Thread by @anbezhil12

#FarmersProtestDelhi2020 #FarmerPolitics #FarmersProtestHijacked உண்மை என்ன?
பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா ஆகிய இரு மாநிலங்களில் விவசாயிகளுக்கும் கொள்முதல் நிறுவனங்களுக்கும் இடையில் முக்கிய இணைப்பாக இருப்பது ஆர்ஹித்யாகள் (கமிஷன் முகவர்கள்). அரசால் நிறைவேற்றப்பட்டுள்ள மூன்று வேளாண்

மசோதாக்கள் அவர்கள் வணிகத்தை மோசமாக பாதிக்கிறது என்பதால், மையத்தின் வேளாண் சந்தைப்படுத்தல் கட்டளைகளுக்குத் தங்கள் எதிர்ப்பைக் காட்டி வருகின்றனர். பஞ்சாப் & ஹரியானாவில் 30,000 த்துக்கும் மேற்பட்ட பதிவு செய்யப்பட்ட கமிஷன் ஏஜண்டுகள் விவசாய சந்தையில் வெகு காலமாக கோலோச்சி வருகின்றனர்.

இவர்கள் விவசாய நடவடிக்கைகளிலும் இரு மாநில அரசியலிலும் வலுவான செல்வாக்கை செலுத்தி வருகிறார்கள். இந்த 30,000 பேர், இன்னுமொரு 3,00,000 துணை முகவர்கள் அல்லது அல்லக்கைகளுக்கு வேலை வாய்ப்பை ஏற்புடுத்தித் தந்திருக்கின்றனர். இவர்கள் வேறு எந்த வேலை செய்ய லாயக்கில்லாவிட்டாலும் ஒரு பெரிய

நெட்வொர்க்கை உருவாக்கி இந்த 30,000+ பேரின் ஆதரவாளர்களாக வளைய வருகிறார்கள். ஆனால் பஞ்சாபில் இருப்பது என்னவோ 1500 விவசாய கிராமங்கள் மட்டுமே. 330,000 / 1500 என்று வகுத்தால் ஒரு கிராமத்திற்கு சராசரியாக 220 பேர் இடைத்தரகர்களாக வேலைச் செய்கிறார்கள் என்பது தெரிகிறது.
இது ஏன்?
1970 கள்

வரை நம் நாட்டில் உணவு பற்றாக்குறையும் அதை ஈடுகட்ட தானிய இறக்குமதிகளை நம்பியும் இருந்தோம். நார்மன் போர்லாக் விவசாய சாகுபடியில் பல புதுமைகளை புகுத்தி அதனால் முன்பு இருந்த விளைச்சலை 10 மடங்காக்கும் முறைகளை கண்டுபிடித்தார். ஆனால் அதற்கு 3 மடங்கு உரம் தேவைப்பட்டது. பசியை தீர்க்கும்

களமாக பஞ்சாப் தேர்வு செய்யப்பட்டது. தொழில்முனைவதில் வல்லவர்களான சீக்கிய விவசாயிகள் பசுமைப் புரட்சியை உருவாக்க கடுமையாக உழைத்தனர். பெரும் பற்றாக்குறை இருந்ததால் அங்கு பண்ணை/விவசாய நிலங்களை பங்குச் சந்தையில் அனுமதிக்கவோ விற்கவோ முடியாத மாதிரி விவசாயிகளுக்கு சாதகமான சட்டங்கள்

இயற்றப்பட்டன. அத்தியாவசிய பொருட்கள் சட்டம்-APMC சட்டம் (விவசாயிகள் APMCயில் உரிமம் பெற்ற வர்த்தகர்களுக்கு மட்டுமே விற்க நிர்பந்திக்கப்பட்டனர்-உரிமம் அனுமதி ஒதுக்கீட்டு ராஜாங்கம் நினைவில் இருக்கிறதா?) விவசாயி தனது கடின உழைப்பிற்கான உத்தரவாதமாக குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலைகள் உறுதியளிக்க

பட்டன. உற்பத்தி எவ்வளவாக இருந்தாலும் அரசு விவசாயிகள் உற்பத்தியை வாங்கிக் கொண்டு குறைந்தபட்சம் ஒரு குவிண்டால் அல்லது டன்னுக்கு இவ்வளவு என இழப்பீடாக தொகை வழங்கப்பட்டது. ஆனால் அரசிடம் இருந்து பணத்தைப் பெறுவது மிகவும் கடினமான காரியமாக இருந்தது. அதனால் அதிகாரத்துவம், அரசாங்கத்தின்

