Any kind of 'Holding Is BAD' whether it is Love, Hate, Grudge, Anger, Happiness, Sadness or Kindness!
कोणत्याही प्रकारची भावना प्रमाणापेक्षा जास्त काळ धरून ठेवणं आपल्या मानसिक आरोग्यासाठी नक्कीच चांगलं नसते.
👇
कारण त्या भावनेसोबत जगण्याची आपल्याला सवय होते. ती भावना ज्या व्यक्ती, जागे किंवा कामा बाबतीत आहे तिचीही सवय होते. जर future मध्ये ती दूर झाली तर त्याचा आपल्याला त्रास होवून नैराश्य येण्याची शक्यता वाढते.
👇
बदलापूर movie मध्ये शेवटी जेव्हा हूमा कुरेशी येऊन वरून ला सांगते की गेल्या 15 वर्षापासून ज्याचा ( नवाजुद्दीन ) तू सगळ्यात जास्त राग मनात धरलेला तूझा दुश्मन तर आता मेला मंग तू आता काय करणार? तेंव्हा वरून स्तब्ध होउन जातो! तसं.
👇
So, let go!
म्हणून सोडून देण्याची सवय ठेवा. सोडून दिल्याने मनाला मोकळं तसंच हलकं हलकं वाटेल. हलकं व मोकळं मन आनंदाचं घर बनेल!
वेळेचं वैशिष्ठ्ये हे आहे की ती बदलते.वाईट असेल तर चांगली येईल तसंच चांगली असेल तर आणखी चांगली येईल. 🙏
Be positive ... Stay Positive #चेतन_शब्दयोगी
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
खरं तर चित्रपट समीक्षा लिहिण्यास सुरुवात करावी असा एकमेव चित्रपट आहे. म्हणून हा पहिला.
खदखद काय असते आणि तिला व्यक्त कशी करायची असते. अख्खं जग विरोधात समोर उभं असताना पण त्यांना पाठ न दाखवता निधड्या छतीनं सामोरं जाऊन चार वार झेलायचे कसे आणि
👇
आठ वार करायचे कसे. याचं उत्तम उदाहरण म्हणजेच ' Fandry '.
मला 100% खात्री आहे, कि या जगात कोणीच, या चित्रपटाला शब्दांत व्यक्त करून न्याय देऊ शकत नाही. त्याला वेगळं सांगायची गरजच नाही. तो स्वयंपूर्ण आहे.
👇
' जे वर्षानुवर्ष, पिढ्यान पिढ्या दलदलीत ते दलित.' ज्यांना माणसाचं समसमान असण्याचं तत्वच नाकारलं गेलं आहे. ज्यांना तुम्ही स्पर्धा सुरू होण्याआधीच नालायक म्हंटलं गेलं आहे. ज्यांना तुम्ही स्पर्धेत उतरवन्याच्या आधीच ( कर्ण ) तुम्ही शूद्र किंवा कमी दर्जाचे आहात हे शतकोनी शतक
👇
मला जवळ जवळ कायमच एकटं (Alone) राहायला आवडतं. मला माझी सोबत जगात इतर कोणाही पेक्षा जास्त आवडते. मीच अशी ती व्यक्ती आहे जिच्यावर मी सगळ्यात जास्त प्रेम करतो, जिच्यावर सगळ्यात जास्त विश्वास ठेवतो तसंच जिची सर्वात जास्त काळजी घेतो. @Archanagsanap2 @Rupachi_Rani
👇
मी बर्याचदा अनेकांना एकटं राहायला जगायला घाबरलेलं पाहिलं आहे. मी याच्या शिवाय जगू शकत नाही त्याच्याशिवाय जगू शकत नाही असं आपण म्हणतो पण तसं खरंच नसतं त्याचा एवढाच साधा अर्थ असतो की मी आमूक आमूक व्यक्ती सोबत थोडा जास्त आनंदी जगेल. बस्स. यापेक्षा आधिक त्यात काहीही अर्थ नसतो.
👇
नुकतीच मी साहित्यरत्न अण्णाभाऊ साठे यांच्या झुंजार लेखणीतून रक्त ओकल्यासारखे शब्द लिहिलेली ' आघात ' नावाची कादंबरी वाचून संपवली..
अण्णाभाऊंच्या लेखनी म्हणजे तळपती तलवार जणू.. अशी कोणतीही भावना, विचार किंवा गोष्ट नाही जी ते तीला आपल्या लेखणीने योग्य न्याय नाही देऊ शकत..
