Thread by @akbari_reza_

#مطالعات_تطبیقی_کتب_مقدس
#رشته_توییت
معجزه در قرآن و کتاب مقدس
کلمه معجزه به عنوان کارهای خارق العاده که پیامبران انجام داده اند در قرآن نیامده است. کلمه استفاده شده غالبا «آیه» است.
در مواردی نیز کلماتی مثل برهان و بينه استفاده شده که معنای نزدیکی به آیه به معنای نشانه دارند.

2.کلمه آیه در قرآن کاربرد عام دارد و در موارد زیر نیز استفاده شده است: خلقت آسمان‌ و زمین، رویش گیاهان، پدیدار شدن روز و شب، خلقت انسان، حرکت بادها، سرگذشت درگذشتگان، خانواده، باران، رعد و برق، ماه و خورشید.
گویی در قرآن تمایزی میان آنچه بعدها معجزه نامیده شده با دیگر امور نیست

3. در عهد عتیق معمولا برای اشاره به معجزه از دو کلمه מופת (مُفِت) و אות (اُت) استفاده شده که هر دو به معنای نشانه هستند. لذا به لحاظ معنایی به کلمه آیه بسیار نزدیک هستند.
دانشمندان یهودی در تلمود معمولا برای اشاره به آن چه ما معجزه می نامیم از נס (نِس) استفاده کرد‌ه‌اند

4. این کلمه به معنای نشانه و پرچم است و هر چند در تورات به کار رفته ولی استفاده از آن در معنای معجزه نبوده است. لذا کلمه مورد استفاده نزد متفکران یهودی برای اشاره به مفهوم ذکر شده در کتاب مقدس نزدیکتر از مفهوم مورد استفاده توسط متفکران مسلمان یعنی معجزه بوده است.

5. در ترجمه عهد عتیق به زبان یونانی غالبا از کلمه σημιον (سِیْمِ اُن) استفاده شده که به معنای نشانه است. در ترجمه لاتینی عهد عتیق غالبا از کلمه signa استفاده شده که به معنای نشانه است.
کلمه miracle که امروزه برای معجزه استفاده می شود از ریشه ای لاتینی و با معنای تعجب مرتبط است

6. با محوریت متن مقدس گویی کافی است انسان به نشانه های خداوند توجه کند. گویی تمایز حقیقی میان اقسام نشانه ها وجود ندارد. ممکن است شخصی این نشانه ها را به نشانه های بزرگتر و معمولی تر تقسیم کند (هرچند که در این نیز مشکل وجود دارد) اما این که تمایز جدی نهاده شود محل تردید است

7. درس مهم در اینجا توجه به سابقه تاریخی کلمات و در نظر گرفتن پیش فرض های نظریه‌ای افراد در جایگزین کردن آنها با کلمات جدید است. گاهی ممکن است مسیر بحثی که سالیان درازی استمرار داشته کاملا تغییر کند.
البته بحث فلسفی در باره معجزه در اینجا مقصود بنده نبوده است