Thread by @Przewodzik

#LodowyTydzień #PrzewodzikKsiążkowy
„Moje pierwsze wrażenie dotyczyło dźwięków. Przyzwyczaiłam się już do metalicznej ciszy uwięzionego w lodzie statku. Jedynym dźwiękiem było zgrzytanie lodu o kadłub. Baza emanowała cichym dostojeństwem, całkiem jakby zamknięto za nami drzwi (1)

skarbca, odcinając wszystkie dźwięki. Od czasu do czasu powietrze przecinał odgłos wystrzału, dając efekt podobny do zjawiska Dopplera. Dowiem się później, że jego źródłem były rozpadające się albo obracające góry lodowe. Kiedy kawałek lodu się odrywał i wpadał do zatoki, (2)

słychać było dźwięk przypominający odległy wodospad. Żyjące na Antarktydzie ptaki rzadko się odzywają, czasem jednak dało się usłyszeć chrapliwy głos wydrzyka, spotęgowany przez otaczającą nas pustkę.
Jednocześnie było ciepło i zimno. Powietrze było suche, jakbyśmy wdychali (3)

papier. Strumyki wody z lodowca wiły się obok ścieżki, nie miały jednak typowego dla wody, wilgotnego, jonizowanego zapachu. Nie pachniało też ziemią, drzewami, trawą i kwiatami. Poczułam zapach, który będzie mi się kojarzył z Antarktydą. Nigdzie indziej go nie spotkam, może (4)

tylko na Grenlandii, gdzie będzie znacznie słabszy. Gdybym go jednak poczuła, rozpoznałabym go od razu. O to, jak pachnie Księżyc, spytano astronautę Buzza Aldrina, drugiego człowieka, który stanął na jego powierzchni. Odpowiedział: – Jak dwa kamienie potarte o siebie. Tak (5)

właśnie pachnie Antarktyda – jak krzesiwo. (…) Przesilenie letnie na półkuli południowej. Dzisiaj jest najdłuższy dzień roku. Słońce będzie wisiało wysoko nad bazą, jedynym znakiem przejścia dnia w noc będzie leniwa elipsa, jaką zatoczy na niebie. Stoję na werandzie, patrząc (6)

na nadbrzeże. Nigdy jeszcze nie widziałam takich barw. Cienka, złota warstwa pokrywa krążki lodowe, które się uformowały w zatoce. Niebo jest oliwkowe, a słońce otacza poświata w kolorze mango, poprzecinana intensywnie białymi, fluorescencyjnymi smugami. Tak mogłoby być na (7)

obcej planecie. Patrzyłabym na słońce, stojąc na oświetlonej stronie gwiazdy, na której nigdy nie zapada noc, gdzieś po drugiej stronie księżyca". (8)

Jean McNeil "Dzienniki lodu. Wspomnienia z Antarktydy" Poznań 2017