مسأله کشتن
١/١٢ در زدوخورد طرفداران فوتبالی عده کمی در درگیری مستقیم فیزیکی مشارکت دارند. تعدادی از این‌ها هم خیلی زود کنار می‌کشند. بسیاری اما در اطراف تنها شاهد ماجرا هستند یا فقط سر و صدا می‌کنند و جنب و جوش دارند. در واقع آدمی عموما برای خشونت فیزیکی رو در رو اصلا خوب نیست.
١/١٢ در زدوخورد طرفداران فوتبالی عده کمی در درگیری مستقیم فیزیکی مشارکت دارند. تعدادی از این‌ها هم خیلی زود کنار می‌کشند. بسیاری اما در اطراف تنها شاهد ماجرا هستند یا فقط سر و صدا می‌کنند و جنب و جوش دارند. در واقع آدمی عموما برای خشونت فیزیکی رو در رو اصلا خوب نیست.
٢/١٢ در کتاب 👇گروسمن دقیق‌تر به این مسأله پرداخته. در نبرد گتیسبرگ در جنگ‌های داخلی آمریکا، از ٢٧٠٠٠ سلاح آماده به آتش تنها ٣٠٠٠ سلاح در صحنه نبرد آتش گشودند و از بقیه استفاده نشد، و بیشتر کشته‌ها ناشی از آتش توپخانه بود. 
٣/١٢ در ج‌ج٢ هم تنها حدود ٢٠٪ تفنگداران از تفنگ خود گلوله‌ای شلیک کردند. بیشتر چه می‌کردند؟ انتقال پیام، رسیدگی به مجروحان، فریاد زدن، پرسه زدن...
روانشناسان جنگ تاکید دارند که سربازان در هنگام نبرد شدید، طرف مقابل را از سر نفرت و یا فرمانبرداری نمی‌کشند،
روانشناسان جنگ تاکید دارند که سربازان در هنگام نبرد شدید، طرف مقابل را از سر نفرت و یا فرمانبرداری نمی‌کشند،
١٢/۴ بلکه حمایت از هم‌دسته‌ای و هم‌رزم و جلوگیری از کشته شدن او انگیزه اصلی آتش است. بدون این انگیزه، آدمها مقاومت ذاتی زیادی در برابر کشتن دیگری از فاصله نزدیک نشان می‌دهند. سخت‌ترین کار در جنگ کشتن با دست و یا چاقو است، سپس کشتن با تفنگ از فاصله نزدیک و سپس دور،
١٢/۵ و در نهایت ساده‌ترین آن هم بمب و توپخانه است. کشتن جمعی از راه دور راحت‌تر از کشتن فرد رو در رو است. در ج‌ج٢ در حالیکه سلاحهای فردی زیاد برای آتش استفاده نمی‌شد، اما تقریبا تمام سلاحهای که به کار گروهی نیاز داشت، مانند مسلسل، آتش شد. که مسئولیت بین چند نفر تقسیم می‌شد.
https://twitter.com/JaredDiam/status/1316220130951680002
١٢/۶ مشکلات روانی سربازان بعد از جنگ بسیار شایع است. ترس از کشته شدن، ناامنی، و اضطراب همیشگی منجر به PTSD می‌شود. در ج‌ج٢ اما مشکلات روانی پزشکان و ملوانان کمتر از دیگر سربازاها بود. اگرچه آنها نیز همیشه در وضعیت ناامنی و ترس بودند، اما کمتر در کشتن مستقیم دشمن دخیل بودند.
٧/١٢ از طرفی هدایتگران پهپاد که از راه دور در آمریکا کنترل آن را به عهده می‌گیرند و هرگز در خطر نیستند هم نرخ مشابهی در PTSD دارند. ماهیت کار آنها جالب و ترسناک است. هفته‌ها هدفی را تحت نظر دارند و زندگی و رفت و آمد و غذا خوردن او را می‌بینند.
٨/١٢ تا اینکه دستور می‌رسد و با شلیک Hellfireها فرد مورد نظر هدف قرار می‌گیرد. خلبان پهپاد از نوادای آمریکا تکه‌های بدن هدف را می‌بیند، خونی که به زمین می‌ریزد و به تدریج سرد می‌شود. هنگامی که دمای بدن هدف با زمین اطراف یکی شد، از مرگ او مطمئن می‌شود.
٩/١٢ او همچنان باید دیگر وقایع را هم ثبت کند، جمع کردن اجساد و مراسم دفن و ... گاهی هم شاهد کشته شدن سربازان خودی است و یا اینکه غیر نظامی‌ها برای جان خود به افراد مسلح التماس می‌کنند.
١٠/١٢ ارتش‌ها به تدریج سربازان را بهتر برای امر کشتن تربیت کردند. در جنگ کره ۵۵٪ تفنگداران آمریکایی تفنگ خود را شلیک کردند، در جنگ ویتنام ٩٠٪.
امروزه بیشتر از همیشه مسأله مرگ موضوع تفریح و بازی شده. بیننده پذیرفته که کشته‌ها در فیلم را چندان نباید جدی گرفت.
امروزه بیشتر از همیشه مسأله مرگ موضوع تفریح و بازی شده. بیننده پذیرفته که کشته‌ها در فیلم را چندان نباید جدی گرفت.
١١/١٢ شاید به زودی نوع جنگ هم تغییر کند و پهپادها خود تصمیم بگیرند چه زمانی شلیک کنند. لو لوبلو سرباز جنگ آمریکا عراق در یک درگیری به اشتباه ٣عضو یک خانواده را به قتل رساند. به دلیل عذاب وجدان ٩سال برای یافتن بقیه اعضا آن خانواده تلاش کرد تا عذرخواهی کند.
١٢/١٢ زِنجی آبه خلبان ژاپنی حمله به پرل‌هاربر، در مراسم یادبود ۵٠امین سالگرد حمله در این جزیره حاضر شد و به کشته‌شدگان ادای احترام کرد. ریچارد فیسک یکی از معدود نجات یافتگان یک کشتی در پرل‌هاربر بود. دوستی این دو تا زمان مرگ آبه ادامه داشت.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
