Thread by @anbezhil12

இன்று (05/03/2023)மாசி ஆயில்யம்.
#பிள்ளை_உறங்காவில்லி_தாசர் திருநட்சத்திரம்.
ஒரு முறை எம்பெருமானார் விபீஷண சரணாகதி பற்றி காலட்சேபம் செய்து
அருளினார். கோஷ்டியில் கடைசி வரிசையிலிருந்த தாசர் எழுந்து, வெளியே செல்ல முற்பட்டார். எம்பெருமானார் ஆச்சரியப்பட்டு, தாசரே ஏன் வெளியே செல்கிறீர்

என்று கேட்க, ஸ்ரீராமர் விபீஷண ஆழ்வாரை ஏற்றுக் கொள்வதற்கே, சுக்ரீவனுடனும், ஜாம்பவானுடனும் விவாதம் செய்ய வேண்டியிருந்த போது, தன்னைப் போன்ற தாழ்ந்தவர்களுக்கு, மோக்ஷம் கிட்ட வாய்ப்பில்லை என்று வருத்தத்துடன் செல்வதாகச் சொன்னார். எம்பெருமானார், “நமக்கு மோக்‌ஷம் கிட்டினால், உமக்கும்

மோக்ஷம் கிட்டும், பெரிய நம்பிக்கு மோக்ஷம் கிட்டினால், தமக்கு அது கிட்டும், ஆளவந்தார் மோகம் அடைந்தால் பெரிய நம்பிக்கு அது கிட்டும்; இது சங்கிலித்தொடர் போல் பரம்பரையில் மேற்செல்லும்; மேலும் நம்மாழ்வார் தமக்கு மோக்ஷம் கிட்டியதென்று அறிவித்ததைப் போலவும், பெரிய பிராட்டியாரும் நாம்

அனைவரும் மோக்ஷம் அடைய எம்பெருமானிடம் பரிந்துரைக்கிறார்” என்று பதிலளித்தார். விபீஷணனுடன் வந்த 4 ராக்ஷஸர்களும் விபீஷணனையே நம்பி வந்ததால் எப்படி ஸ்ரீராமர் தானாக அந்த ராக்ஷஸர்களுக்கும் நற்கதி அளித்தரோ அதே போல் பாகவத சேஷத்வம் கொண்டவர்கள் அனைவரும் நற்கதி அடைவார்கள் என்பது திண்ணம்

என்று எடுத்துரைத்து தொடர்ந்து காலட்சேபம் கேட்குமாறு உரைத்தார். #கூரத்தாழ்வான் நம்மாழ்வாரின் திருவாய்மொழியில் தன்னை மறந்து ஆழ்ந்து விடுவார். கண்ணீர் விட்டு உருகுவார். இதைச் செவியுற்ற ராமாநுஜர் அவரை ஆழ்வான் என்று அழைத்தார். கூரேசர், கூரத்தாழ்வானாக மாறினார். அத்தகைய ஆழ்வானே வியந்து

உகக்கும்படி, தாசர் மிகவும் உணர்ச்சிவயப்பட்டு கிருஷ்ண சரிதத்திலே ஆழ்ந்து அனுபவிக்க ஆரம்பித்து விடுவார். ஆழ்வான், நாங்களெல்லாம் பகவத் விஷயத்தைக் கற்றதற்குப் பின் மற்றவர்களுக்கு அதை விளக்குவதைப் போல் அல்லாமல், தாங்களோ பகவானை எண்ணி உருகுகின்றீர்கள். தங்கள் குணம் மேன்மையுடையதாக உள்ளது

என்று தாசரிடம் கூறினார். திருவாய்மொழி 1.5.11 – மாலே மாயப் பெருமானே என்று தொடங்கும் பாசுரத்தில் உள்ள “பாலேய் தமிழர் இசைகாரர் பத்தர்” என்ற வாக்கியத்திற்கு, கூரத்தாழ்வான் ஸ்ரீபராங்குச நம்பிதான் – பாலேய் தமிழர் (தமிழில் பெரிய வல்லுநர்) என்றும், ஆழ்வார் திருவரங்கப் பெருமாள் அரையர்

தான் இசைகாரர் (இசையில் வல்லுநர்) மற்றும் பிள்ளை உறங்கா வில்லி தாஸர்தான் பத்தர் (பக்தரில் சிறந்த பக்தன்) என்று விளக்கம் அருளினார். (நம்பிள்ளை ஈடு)
நன்றாக உறங்குபவர்களுக்குத் தான் இருட்டு பிடிக்கும். உறங்காதோருக்கு வெளிச்சம் தான் பிடிக்கும். ஆனால் நம் உறங்காத வில்லிதாசருக்கு

