தேதிகள் சரியாக கணிக்கப்பட்டு சொல்லப்பட்டுள்ளது.
அக்னி நட்சத்திரம் எவ்வாறு தொடங்கியது?
முன்னொரு காலத்தில் 12 வருடங்கள் இடைவிடாமல் நெய்யூற்றி
சுவேதகி என்ற மன்னன் யாகம் செய்தான். தொடர்ந்து நெய் உண்டதால் அக்னி தேவனுக்கு மந்த நோய் ஏற்பட்டது. மூலிகைகள் நிறைந்த அடர்காட்டை தின்றால் அவரது ஜீரண உபாதை தீரும், வயிற்று வலியும் குணமாகும் என்றார் பிரம்மா. எனவே அக்னி பகவான் காண்டவ வனத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தார். அந்த வனம், இந்திரனுக்கு
மிகவும் பிடித்தமானது. எனவே அதை அக்னி பகவான் உண்ண முற்பட்ட போது, இந்திரன் பெருமழையைப் பெய்வித்து அக்னியை அடக்கினான். பலமுறை முயன்றும் அதே நிலை நீடித்தது. அக்னி பகவான் கிருஷ்ணரைக் கண்டு வலம் வந்து துதித்தார். தனது நிலையைக் கூறி வருந்தினார். எப்படியாவது காண்டவ வனத்தை உண்ண தனக்கு