Thread by @ameslaria

Gauza bat kontatuko dizuet. Saco de las hostias bat nintzen txikitan. Lagun gabe, konfidantza gabe, onartua izateko edozein mierda jasateko prest. Nire lehen lagunek lapurtu egiten zidaten nere aurrean. Lagunak mantentzeko abusatu egiten ninduten. En la mierda.

Eta konfidantza apurra kendu, traizionatu ninduten, mindu ninduten bider mila, eta niretzako bizitzak ez zuen baliorik. Aparte frakaso eskolar frikia nintzen (jarrairi errezatzen nion aprobatzen laguntzeko). Eta frakaso eskolarra ez zen estilatzen nire inguruan. Frikismoa, gutxi.

Askotan, baina asko askotan, jo behar nindutenean (ta jo naute etxean, ikastolan ta kalean) utzi egiten nintzen, "gaur igual ez naiz etxera iristen, baina inportako al dio inori?"

Errepikatu nuen azkenean, eta bizitza aldatzen dizun momentu hoietako bat izan zen. Ezagutu ginen. Nere lagun bereziena eta ni. Azkenean. Maitatua sentitzea.

Eta bizitza amaitzeko joerak hor zeuden, ze benetan urte gogorrak izan ziren, ta inadaptazioa hezurretaraino sartu zitzaidan. Baina ya aliatuak nituen, banekien zer zen maitatua izatea eta babesa sentitzea.

Eta bai, batzutan en la mierda nengon, ta bai, batzutan bizirik aterako ez nintzela uste nuen, eta bai, beldurtia ez banintz agian buruaz beste aspaldi egin nuen. Klaro.

Baina 22 urtera ez nintzela iritsi behar uste nuen, ta atzo 35 urte bete nituen. 13 bola extra.

Kontua da, ta hontara zetorren hari hau, barrua gorrotoz topera nuela. Baina tope topera. Eta zer egin nuen? Ba nik iluntasunezko urte haietan behar izan nuen pertsona hori izaten saiatu besteen bizitzetan.

Eta ez dut para nada zentzu guztitan gainditu bizitako dena, osea ez naiz gorentasun sanadore bat, naiz besteak bezala jodituta dagoen aliantzaren piezatxo oso inperfektu bat

Baina jodituta zaudenean bi joera egon ohi dira, berdin daudenei erasotu goian sentitzeko edo berdin daudenekin elkartu eta erasotzailea suntsitu. Bata krudela eta mingarria, bestea errora dijoana, eta indarrak biderkatzen dituena kolektiboki.

Gero antisozialidadeak eta egoera ezberdinetan egoteko zailtasunek hartu ninduten, ta ez dakit oraindik hala ikusten nauen norbaitek, baina hala izan beharra dudala argi dut.

Izan ere frustraziotik askotan eszenario mingarrietara goaz, batzutan konsziente eta maltzurki, besteetan topatzen dugun instrumentua delako. Baina EZ DA JUSTUA, peña, ez da justua. Ta desikasi behar ditugu mierda hoiek, zekenkeria pilatzen beste ezertan ez gaituztelako laguntzen

Denak, edo asko, garela mierda mediokre batzuk, baina behintzat argi izatea ze bando zerbitzatu nahi dugun. Eta nik argi dut nire bizipenek norbaitekin etsaitu banaute mierda hoien eragileekin dela.

*Mikroa uzten du, isiltasunean txiki egin eta bere aulkian esertzen da*

Azken oharra: mezua oinarrian da "mierdak pasatzeak ez du justifikatzen zu mierdas bat izatea, eta gainera nahiko argi eduki beharko zenuke zenbat min eragiten duen".