Thread by @smitprabhu

१९६२ च्या भारत-चीन युद्धानंतर संसदेमध्ये प्रचंड गदारोळ माजला.
लडाखचा तेव्हांचा ईशान्य पूर्व भाग, म्हणजे आजच्या "अक्साई चीन" भागावर चीनने आपला हक्क सांगून तो आपल्या कडून हिसकावून घेतला होता.

सारा विपक्ष यांवर काँग्रेसला जाब विचारत होता.
नेहरूजी कोंडीत सापडले होते.

(१/५)

विपक्षासह सर्वजण तो भाग परत घ्यावा म्हणत होते. आता स्वतःचा नाकर्तेपणा लपवण्यासाठी काहीतरी कारण द्यावं लागणार म्हणून नेहरूंजी म्हणाले की, "not a single blade of grass grown there !"

म्हणजे स्वतंत्र भारताचे पाहिले पंतप्रधान, जे तब्बल '३२५९ दिवस देशासाठी तुरुंगात राहिले' -

(२/५)

ज्यांना केवळ गांधींजींचा "नैतिक पराभव टाळण्यासाठी" भारताचे पंतप्रधान पद सर्वांचा विरोध पत्करून देण्यात आले, त्या नेहरुजींच्या मते जर नापीक असेल तर; देशाची भूमी असली म्हणून काय झालं, ती गेली तर दुःख का करावं !

हे होतं पंतप्रधान असलेल्या देशाच्या नेत्याचे देशाबद्दलचे मत.

(३/५)

यांवर स्वतः स्वातंत्र्यसेनानी असलेले काँग्रेसचे खासदार 'महावीर त्यागी' यांनी आपले टक्कल पडलेलं डोकं दाखवून नेहरूंना विचारलं की,"यहां भी कुछ नहीं उगता तो क्या मैं इसे कटवा दूँ या फिर किसी और को दे दूँ ?"

आता नेहरूंजीं सारख्या 'आत्ममुग्ध' व्यक्तीस सर्वांसमक्ष हे ऐकून -

(४/५)

किती अपमानित वाटलं असेल हा विचार करा.

मुंडापल्लील मथाई यांनी चीन सोबतच्या युद्धाच्या वेळेची नेहरुजींची मानसिक स्थिती बद्दल आपले पुस्तक "Reminiscence of the Nehru Age" मध्ये जे लिहिले आहे ते आपण अवश्य वाचावे.

संदर्भ : १)amarujala.com/columns/blog/m…

२)thehindu.com/opinion/letter…

(५/५)

https://twitter.com/rishibagree/status/1265678855483858945?s=19