س) آیا کمرنگ شدن قدرت اثرگذاری شورای انقلاب فرهنگی، منشاء ساختاری دارد یا عوامل انسانی؟
ج) بنده مسائل را شخصی نمی‌کنم، این یک تحلیل و آسیب‌شناسی نوعی است اما ساختارها معمولا خمیر دست حاکمان بوده اند. نقد بنده البته هرگز به منزله نادیدن خدمات هیچ یک از آقایان رؤسای شورا نیست
ج) بنده مسائل را شخصی نمی‌کنم، این یک تحلیل و آسیب‌شناسی نوعی است اما ساختارها معمولا خمیر دست حاکمان بوده اند. نقد بنده البته هرگز به منزله نادیدن خدمات هیچ یک از آقایان رؤسای شورا نیست
اما برای درک ملموس‌تر شما مجبورم مثال بزنم. در دوره رئیس اسبق، جهت‌گیری اصلی، همکاری با غرب و فاصله‌گیری از رویکرد انقلابی و اسلام‌گرای امام بود و از همین شورا مصوبه در جهت راضی کردن اتحادیه اروپا به نفع بهائیت در دانشگاه‌های ایران گرفتند.
البته ایشان علاقمند به شخص امام و منتقد به افکار امام بود. رئیس بعدی از کاراکتر ۱و۲ برخوردار بود. شخصیت متقدم او، انقلابی و ارزشی سخن می‌گفت و سپس نمیدانم در چه روز و چه ساعتی، ایشان ناگهان اومانیست و ترمینولوژی ارزشی شان، لرزشی شد، به ویژه پس از انتخابات۸۸ که بالاترین رای
تا سال۹۹ را به دست آورد، ادبیات ایشان در شورا هم تغییرکرد و این یک چرخش فرهنگی بزرگ بود. و اما رئیس کنونی شورا تا پیش از ریاست جمهوری، اصولا چهره‌ای علمی در دانشگاه و حوزه نبودند. از قضا سوابق امنیتی و اطلاعاتی ایشان که البته محترم و به جای خود، مفید بوده است، باعث شد
شیوه مدیریت او در موارد متعددی چون ماجرای بنزین در آبان۹۸همه را شوکه کند،با میلیاردها خسارت و ده‌ها کشته که بی‌سابقه بود و تنها از یک مدیر غیرامنیتی و تازه‌کار برمیامد.درعین حال امیدوار بودیم ایشان با سوابق اداره شورای عالی امنیت بتواند شورای عالی انقلاب فرهنگی را هم مدیریت کند
و کرد اما ظاهرا این شورا را باشورای امنیت، اشتباه گرفت و به تدریج تحکم، جای گفتگو را گرفت. به گمانم دست کم یکبار به ایشان گفتم شما که بیشتر عمر سیاسی خود را در مذاکره گذرانده و به قدری حوصله دارید که حاضرید بدون هیچ حاصلی، با آمریکا و انگلیس و فرانسه سال‌های سال
با خنده‌هایی از عمق جان، "مذاکره برای مذاکره" را ادامه دهید چرا با دوستان شوری، مذاکره نمی‌توانید. ایشان از مذاکرات سال۸۴ تا مذاکرات ۹۹، تکرار مکررات را بارها با غرب، تجربه کرده و علیرغم آنکه پس از هر مذاکره، تحریم‌ها و تهدیدها و توهین‌ها بیشتر شده اما
هنوز میل به تکرار همان مکررات و شوق یک مذاکرات ابدی با همان طرف‌ها بر سر همان مسائل و با همان نتائج پس از ۱۵ سال مذاکره دارد. در واقع صادقانه از وی پرسیدم این سعه‌صدر و گشودگی و گشادگی، چرا مطلقا در مذاکرات درون شورا دیده نشد؟
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
