Thread by @sdmohajer

#رشته_توئيت درباره مفهوم محافظه كاري

اينجا ميخوام يك ذره درباره محافظه كاري توي آمريكا بنويسم. اين متن برپايه مشاهدات من از زندگي در اينجا و صحبت كردن با محافظه كارهاي آمريكاست. قبل از شروع بحث بايد بگم كه اكثريت جامعه آمريكا واقعا افتخار ميكنند به زندگي در اين كشور و

جامعه اي كه درست كردند. خيلي ها از واژه social experiment استفاده ميكنند و معتقدند اين كشور حاصل يك آزمايش اجتماعي بزرگ بر پايه برخي مفاهيم و ايدئولوژي هاست كه قبلا مثل و مانندش هيچ جاي ديگه امتحان نشده بود و شديدا هم جواب داده و آمريكا رو تبديل به استثنايي در عالم كرده. اينجاست

كه مفهوم exceptionalism هم به وسط مياد. دموكرات ها روي اين قضيه خيلي مانور ميدند كه ما به واسطه اين استثنايي بودن حق دخالت و اصلاح باقي كشورها رو داريم و اين حق رو براي بقيه قائل نيستند.

حالا سئوال پيش مياد كه اين مفاهيم و ايدئولوژي ها چيه كه آمريكا رو متمايز از باقي كشورها

كرده؟ اينجاست كه اختلافات شروع ميشه. به صورت كلي احترام به سرمايه (كاپيتاليسم)، اقتصاد بازار آزاد، مسيحيت پروتستان (مفهوم ليبرتي و آزادي مذهبي)، فدراليسم، سكولاريزم (جدايي دين از سياست)، حق حمل اسلحه، دموكراسي دو حزبي، حق مالكيت فردي و چند تا عامل ديگه از مواردي هستند كه به

عنوان عوامل موافقيت اين آزمون اجتماعي مطرح ميشه. چرا گفتم اختلاف پيش مياد؟ چون مثلا سفيدها ميگن ريشه اروپايي هم يكي از عوامل موفقيته و مثلا اگه عرب ها ميومدن آمريكا رو ميساختند نتيجه اين نميشد. يا مثلا خيلي ساختار سنا رو خيلي موثر ميدونند كه زماني شبيه مجلس اعيان (ثروتمندان) بود.

در سنا هر ايالت فارغ از جمعيتش دو عضو داره و باعث ميشه صداي همه ايالات حتي كوچيك به گوش همه برسه.

حالا برگرديم به بحث اصلي. حرف حساب اين محافظه كارها چيه؟ محافظه كارها همين طور كه از اسم شون هم معلومه ميگند كه همه اين عوامل سنتي رو بايد حفظ كنيم. استدلالشون اينه كه ما چون دقيقا

نمي دونيم كدوم عامل باعث استثنايي شدن آمريكا شده بايد همه اش رو حفظ كنيم. حتي يك تغيير كوچيك ممكنه آسيب بزنه به آمريكا و اين كشور تبديل بشه به يك كشور معمولي و چه بسا بيفته تو مسير سرازيري (مثل آرژانتين كه زماني از موفق ترين كشورهاي آمريكاي لاتين بود و الان تبديل به يك كشور

ضعيف و مقروض شده). همين ترس از تغيير هست كه باعث ميشه سرسختانه جلوي پروگرسيوها (آمريكايي كه به دنبال تغيير و آزمون هاي جديد هستند) واستند. همين ترس از تغييره كه باعث ميشه ادبيات محافظه كارها آخرالزماني باشه. جوري از طرف مقابل صحبت ميكنند كه قراره كشور رو نابود كنه و تبديل به

كوبا يا ونزوئلا كنه.

حالا ممكنه بگيد خوب مشكل چيه؟ اين كه خوبه كه يك عده اينقدر مراقب اند كه آمريكا به مسيرهاي نادرست نره و وجوه مميزه اش رو از دست نده! مشكلات فراوانه. بذاريد چند تاشون رو اينجا مطرح كنم و باقي اش رو هم توي كامنت ها بحث مي كنم. يكي از مشكلات مثلا اينه كه بعضي

از شركت ها و موسسات از اين تمايل محافظه كارانه بخش بزرگي از جامعه آمريكا سوء استفاده ميكنند. مثلا شركت هاي اسلحه سازي اسلحه جنگي به مردم عادي مي فروشند و تا كسي مخالفت ميكنه جلوش مي ايستند و به جامعه محافظه كار آمريكا مي گند كه اينا ميخوان حق حمل اسلحه شما رو بگيرند و اون روزي