ஊழல் நிறைந்த துறைகளிடம் இருந்து ஏழை விவசாயிகளுக்கு சேர வேண்டிய பணத்தை வாங்கித் தர இடைத் தரகர் இனம் பிறந்தது. அரசியல் ஆதரவு நெட்வொர்க்குகள் தழைத்தோங்கின. உணவு தானியங்களில் உபரி உற்பத்தி நிலை ஏற்படும் என்பாதை யாரும் கணிக்காததால் இந்த சட்டங்கள் எப்போது நிப்பாட்டப்பட வேண்டும் என்பதை

சட்டம் இயற்றியவர்கள் தெரிவிக்கவில்லை. இதன் விளைவு: ஹரியானா, உ.பி., பீகார், ராஜஸ்தான் மற்றும் எம்.பி போன்ற அனைத்து மாநிலங்களும் தானிய உற்பத்தியில் பெருகி உபரியை அவர்களுக்கும் சொந்தமான எம்.எஸ்.பி நெட்வொர்க்கில் விற்பனைக்குக் கொண்டுவந்தனர். ஆனால் பஞ்சாபில் உள்ள மண்டிகளில் அதிகமானவை

வாங்கப்படுவதால் (மத்திய அரசு வாக்குறுதியை நினைவில் கொள்க) உ.பி. மற்றும் பீகாரில் இருந்து வரும் தானியங்களும் பஞ்சாபின் மண்டி அமைப்பில் அதன் நெட்வொர்க்கில் வர ஆரம்பித்தன. தேக்காதார் வந்து நிலத்தில் வளரும் தானியங்களின் அளவை கணக்கெடுத்துக் கொண்டு போவார். இதற்கு தேகா அல்லது ஒப்பந்தம்

என்று பெயர். நேரடியாக கார்பரேட்கள் விவசாயிகளுடன் ஒப்பந்தம் செய்வது பற்றி முணுமுணுப்புகள் உருவாகியுள்ளன. காரணம் பழைய முறைப்படி ஒவ்வொரு பயிர் பருவத்தின் முடிவில் ஏராளமான விவசாயிகள் தங்கள் தொகையைப் பெறுவதைத் தவிர வேறு எதுவும் செய்வதில்லை. 220: 1 என்பது தான் இன்று பஞ்சாபில் ஒரு

கிராமத்திற்கு இடைத்தரகர்கள் எவ்வளவு என்கிற விகிதம். இந்த வணிகம் பின்னோக்கி ஒருங்கிணைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஊழல் நிறுவனமயப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இரு மாநிலங்களிலும், கமிஷன் முகவர்கள் பணக்காரர்களாக விவசாயிகளின் ஏடிஎம்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். பஞ்சாபில் வங்கியில்லாத கிராமங்களில்

67% கடன்களுக்கும், வங்கி இருக்கும் பகுதிகளில் 55% கடன்களுக்கும் அவர்கள் நிதியளித்தனர். அதனால்தான் உழவர் உற்பத்தியாளர் அமைப்புகளை (FPO) ஊக்குவிக்கும் முயற்சிகள் இருந்தபோதிலும் விவசாயிகள் கமிஷன் முகவர்களிடமே செல்ல விரும்புகின்றனர். ஹரியானாவில் முன்னாள் தலைமை அரசியல்வாதிகள் பஜன்லால்

மற்றும் ஓ.பி.சௌதாலா ஆர்ஹிதியா (தரகு) வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தனர். மேலும் ஆதம்பூர், சிசா சந்தைகளில் கடைகளை வைத்திருந்தார். அங்கிருக்கும் எல்லா பெரிய அரசியல்வாதிகளும் இந்த வியாபாரத்தில் தான் திளைத்திருக்கிறார்கள். இதற்கிடையில் ஜம்கேத்கர் கமிட்டி, FCI யால் MSP யின் கீழ் கையகப்

படுத்தப்பட்ட தானியங்களில் 40% க்கும் அதிகமானவை நுகர்வுக்கு தகுதியற்றவை அல்லது வெறுமனே வீணடிக்கப்படுகின்றன என்று தெரிவிக்கிறது. வாங்கிய ஒவ்வொரு இரண்டு கிலோவிலும் ஒரு கிலோ வீணாகிறது. பல வருடங்களாக உபரி உற்பத்தி இதை ஏற்படுத்தியுள்ளது. MSP இருப்பதால் இலாபகரமாக தொழில் செய்ய வேண்டும்

