Thread by @benwilbrink

“... a perfect meritocracy ... diminishes our capacity to see ourselves as sharing a common fate. It leaves little room for the solidarity that can arise when we reflect on the contingency of our talents and fortunes. This is what makes merit a kind of tyranny ...” Sandel 25

“The notion that our fate reflects our merit runs deep in the moral intuitions of Western culture. Biblical theology teaches that natural events happen for a reason. Favorable weather and a bountiful harvest are divine rewards for good behavior, drought and pestilence are

punishments for sin.” Sandel p. 35. Een indrukwekkend hoofdstuk over religieuze noties , en Amerikaanse politiek (heel passend voor dit moment).
Een voorbeeld uit 1946: een jonge piloot moest zo nodig een groet brengen aan zijn moeder in Apeldoorn, en stortte met zijn

vliegtuig neer op een school. 22 scholieren stierven aan hun opgelopen brandwonden. In de gedenkdienst presteerde de predikant het om de ramp te duiden als een straf van God, ja, voor wat, ongelovigheid? destentor.nl/nieuws/vreseli…
Dit denken heeft alles met meritocratie te maken.

“These days, we view success the way the Puritans viewed salvation—not as a matter of luck or grace, but as something we earn through our own effort and striving. This is the heart of the meritocratic ethic. ... Success is a sign of virtue. My affluence is my due.” Sandel 59

“But it also has a dark side. The more we view ourselves as self-made and self-sufficient, the less likely we are to care for the fate of those less fortunate than ourselves. If my success is my own doing, their failure must be their fault.” p. 59 Ofwel de #deplorables_fallacy

Diane Reay (2020). ‘The Perils and Penalties of Meritocracy: Sanctioning Inequalities and Legitimating Prejudice’ <i>The Political Quarterly, Vol. 91</i>, No. 2, April–June 2020 researchgate.net/publication/33… to illustrate the damage the illusion of meritocracy inflicts on children

Wist u dit? Of: Hoe de elite populisme kweekt.
Toon Kuppens a.o. (1917) ‘Negative attitudes of higher educated people towards the less educated’
orca.cf.ac.uk/106246/1/Manst…
Sandel (2 Sept 2020): ‘Disdain for the Less Educated Is the Last Acceptable Prejudice’ nytimes.com/2020/09/02/opi…

Sandel beschrijft uitvoerig de gekkigheid in het Amerikaanse onderwijs, vooral voor wie toelating tot de beste universiteiten zoeken (hfdst 7). Als tegengif stelt hij voor om tot loting over te gaan (p. 184-8), zeer tot mijn genoegen. NL ervaring ermee: benwilbrink.nl/publicaties/97…

Recent was er ook aandacht voor onze onvolprezen polderloterij in Rebecca Zwick (2017). ‘Who Gets In? Strategies for Fair and Effective College Admissions’ Harvard UP. Helaas is zij onvolledig voorgelicht. Afijn, mijn bak literatuur: benwilbrink.nl/projecten/lote…

Mijn internationale volgers die willen weten hoe dat dan zit, met loten voor bepaalde universitaire studies met ‘restricted lots’ in Holland, zie benwilbrink.nl/projecten/lott… Recent werd loten bij wet verboden (na >40 jaar!), maar dit jaar toch weer toegestaan als selectiemiddel.

Sandel verwijst o.a. naar Peter Stone 3013 ‘Access to higher education by the luck of the draw’ researchgate.net/publication/25…
Stone is a member of the Kleroterians, their blog site ‘Equality by lot’: equalitybylot.com/about/

“Equality of opportunity is a morally necessary corrective to injustice. But it is a remedial principle, not an adequate ideal for a good society.
... Inspired by the heroic rise of a few, we ask how others might also be enabled to escape the conditions that weigh them down.

Rather than repair the conditions that people want to flee, we construct a politics that makes mobility the answer to inequality. ... But a good society cannot be premised only on the promise of escape. Focusing only, or mainly, on rising does little to cultivate the social bonds

and civic attachments that democracy requires. ...
It is often assumed that the only alternative to equality of opportunity is a sterile, oppressive equality of results. But there is another alternative: a broad equality of condition that enables those who do not achieve great

wealth or prestigious positions to live lives of decency and dignity—developing and exercising their abilities in work that wins social esteem, sharing in a widely diffused culture of learning, and deliberating with their fellow citizens about public affairs.” Sandel p. 224

Ik blader wat door ‘De burger en de volksschool’, over de strijd om onderwijs in de jaren 1780 tot 1850 in Nederland (Jan Lenders, 1988 online repository.ubn.ru.nl//dspace31xmlui…), en kom er achter elkaar dezelfde thema’s tegen als in Sandel over het Amerika van vandaag. Nieuw project?

Ik heb het boek van Sandel niet in één adem uitgelezen, dat durfde ik niet, maar het scheelt weinig. Hij behandelt thema’s waar ik op een of andere manier al een leven lang mee bezig ben, en waar ik niet altijd goede antwoorden op heb kunnen vinden—ik zeg het voorzichtig.

Het is niet dat Sandel de antwoorden wèl heeft, want dat is niet zo. Maar het leidend beginsel, de vernedering voor de verliezers van het meritocratische gevecht, is wel een krachtig bindmiddel in heel zijn maatschappelijke analyse. Sterk uitgewerkt, chapeau.

Opmerkelijk is zijn kritiek op de ‘Theory of justice’ van John Rawls: prachtig hoor, het ‘difference principle’ dat ongelijke posities gerechtvaardigd zijn in de mate waarin ze de minst bedeelden in de samenleving ten goede komen, maar dat werkt meritocratie toch in de hand! Het

valt nog te bezien of die kritiek hout snijdt, maar omdat ik op dat punt zelf ook altijd al mijn twijfels had, vermoed ik dat Sandel een punt heeft. Wat heeft Amartya Sen erover gedacht? (in zijn ‘The idea of justice’, blz. 60 en volgende; ik moet dat no even laten rusten ;-)

In heel het boek van Sandel zijn ‘talenten’ aan de orde, en de vraag of talenten aanspraak op beloning geven, of dat zij een gril van het lot zijn en dus geen persoonlijke verdienste (talrijke tussenposities denkbaar). Aangeboren of verworven maakt daarbij weinig of geen

verschil: met gunstige genen of in een gunstig gezin geboren worden maakt geen verschil voor de vraag of talenten te belonen persoonlijke verdiensten zijn. Sandel verliest zich dan ook niet in de moerassige discussie over ‘nature or nurture’ van aanleg en intelligentie. Chapeau.

unroll @threadreaderapp