شعرکی از من به زبان ژاپنی (در قالب تانکا) که دو هفته پیش در یک مراسم شعرخوانی سنتی در معبدی در ژاپن اجرا شد.
این مراسم شعرخوانی همه‌ساله با حضور جمعیت علاقمند به شعر در این معبد برگزار می‌شد، اما امسال به خاطر کرونا بدون حضور جمعیت و با فیلم‌برداری و پخش زنده اینترنتی برگزار شد.
این مراسم شعرخوانی همه‌ساله با حضور جمعیت علاقمند به شعر در این معبد برگزار می‌شد، اما امسال به خاطر کرونا بدون حضور جمعیت و با فیلم‌برداری و پخش زنده اینترنتی برگزار شد.
این نوع شعرخوانی به همراه موسیقی سنتی در ژاپن قرن‌ها قدمت دارد.
بیش از هزار سال پیش زمانی که شعر چینی در ژاپن طرفدار بسیار داشت، به هر نوع شعری که به زبان ژاپنی سروده می‌شد «واکا» می‌گفتند که به معنی «ترانه ژاپنی» است. واکا گونه‌ها و قالب‌های بسیاری داشت که در قرن‌های بعد تقریباً
بیش از هزار سال پیش زمانی که شعر چینی در ژاپن طرفدار بسیار داشت، به هر نوع شعری که به زبان ژاپنی سروده می‌شد «واکا» می‌گفتند که به معنی «ترانه ژاپنی» است. واکا گونه‌ها و قالب‌های بسیاری داشت که در قرن‌های بعد تقریباً
تقریباً همگی منسوخ شدند و از آن میان فقط قالب تانکا باقی ماند. به همین خاطر تانکا قدیمی‌ترین قالب زنده شعر کلاسیک ژاپن است. این قالب ۳۱ هجا دارد و وزن آن «پنج هفت پنج هفت هفت» است. اجرا بار دوم با فلوت همراهی می‌شود.
متن شعر:
イランの和歌詠む夜はモスクからアザーンの音思わず徹夜
متن شعر:
イランの和歌詠む夜はモスクからアザーンの音思わず徹夜
ترجمه‌اش به فارسی لطفی ندارد اما موضوع شعر تصویری از یک شاعر است که شبی در ایران غرق سرودن شعر ژاپنی واکا است که ناگهان صدای اذان به گوشش می‌رسد و به خودش می‌آید و متوجه می‌شود که بی‌اختیار تا صبح بیدار مانده است.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