كه اين حق از شما گرفته باشه دولت بر شما مسلط ميشه و آمريكا تبديل به كوبا و ونزوئلا ميشه. همين باعث ميشه كه جامعه آمريكا هنوز نتونسته مشكل اسلحه هاي نيمه اتوماتيك (كه فرقي هم با تمام اتوماتيك ندارند) رو حل كنه و هر از چند گاهي خبر قتل عام از يك جاش بيرون مياد.
يا مثلا بحث هژموني

نظامي. با اين كه بحث ارتش بزرگ و حضور نظامي در دنيا جزو عوامل اوليه رشد آمريكا نبود ولي بعد از جنگ جهاني اول و دوم و موفقيت ارتش، اين حضور نظامي هم جزو اركان محافظه كاري شد. الان هر كس كه بخواد از معايب بودجه عظيم دفاعي آمريكا و اشتباه هاي نظامي آمريكا حرف بزنه با حمله لشكر عظيمي

از محافظه كارهاي آمريكا روبرو ميشه كه ميخوان خفه اش كنند. اينقدر اين بودجه نظامي بزرگ شده و بين ايالات پخش شده كه ديگه هيچ سياستمدار و جريان حزبي اي نميتونه حتي ازش بد بگه. محافظه كاران آمريكا در طول صد سال گذشته ارتش و حضور نظامي آمريكا رو تبديل به يك مفهوم مقدس كردند. تنها

هزينه حمله نظامي به عراق و افغانستان بود كه تونست بخش هايي از جامعه رو متقاعد كنه كه شايد زياده روي كردند و شايد لازم نيست اينقدر از ماشين جنگي آمريكا كوركورانه دفاع كرد. با اين وجود هنوز هم بودجه هاي نظامي بدون هيچ بحثي در مجلس و سنا به صورت دوحزبي تصويب ميشند و كسي هم درباره اش

حرف نميزنه.
يك مشكل ديگه محافظه كاري اينه كه چون دقيقا نميدونن كدوم بخش از فاكتورهاي موفقيت آمريكا وزن بيشتري دارند، به همه فاكتورها وزن برابر دادند و چون اين عوامل گاها با همديگه يكدست نيستند مجبورند همه گروه ها با هم ائتلاف كنند. مثلا پروتستان ها به خاطر ائتلاف با

كاپيتاليست ها ديگه كمتر روي قسمت هايي از كتاب مقدس كه مسيح به فقرا و نيازمندان كمك ميكنه تاكيد ميكنند، يا مثلا به واسطه ائتلاف با نژادبرترپندازان سفيدپوست كمتر از تنوع نژادي در بين مسيحيان اوليه صحبت ميكنند. يا مثلا كاپيتاليست ها (حتي آتئيست هاشون) ادعا ميكنند pro-life (مخالف سقط

جنين) هستند تا از پروتستان ها حمايت كرده باشند. از همه مضحك تر زماني است كه ليبرتارين ها ادعاي pro-life بودن ميكنند. ليبرتارين ها كه مخالف دخالت دولت در همه چيز هستند، به خاطر راضي كردن پروتستان ها، پا روي عقايد خودشون ميذارند و ميگند كه دولت بايد سقط جنين رو غيرقانوني اعلام كنه.

يك مشكل ديگه محافظه كاري اينه كه قرن بيست و يكم به واسطه تحول بنيادين در تكنولوژي و تغيير نحوه زندگي آدم ها، نياز به راه حل هاي جديد داره و همه فرمول هاي قديمي الزاما توي فضاي جديد كارساز نيستند. حتي بعضي فرمول هاي قديمي مشكل سازند. مثلا با رشد شهرنشيني و تمركز آدم ها در مراكز

شهري سيستم قديمي كالج الكترال باعث عدم توازن جدي در مسئله نمايندگي آراي مردمي شده. مثلا با يك حساب دو دو تا چهارتايي كه خودم چهار سال پيش انجام دادم، به خاطر طراحي كالج الكترال، در حال حاضر، دموكرات ها (به واسطه تمركز طرفداراشون در مراكز شهري) توي انتخابات رياست جمهوري حداقل يك

ميليون راي عقب تر از ج.خ ها هستند.
خيلي روده درازي كردم، فكر كنم تونستم تا حدي منظورم رو برسونم. بقيه بحث رو مي بريم توي كامنت ها. قبلش اين رو هم بگم كه محافظه كاري در آمريكا مزاياي خودش رو هم داره و خارج از انصافه كه به مزاياش اشاره نشه ولي اون بماند براي يك

رشته توئيت ديگه و يك وقت ديگه.