என்கிற எண்ணமே விவசாயிகளுக்கு இருப்பதில்லை. அரசு மானியத்தில் பிழைப்பு நடத்துவதால் இந்த நெட்வொர்க்கை விட்டு விலக வேண்டிய எண்ணமே இல்லை. இது ஒரு அரசியல் வர்க்கத்தை உருவாக்கியுள்ளது, ஊழல் குண்டர்களை செழித்து வளர்த்துள்ளது. லாரிகள் எடை குறைவாகவும், அதிக பணம் செலுத்தப்படுவதும் மற்றும்

தானிய தரங்களை மாற்றுவதும் இங்கு பொதுவான நடைமுறையாகும். நீங்கள் மண்டிக்கு சில நாட்கள் சென்று பார்த்தாலே ஊழல்களை கண்டுபிடிக்கலாம். இதெல்லாம் நம் வரிப்பணத்தில் நடக்கும் மோசடிகள். இந்த ஊழலுக்கான ஆண்டு பில் சுமார் 8 லட்சம் கோடி. ஏன் விவசாயிகள் வேறு எதையாவது அதிக லாபம் ஈட்டக்கூடிய

ஒன்றை சாகுபடி செய்யக் கூடாது? ஏனெனில் ஒன்றுமே செய்யாமல் இருப்பதற்குப் பணம் வந்து கொண்டிருக்கும்போது வேறு எதற்கு முயற்சி செய்யவேண்டும்? களத்தில் போட்டியிட ஏன் முயலவேண்டும்? போட்டியிட ஊக்கத்தொகை எங்கே? தற்போதுள்ள அமைப்பு அச்சுறுத்தலுக்கு ஆளாகாமல் இருக்க டெல்லிக்கு செல்லும் சாலைகளை

அவர்கள் மறியல் செய்கிறார்கள். இது மட்டுமல்லாமல், FCIயின் அழுகிப்போன கோதுமை மிகக் குறைந்த விலையில் விற்கப்படுகிறது. இதை யார் வாங்குகிறார்கள் என்றால் மசோதாக்களை எதிர்க்கும் அதே அரசியல்வாதிகளே வாங்குகின்றனர். அவர்களுக்குச் சொந்தமான மது ஆலையில் மதுபானங்கள் உற்பத்தி செய்ய! மேலும்

பஞ்சாபில் மது அருந்துதல் மற்ற மாநிலங்களை விட அதிகம். விவசாயி இயக்கத்தில் பாகிஸ்தான் ஜிந்தாபாத் கோஷங்களும் பச்சைக் கொடி ஏற்றப்படுவதும் ஏன்? காலிஸ்தானிய பயங்கரவாதிகளின் படங்களை வைப்பது, இந்திரா காந்தி தீர்க்கப்பட்டார், மோடியும் அவ்வாறே தீர்க்கப்படுவார் என்று தேசிய எதிர்ப்பு கோஷம்

எழுப்பப்படுகிறது. (இது அனைத்தும் யூடியூப்பில் உள்ளது.) விவசாயிகள் நிச்சயமாக இவ்வாறு அச்சுறுத்தமாட்டார்கள் என்பதை எந்த இந்திய குடிமகனும் புரிந்துகொள்வான். இந்த சக்திவாய்ந்த கமிஷன் முகவர்கள் மூன்று மசோதாக்களுக்கு எதிர்ப்பை தங்கள் பிழைப்புக்கான போராட்டமாக கருதுகின்றனர். பஞ்சாப்

மற்றும் ஹரியானாவில் அடுத்தடுத்து வந்த மாநில அரசுகள் ஆர்ஹிதியாக்களை திருப்திப் படுத்த முயன்றன, இதனால் அரசியல் ரீதியாக குழுக்கள் உருவாகின. எவ்வாறாயினும், வேளாண் சந்தைப்படுத்தல் மசோதாக்கள் இப்போது கமிஷன் முகவர்களை பாதிப்பதால் எதிர்ப்பை அதிகப்படுத்தப் பாடுபடுகின்றனர். இதற்குத் துணை

போவது நாட்டை உடைக்கக் காத்திருக்கும் எதிரி சக்திகள். உண்மையை அறிவோம்- விவசாயிகள் போராட்டமன்று இது. நடுத் தரகர்கள் தங்கள் லாபம் போகிறதே என்கிற போராட்டம் இது. 29 மாநிலங்களில் விவசாயிகளுக்கு இம்மசோதாவினால் எந்த பாதிப்பு இல்லாத போது பஞ்சாப் ஹரியானாவுக்கு மட்டும் எப்படி?
சிந்தியுங்கள்