وقوع یک حادثه پر معنی در برنامه تاجگذاری #رضاشاه_بزرگ
عصر روز چهارم اردیبهشت 1305 بود که به سبب اندک ترشح باران رحمت الهی در روز قبل از آن، هوا در کمال طراوت بودو لطافتی بهشتی داشت. مجلس مجلل و باشکوهی در تالار موزه سلطنتی در قصر گلستان بر پا شد و با حضور چند صد تن وجوه طبقات
عصر روز چهارم اردیبهشت 1305 بود که به سبب اندک ترشح باران رحمت الهی در روز قبل از آن، هوا در کمال طراوت بودو لطافتی بهشتی داشت. مجلس مجلل و باشکوهی در تالار موزه سلطنتی در قصر گلستان بر پا شد و با حضور چند صد تن وجوه طبقات
و صاحبان مقامات اجتماعی از علماء روحانی و اعیان و تجار و وزرای سابق و لا حق و صاحبان مناصب کشوری و لشکری مراسم #تاجگذاری شاهنشاه اعلیحضرت #رضاشاه_کبیر انجام گرفت و شخص شخیص ایشان در حالی که چند نفر از امراء و افسران ارتش شاهنشاهی هر یک یکی از علائم و اثاثه سلطنت از اسلحه گرانقدر
و عصاهای مرصع در دست داشتندبه آن انجمن ورود فرمودند و بر روی تخت تاریخی طاووس قرار گرفتندو تاج شاهناشهی #ایران را مشیت خداوند متعال بر تارک مبارک ایشان نصب فرمود
در موقع تقدیم تاج حادثه بسیار دقیق و پر معنی بوقوع پیوست
که شاید از غالب نظرها مخفی ماند
در موقع تقدیم تاج حادثه بسیار دقیق و پر معنی بوقوع پیوست
که شاید از غالب نظرها مخفی ماند
- نویسنده این سطور که خود در عداد صاحب منصبان وزارت معارف در آن مجلس عظیم حاضر و ناظر بودم به رای العین آنرا
مشاهده کردم :
در طرف راست تخت جمعی از فحول علمای روحانی و پیشوایان دینی طراز اول تهران قرار گرفته بودند
مشاهده کردم :
در طرف راست تخت جمعی از فحول علمای روحانی و پیشوایان دینی طراز اول تهران قرار گرفته بودند
هنگامیکه #تاج_پهلوی را در سینی مکلل به جواهر بطرف ایشان بردند ( آن تاج را که اکنون در مجموعه جواهرات سلطنتی موجود است ) یکی از بزرگان روحانی و شیخ طائفه یعنی ..... امام جمعه خوئی که جزوه علماء پنجگانه طراز اول که سابقا از طرف مراجع تقلید برای نظارت در وضع قوانین انتخاب شده 
و به تهران آمده بود، در حالیکه عموم حضار در سکوتی کامل پر از ادب و احترام بر پا خاسته بودندآن تاج مبارک را گرفته و میخواست
خود بر تارک شاهنشاه نصب نماید ولی شاهنشاه به او مجال نداده و آن علامت مقدس شاهنشاهی را از ایشان گرفته و با دست مبارک خویش بر سر گذاشتند
خود بر تارک شاهنشاه نصب نماید ولی شاهنشاه به او مجال نداده و آن علامت مقدس شاهنشاهی را از ایشان گرفته و با دست مبارک خویش بر سر گذاشتند
ظاهرا مرحوم امام میخواست جلالت قدر و عظمت روحانیون را با این حرکت ظاهر سازد ولی شاه با عمل خویش نشان دادند که در وصول ذروه آن مقام رفیع به هیچ فرد و یا طبقه مرهون نیستند بلکه آن مرتبت ارجمند را تنها از برکت سعی و عمل و اعتماد بر نفس بدست آورده اند
که " لیس للانسان الا ما سعی" این عمل کوچک در ضمن نشان دهنده یک امر اجتماعی بسیار دقیقی بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
