Thread by @DeusExBoreae

Είπα να πάω τον Ημιβάρβαρο στο παιχνιδοπωλείο σήμερα να του πάρω κάνα lego architect για την κλεισούρα να μην είναι στις οθόνες συνέχεια.

Του πήρα το κολπάκι του, και ήθελε να δει και τα άλλα μαγαζιά.

Του λέω πως αν δεν χρειαζόμαστε κάτι, τότε είναι...

1/

...καλύτερα να μην έχουμε πολλή αχρείαστη επαφή με ανθρώπους και να πάμε σπίτι.

Μου λέει «οκ, αλλά να πάω τουαλέτα πρώτα».

Οκ.

Πάμε στις τουαλέτες, και εκεί είναι ένας άνθρωπος μπροστά στον καθρέπτη και βουρτσίζει τα δόντια του.

2/

Μου χαμογελά αμήχανα μπουκωμένος με οδοντόβουρτσα και αφρούς, μου λέει και συγγνώμη μάλιστα και μαρσάρει να τελειώνει, ενώ κάνω νόημα στον μικρό να μπει στην καμπίνα να ουρήσει.

3/

Κοιτάζω τον τύπο ξανά, και σκέφτομαι «ποιος βουρτσίζει τα δόντια του σε δημόσια τουαλέτα ρε φίλε».

Μετά σκέφτομαι «οκ, πες έφαγε κάτι, και του τα έσκασε το OCD, με πιάνει και μένα καμιά φορά».

4/

Τον σκανάρω γρήγορα, κανονικό παντελόνι-πουκάμισο, αλλά πολύ φτηνά, φθαρμένος γιακάς, φορεμένο το παντελόνι αρκετές μέρες και έχει φύγει η τσάκιση, λερωμένα μπατζάκια, σβέρκος 3-4 εβδομάδων ακαθάριστος, καθαρά παπούτσια αλλά παλιά.

5/

Δεν έχει νεσεσέρ, κ δεν πετάει την οδοντόβουρτσα αλλά την τυλίγει σε χαρτί και την βάζει στην τσέπη διακριτικά. Έγχρωμος αλλά απολογήθηκε οπότε δεν είναι Νορβηγός καθώς ο Νορβηγός δε θα ζητούσε συγγνώμη, οπότε μετανάστης, και υπολήμματα αφρού στο αφτί.

Αξιοπρεπής.

Άστεγος.

6/

Τι κάνω τώρα;

(το παιδί στον κλωβό)

Κάτι πρέπει να κάνω.

Και πως δεν θα προσβάλλω έναν άνθρωπο;

Αν κάνω λάθος;

7/

Του χαμογελώ.

Του λέω «ξέρεις, κάποτε βούρτσιζα και γω τα δόντια μου έτσι»

Μου απαντά χαμογελώντας με αφρο-γαλλική προφορά "shit happens my friend".

-Σενεγάλη;
-Κονγκό

8/

Του λέω θα ήθελα να βοηθήσω.

Έχει τηλέφωνο, ανταλλάσσουμε νούμερα, και λέω θα σε καλέσω κάποια στιγμή.

Φεύγουμε.

Παίρνω τηλέφωνο έναν πρώην συνεργάτη που έχει σπίτια «κελιά» για εργαζόμενους που φέρνει από άλλες χώρες, ξέρω καλά πως λόγω COVID έχει τους μισούς...

9/

...υπαλλήλους και άδεια δωμάτια.

Του ζητώ ένα δωμάτιο και να τον πάρει για συνέντευξη, αλλά με εγγύηση πως αν δεν τον προσλάβει θα τον αφήσει στο κοινόβιο για 2 μήνες μέχρι να βρει δουλειά.

10/

Τον πήρα τηλέφωνο, και δώσαμε ραντεβού το απόγευμα για να τον πάω στο νέο του «σπίτι», έχω ετοιμάσει και ένα κουτί με τα βασικά που έχω σε αφθονία επειδή μόλις είχα ψωνίσει για το επερχόμενο 2ο lockdown.

11/

Εύχομαι να μην ακούσετε ποτέ πως κλαίει ένας ολόκληρος άντρας 40 χρονών στο τηλέφωνο.

Αυτός που άφησε την φρίκη του Κονγκό για να κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα για ένα καλύτερο αύριο για την φαμίλια του, και τελικά η γυναίκα του να τον πετάξει στους δρόμους σε μια...

