"ผมไม่ได้น่ารักสักหน่อย!!!"
แอนดรอยด์ร่างเล็กขมวดคิ้วทำแก้มป่อง
"ไซเบอร์ไลฟ์นี่น่าอัศจรรย์จริง ๆ นะครับ ที่สามารถทำให้หุ่นนักล่าดีเวี่ยนท์ดูน่ารักได้ขนาดนี้"
"ย-อย่าดึงแก้มผม!!!"
"นี่คอนเนอร์รุ่นเก้าร้อยไงครับแฮงค์ เมื่อคืนเขาไปไซเบอร์ไลฟ์มา น่ารักมั้ย"
"เออ ๆ งานดีว่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้เป็นหุ่นหน้าปลาตายแบบเมื่อก่อนแล้ว"
"ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้น่ารัก"
"มีโปรแกรมเด็กดื้อด้วยเว้ย น่าหยิกจริง ๆ เลย"
"เอามือออกไปจากหน้าผม!"
"อุ้มผมขึ้นไปที อุ้มผมหน่อย ผมกลัว" มือเล็ก ๆ กระตุกขากางเกงคอนเนอร์อย่างร้อนรน
"มันไม่ทำอะไรนายหรอก นายก็รู้"
"แต่มันจะรู้มั้ยว่าไอ้จี๋วตัวนี้คือผมน่ะ?!
RK900แสดงอาการกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัดด้วยเสียงที่เริ่มสั่นเครือ พลางเหลือบมองซูโม่อย่างไม่ไว้วางใจ
"อุ้มผมขึ้นไปเถอะนะครับ ผมขอร้อง"
เจ้าตัวเงยหน้ามองคอนเนอร์ด้วยสายตาอ้อนวอนสุดชีวิต
"เอาน่า นายจะไม่เป็นอะไร"
เขาลูบหัวปลอบน้องชายตัวน้อย
"เห็นมั้ย บอกแล้วว่ามันไม่ทำอะไรนายหรอก"
"ไม่! ไม่!!! ปล่อยฉันลงนะเจ้าหมาบ้า!"
"เดี๋ยวก่อนซูโม่ นั่นไม่ใช่ตุ๊กตานะ!"
เกวินตะโกนแซวคอนเนอร์ที่เดินจูงRK900เข้ามาในสถานีตำรวจ
"แน่จริงอย่าเก่งแต่ปากดิวะ มาเจอกันตัวตัวนี่!"
"แหม ๆ ปากจัดนะเราน่ะ ตัวกะเปี๊ยกเดียวแต่กล้าท้าผู้ใหญ่ต่อยตี หัดอบรมลูกแกซะบ้างสิคอนเนอร์"
นายตำรวจหนุ่มหัวเราะเยาะ
"พี่อุ้มผมทำไม?! ปล่อยนะ ผมจะอัดมัน!"
"โดนเตะกลิ้งกลับมามันไม่คุ้มนะครับ เราไปช่วยผู้หมวดทำงานดีกว่า"
"หนอย...ฝากไว้ก่อนเถอะ!"
ทันทีที่คอนเนอร์ลงจากรถ ทุกสายตาจับจ้องมายังนักสืบร่างสูงซึ่งในตอนนี้อุ้มเจ้าตัวน้อยตาสีเทาอยู่ในแขน เมื่อเขามุ่งหน้าไปยังที่เกิดเหตุ ก็มีตำรวจนายหนึ่งเข้ามาขวาง
"เราไม่อนุญาตให้แอนดรอยด์เด็กเข้านะครับ"
"ได้ข้อมูลอะไรไหมครับ?"
คอนเนอร์ย่อตัวลงถามRK900ที่เพิ่งจะเลียเลือดสีฟ้าบนนิ้วมือของตน
"มันไปทางนั้นครับ!"
นักสืบจิ๋วยืนขึ้นแล้ววิ่งไปยังทางที่ตนชี้อย่างกระตือรือร้น โดยมีคอนเนอร์คอยมองตามอยู่ข้างหลัง
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เมื่อนักล่าตัวน้อยกลับมาพร้อมกับผู้ต้องหาที่ถูกสวมกุญแจมือเอาไว้เสร็จสรรพ น่าทึ่งจนตำรวจแถวนั้นต้องปรบมือให้
"ผมเก่งไหมครับพี่?"
"เก่งครับ เก่งมากเลย"
คอนเนอร์อุ้มRK900ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน
"แบบนี้ต้องมีรางวัลสำหรับคนเก่งเนอะ"
"พี่ครับ"
"?"
"ขออีกข้างจิ" RK900ทำหน้าแบ๊วพร้อมกับจิ้มแก้มอีกข้าง
คอนเนอร์ยิ้มอย่างเอ็นดูและโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มอีกครั้ง แต่เจ้าเด็กแสบดันฉวยโอกาสหันปากมาให้แทนนี่สิ...
"ผมสะดุดล้มที่หน้าบ้านครับ"
"บอกแล้วว่าให้ระวังหน่อย ตอนนี้ไม่ได้ตัวโตเหมือนปกตินะ"
"ขอโทษครับ ต่อไปผมจะระวังให้มากกว่านี้..."
คอนเนอร์ขยับเข้าไปกอดน้องชายตัวน้อยที่กำลังหงอย และก้มลงจูบกระหม่อมของเขา
"พี่เป็นห่วงนะ"
"ไม่เอา ผมไม่นอน"
"เดี๋ยวเล่านิทานให้ฟัง"
"ทำอย่างกับว่าผมเป็นเด็กงั้นแหละ"
"ก็ตอนนี้นายกำลังเป็นอยู่ไง เด็กดื้อ"
ถึงจะอยู่ในร่างย่อส่วน แต่ฟังก์ชั่นการทำงานของเขายังอยู่ครบดี
รวมทั้งการแฮคเข้าระบบแอนดรอยด์ด้วย
"ฮิ ๆ เสร็จผมอีกแล้ว"
แต่ดูเหมือนว่าจะขาดอะไรไปบางอย่างนะ...
เขาไง
หุ่นจิ๋วฉีกยิ้มแล้วแทรกร่างของตนให้เข้าไปนอนในอ้อมแขนของคอนเนอร์
"ราตรีสวัสดิ์ครับพี่"
เขาไม่ลืมที่จะจูบแอนดรอยด์รุ่นพี่เพื่อเป็นการส่งอีกฝ่ายเข้านอน
เหตุเกิดมาจากโพสต์ในทบ.ที่ว่ามีคนอยากเห็นมินิ900 เราเลยลองดูค่ะ ทำไปทำมาน้องเป็นเด็กซึนไปเลย 55555
จริง ๆ โมเม้นท์สำหรับสองคนนี้ยังมีอีกนะคะ แต่ขอจบไว้ตรงนี้ก่อน ^^ อาจจะมีต่อรอบสองถ้าชาติต้องการ 😉
Bonus scene ⬇
"วันนี้ไม่พาลูกมาด้วยเหรอ?"
คอนเนอร์ยืนนิ่ง แต่ไม่ได้ตอบโต้เสียงเย้ยหยันนั้นไป
เพราะเขาจะปล่อยให้คำตอบเดินออกมาเอง
"ไม่ครับ พอดีว่าลูกชายเพิ่งไปอัพเกรดเป็นน้องชายเมื่อวาน" RK900ร่างปกติเดินเข้ามา แล้วมองสลับระหว่างคอนเนอร์กับเกวิน
"1-1ได้นะครับ วันนี้ผมพร้อม"