👇
झोपडित राहणाऱ्या पण परिस्थितीशी झगडनाऱ्या लोकांचे जीवन चित्रित करणारी " आघात " ही कादंबरी, अण्णाभाऊंना कशी सुचली असेल हा प्रश्न पडत नाही.. कारण स्वताहा अण्णाभाऊ अशाच झोपडिवजा भागात लहानाचे मोठे झाले.. गरीबी, कष्ट, दारू, रोगराई, भांडण, संघर्ष, शिव्यागाळ्या हे
👇
सर्वच त्यांच्या पाचवीला पुजलेलं..
माणूसच वाईट नसतो, वाईट परिस्थिती देखील माणसाला वाईट वागण्यासाठी प्रव्रूत्त करते..आणि असं वाईट वागणं आहे ती परिस्थिती आणखी वाईट बनवते.. ह्या चक्रात माणूस कसा भरडला जातो.. तसंच माणसाच्या आयुष्यात किती संघर्ष असावा याची देखील परसीमा असावी
👇
मला पडणारा नेहमीचा प्रश्न की आपल्याला जिंकायचंच का असतं? आपण न जिंकता ही आनंदी तसंच यशस्वी जीवन जगू नाही का शकत? का त्यासाठी आपल्याला आनंदी आणि यशस्वी जीवन म्हणजे काय याच्याच व्याख्या बदलाव्या लागणार आहेत ?
👇
मला कायम वाटंत आलं आहे जीवन जगणं मंग ते कशाही प्रकारे असू दे तो एक प्रकारचा mind game च चाललेला असतो. तुमच्या सोबत घडलेल्या घटना व त्याचा तुम्ही तुमच्या बुद्धी नुसार लावलेला अन्वयार्थ तसंच त्याला तुम्ही दिलेला reply.
👇
तुम्हांला असं वाटंत नाही का कोणत्याही प्रश्नाचं उत्तर देण्यासाठी सर्वांत प्रमुख अट ही असते की तुम्हांला प्रश्न व्यवस्थितच कळला पाहिजे? तर मंग आपण आपल्या समोर वाढून ठेवलेलं जीवन जगताना आपण ते काय आहे हे समजून घेण्याचा प्रयत्न करणार आहोत की नाही ? की आला दिवस ढकलणार आहोत.
👇
आपल्या जीवनात अनेक चांगल्या वाईट गोष्ठी घडत असतात. चांगल्या, मनासारख्या घडल्या की आपल्याला आनंद होतो, मस्त - छान वाटतं.
पण काही न आवडणार्या घडल्या तर ? तर मंग आपल्याला शारीरिक तसंच मानसिक त्रास होतो वा त्याचं दुःख होतं! 👇
आपण आजारी पडलो तर त्याचा आपल्याला शारीरिक त्रास होतो पण आपणच का पडलो असा जर विचार केला तर दुःख होतं. आपल्या हातात काय आहे त्रास टाळनं का दुःख टाळनं, विचार करा!
त्रास होणं आणि दुःख होणं याची गल्लत करू नका कारण दोघेही वेगवेगळे आहेत! सख्खी भावंडं म्हणा ना ती पण जुळी! 👇
आपण आयुष्यभर त्रास कवटाळून नाही बसू शकत, आपण त्यातून बाहेर पडण्याचा मार्ग शोधून काढतोच किंवा तो खूप काळ टिकला असह्य झाला तर जीव सोडतो पण त्याच्या उलट आपण दुःख मनाशी कवटाळून बसतो!
एखाद्या घटनेतील त्रासाचं मोठं भूत तेव्हाच तयार होतं जेव्हा आपण त्याचं दुःख मनाला लावून घेतो. 👇
जगात काही लोकं शापित म्हणून जन्माला येतात अन शापित म्हणूनच मारतात.त्या यादीतलं अग्रगण्य नावं असेल तर लोकशाहीर अण्णाभाऊ साठे.
अफाट अन अचाट शब्द प्रतिभा लाभलेला लेखक. त्यांनी जेवढा लेखन प्रपंच केला.जेवढी साहित्य निर्मिती केली, तेवढी इतर कोणीही केली असती तर 👇
त्याला डोक्यावर घेऊन मराठी वाचक अक्षरशः नाचला असता. त्यांना दलित साहित्यिक म्हणून एका कोपऱ्यात ठेवून दिलं गेलं आहे. त्यांच्या लेखनाची कोणीही मुक्त मनाने, बुध्दीने चिकित्सा करत नाही. सोनं तुम्ही पारखलच नाही तर ते सोनं आहे तुम्हाला कळणारच नाही.👇
इंग्रजी साहित्य वाचून त्याला भारतीय भाषात आणून नसती उठाठेव करणारे आज मोठे साहित्यिक म्हणून गणले गेलेत.
अण्णाभाऊ ज्या समाजातून आले, ज्या परिस्थिती राहून त्यांनी हा जो साहित्य डोंगर उभा केलाय तसा करणारा दुसरा कोणीही त्यांच्या आसपास दिसत नाही. 👇