Thread by @jjvvhh

We zitten sinds vijf dagen in een lockdown. Prima. Weet je wat ik het meeste mis, al 10 maanden?

'Onder de mensen zijn'

Ik woon alleen, dus meer dan gezinnen of stelletjes moet ik mijn sociaal contact halen uit vrienden, kennissen, en ook onbekenden.

Zo graag zou ik even de stad in gaan, gewoon om mensen te kijken en 'onder de mensen te zijn'. Maar dat kan niet. Ik kan natuurlijk best op een doordeweekse ochtend de stad in, maar dan is er niemand. Ik hoef niet naar de winkels, maar naar de mensen.

Zo graag zou ik met mijn collega's koffie drinken, gewoon om real-life bij te praten en 'onder de mensen te zijn'. Maar dat kan niet. Ik kan wel Teams-callen met één of meerdere collega's, maar even samen lunchen niet. Het staat mijn herstel in de weg.

https://twitter.com/jjvvhh/status/1334594708295864320?s=20

Zo graag zou ik met een groep afspreken, om gewoon 'onder de mensen te zijn'. Maar dat kan niet. Wel met één of twee of eerder drie, maar juist dat geeft angst. Niet met een groep, waar je gewoon iets kunt zeggen als je iets te zeggen hebt en anders niet.

https://twitter.com/jjvvhh/status/1334594700523810840?s=20

Elk contact is weloverwogen, bewust en gepland. 'Onder de mensen zijn' is niet alleen wettelijk verboden op dit moment, het is ook levensgevaarlijk. Dus blijf ik thuis, en gebruik ik soms dagenlang mijn stembanden niet.

https://twitter.com/jjvvhh/status/1334594704525156357?s=20

Ik snap de mensen wel die de grenzen blijven opzoeken. Of er ver overheen gaan. Ik ben er jaloers op.

En toch blijf ik aanhanger van de maatregelen. Als we die fucking lockdown even serieus nemen, dan kan in februari misschien weer iets meer:

Gewoon even onder de mensen zijn 😎

(Ok, die winkels kunnen nu natuurlijk ook niet op een doordeweekse dag. Maar daar was het toch al niet om te doen)