Thread by @Przewodzik

#SowieckiTydzień #PrzewodzikFilmowy

„Lenin w Polsce”, reż. Siergiej Jutkiewicz (1966). Muszę przyznać, że napisanie mini-recenzji tego jawnie propagandowego dzieła to dość trudne zadanie – bo jak właściwie taki obraz traktować? Jako normalny film? No chyba nie potrafię. Jako (1)

dokument z epoki? Ale co poza odniesieniem do historii kina ma nam to dać? No dobrze, po prostu moje odczucia. Przede wszystkim to film całkowicie fantazyjny, mało tego, to wręcz bolszewicka ewangelia wg Lenina. Pełno tu bukolicznych obrazków wędrującego z kosturem i w (2)

towarzystwie młodej góralki Lenina po Podhalu, który ze zrozumieniem i troską rozmawia z miejscowymi. I nie, nie agituje za komunizmem, o nie, on tylko daje słuszne rozwiązania i prostuje ścieżki nieświadomych włościan. Te piękne obrazki przeplatane są scenami z nowotarskiego (3)

więzienia, gdzie złe dusze wsadziły przyszłego „wodza rewolucji” w sierpniu 1914 r. Lenin w celi oczywiście „pracuje” i pisze rzekomy dziennik, co jest akurat nieprawdą, bo nic takiego po sobie nie zostawił. Tu widzę też niebezpieczeństwo dla scenarzysty, który taką formę (4)

opowieści wybrał – tu wszystko musiałoby wyjątkowo „prawilne” i po myśli. Film nie jest tępą propagandą – wręcz przeciwnie, to socjotechnika z górnej półki. Nie ma tu walenia ideologicznym młotem, są za to wesołe rozmowy z chłopami, wizyty w kinie i zachwyty nad Krakowem. (5)

Tych ukłonów w stronę naszej dumy jest więcej, Lenin bowiem oczywiście popiera nasze dążenia niepodległościowe, a nawet wzrusza się na widok Legionisty w czapce z orzełkiem. Obraz Jutkiewicza (on nakręcił także „Lenina w Paryżu”) jest całkiem sprawnie nakręcony i z pewnością (6)

nie jest gniotem jeśli bierzemy jakość czysto filmową. Aktor grający Lenina to taki do rany przyłóż „mądry dziadek” (to nic, że Lenin miał wtedy 44 lata) i nic tu do grania nie było, ale trzeba zauważyć drugi plan i role wielu znanych polskich nazwisk (Fetting, Lutkiewicz, (7)

Benoit, Fijewski, Kuśmierska). Ciekawe są niektóre rozwiązania formalne (teatr kukiełkowy czy sunący przez pole bitwy Lenin) i na bardziej nieświadome, co do charakteru głównej postaci, osoby ten film mógł mieć dość duże oddziaływanie. Dziś to oczywiście już nie działa i (8)

możemy tylko śmiać się z takiej idealizacji jednego z największych zbrodniarzy w historii świata. Film tylko dla koneserów kina propagandowego. Ocena: bez noty, bo to jednak nie wypada tego typu filmów oceniać tak jak zwykłych produkcji. (9)