Çözmüş... budur, umudun da tanımını yapmış, mutluluğunda, hatta nefisin de... bu kadarcık bir şey işte fani dünyada mutluluk dediğin.
90 yaşındaki anneannem, hâlâ hangi gezegen (yıldız diyor o) hangi saatlerde doğuyor, parlaklaşıyor bilir. Yıllarca gün doğmadan tütün kırmaya+
90 yaşındaki anneannem, hâlâ hangi gezegen (yıldız diyor o) hangi saatlerde doğuyor, parlaklaşıyor bilir. Yıllarca gün doğmadan tütün kırmaya+
https://twitter.com/medariiftihar/status/1351162786529890311
hamur mayalamaya, hayvan sağmaya kalktığı için... Günün sonrası da aynen bu kadının anlattığı gibi işte, güneşin konumundan saati çıkartmış, ömrünce saate ihtiyacı olmamış.
Ne zaman ki çok yaşlandı, anneannemi şehre, çocuklarının evlerine taşıyıp, bir göz odaya kapattık, o zaman
Ne zaman ki çok yaşlandı, anneannemi şehre, çocuklarının evlerine taşıyıp, bir göz odaya kapattık, o zaman
saate ihtiyacı oldu. Ne zaman saate ihtiyacı oldu, o zaman mutsuz oldu. İç saatinden, hava ve toprakla temastan, ona olağan gelen tüm zaman ve mekan algısından onu kopartmış olduk. Çok acı 1 şey, taşla toprakla çiçekle hayvanlarla bir olup onlarla konuşa anlaşa yaşayagelen insana
Yaşayan capcanlı bir yanını öldürmüş oluyorsunuz aslında... O neyi kaybettiğini bildiği için mutsuz oluyor. Biz neyi kaybettiğimizi, hiç bilemediğimizi bile bilmeden yaşayıp gidiyor, o yüzden mutsuzluğumuzun kaynağını bile tam idrak edemiyoruz.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
