Thread by @The_Lion_RS

हीच ती वेळ!

।। वीर शिवा काशीद काका ।।

१० नोव्हेंबर १६५९ ला अफझल मारला गेला.
विजय साजरा न करता दुसऱ्या दिवसापासून महाराजांनी जी झेप घेतली त्यात एक ते दीड महिन्याच्या अवधीत चक्क २१ किल्ले जिंकून स्वराज्यात सामील करून घेतले.

१/१७

जवळी, वाई, सातारा, कोल्हापूर प्रांत काबीज करत महाराज किल्ले पन्हाळगडावर येऊन पोहोचले.
अफझलवधाची खबर ऐकून सारा विजापुरी दरबार शोक करत होता.
त्यात शिवरायांना रोखायचे कसे ही योजना तयार करून सिद्धी जोहरला खूप फौजफाटा देऊन रवाना केलं.

२/१७

बाजीप्रभू देशपांडे काका, फुलाजी देशपांडे काका, गडाचे किल्लेदार, गंगाधरपंत व खासा माडळींसोबत महाराज पुढील वाटचाल आखत बसले असता गडावर खबरगिर खबर घेऊन आला की बडी बेगम ने सिद्धी जोहरला तुमच्यावर चालून जायला पाठवलंय आणि तो विजापूर सोडून निघाला आहे.

३/१७

खबर मिळताच राजांचे बाजी प्रभूंचे आदेश निघाले, गड सज्ज केला गेला, धान्य कोठार भरली गेली, मुबलक दारुगोळा आणला गेला, तोफा सज्ज झाल्या, गडावर सैन्य आलं, बाजीप्रभूंची बांदलसेना हजर झाली आणि गड अगदी लोकांनी, छोट्या छोट्या तंबूंनी भरून गेला.

४/१७

काही दिवस सरले आणि जोहरचा वेढा पडल्याची खबर महाराजांना मिळाली. अफझलखानाच्या वधामुळे थोडा अभ्यास करून आलेल्या सिद्धीने वेढा खूप सावध ठेवला होता. कुणीही शिरकाव करू शकत न्हवते.
शिरला तर तो वाराच!

५/१७

महाराज गडावर नेतोजी काकांची वाट पाहत होते करणं ते बाहेरून मदत करतील आणि १००% वेढा फोडतील अशी अपेक्षा महाराजांना होती.
प्रयत्न झाला ही पण यश हाती न लागल्याने माघार घ्यावी लागली आणि हे ऐकून महाराज हताश झाले.

६/१७

आता ह्या वेढ्यातून बाहेर कसं पडता येईल ह्या विचारात महाराज होते. तेव्हाच लक्षात आले की गडावर शिवा नावाचा मुलगा खेळ करताना त्यांनी पहिला होता.
गाव: नेबापूर ( गडाच्या पायथ्या जवळ )

७/१७

शिवा काशीद काका हे न्हावी होते.
उत्तम नकला करायचे.
दिसायला हुबेहूब शिवरयांसारखेच.
दाढी, मिशी ही महाराजांना होती अगदी तशीच कोरली होती. पेहराव घालून आला तर समोरचा महाराज म्हणून मुजराच करतील इतके साम्य!

८/१७

बैठक होत होत्या. योजना तयार होत होती.
गंगाधरपंत सिद्धशी वाटाघाटी, चर्चा करून तहाची बोलणी करत होते.
सिद्धीला घाई झाली होती महाराजांना विजापूरी दरबारात पेश करण्याची आणि ठरले की उद्या महाराज भेटीला येतील.

९/१७

शिवाजीराजे उद्या आपल्याला भेटणार, शरणागती पत्कारणार, गड आपल्या ताब्यात देणार, आपली दरबारी वाह वाह होणार ह्या स्वप्नात सिद्धी हरवून गेला. इतके महिने कडक पहारा देणारे सैन्यही तह होतोय हे ऐकून खुश झाले आणि परिणामी वेढा सैल झाला.

१०/१७

आषाढ शुद्ध पौर्णिमा, शके १५८२, संवत्सर शार्वरी, गुरुवार.
फिरंगी तारीख १२ जुलै १६६०
रात्री सुमारे ९.३० नंतर गडावरून २ पालखी निघाल्या.
१. खुद्द शिवाजी महाराज
२. शिवा काशीद काका

११/१७

प्रयोग सफल झालं तर पांढरपाण्याच्या तिढ्याजवळ भेटायचे असे नियोजन होते.
शिवा काशीद काकांची पालखी सिद्दीच्या डेऱ्यासमोर आली. पालखीतून शिवाकशीद बाहेर पडले. जसे महाराज चलतात तसेच चालत डेऱ्यात हसतमुख गेले.

१२/१७

सिद्धीची आणि काशीद काकांची भेट व चर्चा झाली.
बोलणं चालू असताना एक शिपाई आत येऊन सिद्दीच्या कानात कुजबुजला.
एकाकी सिद्धीचे हावभाव बदलले, त्याने विचारले कौन है आप?
काका उतरले, " मै शिवाजी महाराज "

१३/१७

पर ये केहता है की शिवाजी महाराज भाग गये.
काका म्हणाले, " हा वो तो भाग गये "
तो तुम कौन हो?
" मेरा नाम भी शिवा ही है, पण मी काशीद आणि ते शिवाजी राजे भोसले "

१४/१७

धोकाsssss असं म्हणत शेजारी उभा असलेला अफझलचा मुलगा फाजलखान ह्याने म्यानातून तलवार काढून शिवा काशीद काकांच्या शरीराला आरपर करून बाहेर काढली. तलवारीने छेद झालेल्या ठिकान्याहून रक्त वाहत होते. अखेरचा मुजरा करत काकांनी प्राण सोडले.

१५/१७

हे सगळं घडेपर्यंत अंदाजे माध्यरात्रीचे १-२ वाजले असावेत तोपर्यंत महाराज वेढा सोडून सुखरूप पुढे निघून गेले होते.
शिवा काशीद काकांचं बलिदान महाराजांच्या मनाला अनेक प्रश्न विचारून गेले.

१६/१७

काय म्हणावे ह्या वेडेपणाला?
म्हणजे असं काय पेरलं असेल काकांच्या मनात ज्यामुळे माहीत असूनही मरणाला मिठी मारण्यासाठी होकार दिला असावा?
अपल्यासाठी शिवाकशीद काका हे एक National Hero आहेत.

१७/१७