12/

...άγνωστη χώρα στην μέση του πουθενά δίχως αύριο και χωρίς τα παιδιά του, και στέγη πάνω από το κεφάλι του ενώ έρχεται ο νορβηγικός χειμώνας και βρέχει ήδη 2 βδομάδες σερί.

13/

Δεν ξέρω τι θα συμβεί.

Μακάρι να πάνε όλα καλά.

Λογικά θα πάνε, είναι πολύ Κύριος και αξιοπρεπής άνθρωπος για να μην τα καταφέρει.

14/

Αλλά όλο αυτό ήταν ένα δώρο για μένα.

Κάθε Φθινόπωρο που επιστρέψω και με πιάνει κλινική κατάθλιψη από το αεροδρόμιο.

Η μαυρίλα, το κρύο, πως είναι τα πάντα βρεγμένα όταν 4 ώρες πριν ήσουν στην ζεστή Ελλάδα.

15/

Το βάρος και η πίεση της επαγγελματικής νέας διαδρομής μετά από όσα έγιναν πριν 3 χρόνια και τα παράτησα όλα.
Το βάρος των χρεών.
Το βάρος του να ξέρεις πως η γυναίκα σου παίζει την καριέρα της κάθε Σεπτέμβρη και πως μόνος σου πρέπει να κρατήσεις σπίτι και παιδί.

16/

Το βάρος του ετήσιου ελέγχου που ζω κάθε Φθινόπωρο περιμένοντας να μάθω αν είμαι καλά ή επέστρεψε το Κτήνος.
Οι δύο ξαφνικές περίεργες ασθένειες που δεν ξέρει κανείς γιατί βγήκαν, και πως φεύγουν.
Ο τρόμος μήπως κρύβουν κάτι άλλο.

17/

Η πίεση για τις εξετάσεις μου που έδωσα αλλού.
Το διάβασμα.
Πως ξαφνικά με τράκαραν, μου διέλυσαν το αυτοκίνητο για τα σκουπίδια και με έβγαλαν και φταίχτη.

Είναι πολλά, ακόμα για μένα που νιώθω δυνατός και έχω περάσει χειρότερα.

Πολλά ταυτόχρονα.

18/

Ο θάνατος του παππού, τα κωμικοτραγικά γραφειοκρατικά εν Ελλάδι, η Μάνα και οι ανάγκες της.

Πολλά.

Δεν μπορώ να τους σηκώσω όλους στις πλάτες μου, ενώ εγώ έχω όλα αυτά.

19/

Και ξαφνικά ένας Πατρίκ που έχασε τα πάντα, ξυρίζεται στην μέση του πουθενά για να έχει αξιοπρέπεια.

Φάπα προσγείωσης-κουράγιου.

20/

Αν ήμουν ο Πατρίκ δεν θα είχα 2 αμάξια για να κλαίω το ένα.
Αν ήμουν ο Πατρίκ δε θα είχα σπίτι για να με κουράζει πως πρέπει να το κρατάω μόνος μου.
Αν ήμουν ο Πατρίκ δεν θα είχα τον γιο μου για να με κουράζει το τον κρατάω μόνος μου αυτήν την στιγμή.

21/

Αν ήμουν ο Πατρίκ και ήμουν στο Κονγκό όταν έμαθα πως ήμουν άρρωστος θα είχα πεθάνει από τον Καριόλη.

Αν ήμουν ο Πατρίκ, η γυναίκα μου δε θα έλειπε απλώς σε επαγγελματικό ταξίδι, έστω και ένα μήνα, αλλά θα μου είχε πάρει το σπίτι και θα με χώριζε.

22/

Υπάρχουν πάντα χειρότερα λοιπόν, και εφόσον δεν λύγισες ήδη, σημαίνει πως μπορούσες να το αντέξεις.
Και εφόσον το άντεξες, σου έκανε καλό.

Αυτά είναι νίκες.

Φυσικά δεν είναι κάτι νέο.

Δεν έμαθα τώρα πως υπάρχουν χειρότερα.

Το ήξερα και πριν.

23/

Αλλά *τώρα* μου είπε «σκάσε, καλά είσαι».

Ελπίζω να πάνε όλα καλά για τον άνθρωπο αυτό και μια μέρα να πιούμε και μια μπίρα και να γελάμε παρέα.

24/24