இருட்டு தான் பிடிக்கும்! கிருஷ்ணர் பிறந்த குழந்தையாக இருந்ததால், தன்னைத் தானே காத்துக் கொள்ள முடியவில்லை. மேலும் அவருடைய பெற்றோர் சிறைப் பட்டிருந்ததாலும்
மென்மையான குணம் உடையவர்கள் ஆனதாலும் அவர்களாலும் முடியவில்லை. கம்சனும் அவனுடைய ஆட்களும் கிருஷ்ணரை அழிப்பதற்காக எப்போதும் தயார்

நிலையில் இருந்தனர். கிருஷ்ணர் பிறந்த இரவின், காரிருள் ஒன்றே அவரைப் பிழைக்க வைத்தது. ஆகவே எம்பெருமானைக் காத்த அந்த காரிருளை, நாம் கொண்டாடி வணங்கு
வோம் என்று கூறி கும்மிருட்டை வணங்குவாராம்.(நாச்சியார் திருமொழி
-3-9-பெரியவாச்சான் பிள்ளை வ்யாக்யானம்) பெரியாழ்வார் திருமொழியின்

வெண்ணெய் விழுங்கி
பதிகத்தைப் பற்றி, பதிகமான உறங்காவில்லிதாசர் அருளிச் செய்த வார்த்தை, "கண்ணன் எந்த வீட்டின் பூட்டை உடைத்து, எந்த மாணிக்கத்தை திருடிவிட்டான்? மேலும், பெரும் படையான பசுக்களை தனது வீட்டில் இருக்க, மேலும் அதனை கொண்டு வெண்ணெய் மிகுதியாக இருக்க, எதற்காக, அவன் மற்றொரு

வீடு தன்னில் புகுந்து, பாலும், வெண்ணையும் திருட வேண்டும். ஆய்ப்பாடி தனில், அனைத்து வீடுகளும் ஒரே மாதிரியிருப்பதால், தன்னுடைய வீடு என்று நினைத்து வேறு ஒரு வீட்டினில் புகுந்து விட்டான். தன் வீடு என நினைத்து, அங்கிருந்த பாலும், வெண்ணையும் உண்டான். இது தெரியாமல், பாலை திருடினான்,

தயிரை உண்டான், வெண்ணையை களவு செய்தான் என்று அவன் மீது பழி சொல்கிறீர்களே!"
தன் அந்திமக் காலம் நெருங்குவதை உணர்ந்த தாசர், ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் எல்லோரையும் தனது திருமாளிகைக்கு அழைத்துத் ததீயாராதனம் செய்து வைத்து அவர்களின் ஸ்ரீபாத தீர்த்தத்தைப் பெற்றார். அப்பொழுது பொன் நாச்சியாரிடம் தாம்

பரமபதம் அடையப் போவதாகவும், அவரைத் தொடர்ந்து வாழ வேண்டும் என்றும் சொன்னார். எம்பெருமானாரின் பாதுகைகளை சிரசில் வைத்துக் கொண்டே தனது சரம திருமேனியை நீத்தார். ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் அவருடைய அந்திம பயணித்திற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தார்கள். பரமபதத்தில் தாசருக்கு கிடைக்கப் போகும் வரவேற்பை

அறிந்த பொன்னாச்சியார் மிகுந்த உகப்புடன் திருமாளிகையை அலங்கரித்து, வந்திருந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களை நன்றாக உபசரித்தார். தாசரின் இறுதி ஊர்வலம், தெருக்கோடி வரை சென்றவுடன் தாசரின் பிரிவைத் தாங்க முடியாமல் பொன்னாச்சியார் கதறி அழுது, தன் உயிரை அப்பொழுதே நீத்தார். அதைக் கண்டு திகைத்த ஶ்ரீ

வைஷ்ணவர்கள் பொன்னாச்சியையும் தாசருக்கு அருகில் வைத்து ஈமச்சடங்குகள் செய்தனர். இருவரும் கொண்ட அன்பின் ஆழம் அத்தகையது. உறங்காவில்லி தாசர்
பொன்னாச்சியாரின் பேரழகுக்கு, தாசனாய் இருந்தபோது அவர் பின் இவர் சென்றார். அவரே அரங்க தாசனாய்/ராமாநுஜ தாசனாய் ஆனபின்பு, பொன்னாச்சியார் இவர் பின்னே

சென்றார். அடியார்கள் கூடி இருந்து எம்பெருமானை அநுபவித்துக் கொண்டிருந்த பின், அவர்கள் பிரிந்து இருக்க முடியாது.

ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள்-- உற்சவ காலங்கள்/திவ்யப்பிரபந்த சேவை காலங்களில் இறுதியாக சாற்று மறை என்னும் "இயல் சாற்று" சாதிக்கும் முறையை ஏற்படுத்தினார். பல்வேறு ஆசார்யர்கள்

இயற்றிய 8 பாசுரங்களின் தொகுப்பே #இயல்சாற்று இதில் பிள்ளை
உறங்கா வில்லி தாசர் இயற்றிய பாசுரம் தான் முதலில் இடம் பெற்றுள்ளது. அதுவே ஶ்ரீவைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தின் சாரமாக விளங்குகிறது.
"நன்றும் திருவுடையோம், நானிலத்தில் எவ்வுயிர்க்கும்,
ஒன்றும் குறை இல்லை ஓதினோம்.
குன்றம் எடுத்தான்

அடிசேர் ராமனுசன் தாள்,
பிடித்தார் பிடித்தாரைப் பற்றி!

“கோவர்த்தன மலையை தூக்கிப் பிடித்துத் தனக்கு பிரியமான கோப கோபியர்களை ரக்ஷித்த கண்ணன் எம்பெருமானுக்கு அடியவரான ஸ்ரீ ராமாநுஜரும், அவர்க்கு அடியவர்களான ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுக்கு நாங்கள் அடியவர்களாக இருப்பதால் எங்களுக்கு ஒரு குறையும்

வருத்தமும் இல்லை, மிகுந்த செல்வம் உள்ளவர்கள் நாங்கள் என்று அறிவிக்கிறோம்"
உறங்காவில்லி தாசருக்குப் பின்னர், அவர் வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்காலும் வேறு சிலரும் அவர் ஆற்றிய கைங்கர்யங்களை, பெரிய கோயில் பாதுகாப்பு/நம்பெருமாள் புறப்பாடுகளக் கவனமாக நடத்துதல்-ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து செய்து

வந்தனர். ஸ்ரீரங்கம் மற்றும் சோழ நாட்டின் பல பகுதிகள், விஜயநகர ராஜா சாளுவ நரசிம்மனின் ஆளுகையில் இருந்த காலத்தில் (1485 ஆம் ஆண்டு முதல்) ராஜாவின் மூத்த சகோதரர், ராமராஜா என்பவர், தனக்கு ராஜாங்க பதவி,அதிகாரம், செல்வம் எதுவும் வேண்டாம் என்று துறந்து விட்டு, பெரிய பெருமாள்

கைங்கர்யத்தில் தன்னை முற்றிலும் ஈடுபடுத்திக் கொண்டார். இவர் பெரிய கோவில் நிர்வாகத்தை எடுத்து பல கைங்கர்யங்கள் செய்தார். தாமே அரங்கனுக்கு மெய்க்காவலராக இருந்து, பிள்ளை உறங்காவில்லி தாசர் செய்த கைங்கர்யங்களைச் செய்தார். இவர் கந்தாடை ராமாநுஜ முனி (கோவில் கந்தாடை அண்ணனின் சீடர்)

என்று அழைக்கப்பட்டார். இவர் சாத்தாத ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களைப் பல கைங்கர்யங்கள் செய்யுமாறு நியமித்தார். இவர் காலத்திற்குப் பின், சாத்தாத ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் இவர் செய்து வந்த உறங்காவில்லி தாசரின் கைங்கர்யங்களைச் செய்து வந்தனர். அவர்களும் கந்தாடை ராமாநுஜ முனி என்றே அழைக்கப்பட்டனர். அவர்கள்

தெற்கு உத்திர வீதியில் உள்ள
கந்தாடை ராமாநுஜ முனி மடத்திலிருந்து திருவேங்கடப் பெருமாள் கோயில் இந்தக் கைங்கர்யங்களைச் செய்தார்கள். இடையே சுமார் 60 ஆண்டுகளாக இந்தப் பணிக்கு யாரும் நியமிக்கப் படவில்லை. 2016ல்
ஸ்ரீ நாராயணன் ஸ்வாமி, "கந்தாடை ராமாநுஜ முனி" ஜீயராக பட்டம் ஏற்று இந்தக்

கைங்கர்யங்களைச் செய்து வருகிறார். இப்போதும் நம்பெருமாள் புறப்பாட்டின் போது இந்த ஜீயர் தலையில் பிரத்யேக குல்லாய் அணிந்து, இடுப்பில் கத்தியைச் செருகிக் கொண்டு பெருமாளுக்கு முன்னால் செல்வதைக் காணலாம்.(கோயில் நிர்வாகம் அரசாங்கக் கட்டுப் பாட்டில் வந்த பின், இந்தப் பதவி/பணி ஒரு

அலங்காரப் பதவியாக இருக்கிறது)

தகவலுக்கு நன்றி: பார்த்தசாரதி ராமாநுஜ தாசன்
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்பணம்🙏🏻

@threadreaderapp unroll