Thread by @pesla

1/ Het houdt niet op… niet vanzelf.

Gisteren sprak @ErnstKuipers bij @Nieuwsuur over de #coronacrisis in Nederland. Vanochtend is @rivm’s topmodelleur Wallinga bij de @NOS gesignaleerd.

Het is voor mij lamentabel. Voorbeelden van wat er is gezegd en wat ik had willen horen. 👇

2A/ @ErnstKuipers over de recente uitbraak: “De vorige keer is het ons écht overkomen. Skivakantie, carnaval en plotseling hadden we heel veel patiënten. Dat moeten we niet meer hebben.”

2B/ Luister naar het verhaal van huisarts Angela. Ze beschrijft hoe Nederlands beleid eind januari faalde.

“De GGD besloot de man niet te testen, hij voldeed niet aan de criteria. Achteraf heb ik daar wel een beetje mijn bedenkingen bij.”

2C/ Het officiële verhaal omhult de eerste uitbraak met een deken van toeval en verrassing. Een situatie die ons is overkomen.

Dat is echt lariekoek. Een onjuiste voorstelling van de zaken. We waren onvoorbereid, waren te laat en gebruikten inadequate protocollen.

2D/ Wat ik zou willen horen van onze leiders:

“We hebben geleerd van de eerste uitbraak. De snelheid en impact daarvan is op alle fronten zwaar onderschat. Structurele veranderingen in zorg en bestuur om een soortgelijke situatie te voorkomen, zijn in gang gezet.”

3A/ Het gesprek gaat verder en raakt strategie. Nu komt de inmiddels bekende valse dichotomie weer langs: “Kunnen we het #coronavirus laten verdwijnen... dat is een illusie.”

Presentatrice @MTweebeeke vat het sentiment samen: “We kunnen niet ons hele leven binnen zitten.”

3B/ Met deze uitspraak wordt verborgen dat tussen de twee strategische uitersten – niets doen of naar nul – een heel spectrum zit, dat nu gevangen wordt door “maximaal controleren”.

De discussie over keuzes *binnen* dat spectrum blijft stelselmatig achterwege.

3C/ Wat ik zou willen horen:

“Het is onze intentie om ziekte en leed tot een minimum te beperken. We gaan ervoor om, met de middelen die we hebben, het virus zoveel mogelijk in te dammen. We zoeken het evenwicht dat zo min mogelijk schade toebrengt aan gezondheid en economie.”

4A/ Het gesprek met @ErnstKuipers gaat ook over uitbreiding van de IC-capaciteit. “Waarvan de verpleegkundigen zeggen: ‘we kunnen het niet he?’”, reageert @MTweebeeke. “Het is niet de vraag of het wel of niet kan – het moet”, aldus Kuipers.

4B/ De nadruk ligt op het kunnen verwerken van grote aantallen patiënten op de IC, sturing op zorgcapaciteit en het verwachten van het onmogelijke van zorgpersoneel.

De bijklank en gevoelswaarde ligt niet op preventie en proactiviteit, maar op reactiviteit.

4C/ Liever hoorde ik:

“De lockdown heeft ons belangrijke tijd gegeven. De prioriteit is nu om ieder geval na te jagen en de GGD’en daarbij te ondersteunen. Maar we nemen ook voorzorgsmaatregelen in ziekenhuizen door de capaciteit daar op te schalen, ook voor de reguliere zorg.”

5A/ Aan @ErnstKuipers is door het kabinet gevraagd wat we kunnen leren van wat we nu hebben meegemaakt.

Zijn allerbelangrijkste advies: “Dat we dit echt met z’n allen voor elkaar moeten krijgen, zodat we de reguliere zorg bij een volgende opvlamming niet hoeven af te schalen.”

5B/ Liever hoorde ik:

“Wees voorbereid op herhaling. Draai schadelijke bezuinigingen in de zorg terug. Word extreem goed in het verzamelen van data. Organiseer kritiek en transparantie. Zorg voor een breed geörienteerd OMT. Leg alle misstanden onder de loep. Dit. Moet. Beter.”

5C/ Ik ben het eens met Kuipers dat er maatregelen getroffen moeten worden in de zorg. Maar wel als onderdeel van een groter geheel. Op alle fronten bleek Nederland niet opgewassen tegen een nieuw pathogeen, ondanks vele waarschuwingen. Het heeft vele zwaktes blootgelegd.

6A/ Jacco Wallinga, hoofdmodelleur van het @rivm, praat met de @NOS over de toekomst. “Een ding is duidelijk: het testen en opsporen van nieuwe besmettingen gaat cruciaal zijn.”

Je zou verwachten dat bron- en contactonderzoek een belangrijke plek inneemt in toekomstscenario’s.

6B/ Helaas: “Dat hebben we hier niet in meegenomen”.

Wat ik wilde lezen: “We hebben meerdere scenario’s uitgewerkt waarin de effectiviteit van BCO een belangrijke rol speelt. Naarmate die effectiviteit daalt, zien we ziekenhuisopnames stijgen. Het benadrukt het belang ervan.”

7A/ “Als BCO niet werkt, en de modellen kloppen, zou je een golfje zien”, vertelt Wallinga. Maar ook: “Hoe sneller je ingrijpt, hoe sneller de situatie weer onder controle kan komen.”

7B/ Liever had ik gelezen:

“De snelheid waarmee we kunnen ingrijpen, is afhankelijk van de werking van bron- en contactonderzoek. Daarom is het zo belangrijk dat we daarop inzetten en alle gevallen najagen. Hoe beter het indammen lukt, hoe kleiner de kans dat opnames stijgen.”

8A/ “Het doel is niet om het virus uit te laten doven. Dan zou je nooit moeten versoepelen”, herhaalt Wallinga het zwart-wit-denken. “Dus je wil niet dat het aantal IC-opnames ver over de capaciteit heengaat. Dan kun je terugrekenen.”

Zie 3B voor commentaar op deze zienswijze.

8B/ Liever las ik:

“Ons doel is om zo min mogelijk mensen ziek te laten worden. Grip te krijgen op het virus. Te zien waar het gaat en hoe het zich verspreid. Nieuwe gevallen direct in te dammen. We hopen dat de voorzorgsmaatregelen die we op IC’s treffen onnodig blijken.”

9/ Het lijkt erop dat bestuurders het *minimaliseren van ziekte* als beleidsdoel niet durven te noemen. Daaruit volgt het belang van bron- en contactonderzoek en indamming. En maatregelen waar Kuipers zich op stort. En het sluit de huidige routekaart van versoepelingen niet uit.

10/ Nederlanders begrijpen dat ook onverdroten indammen geen garantie op succes biedt. Dat verandering van inzicht hoort bij een crisis. Het gaat om het uitspreken van intentie, van wat we in Nederland belangrijk vinden, van beeldvorming, concreetheid, openheid, grip.