Thread by @Avvaitweets

புத்த குருமார்களை வாதத்தில் வென்று சைவத்தை நிலைநாட்டி,  தில்லையிலேயே சிவதொண்டு புரிந்து சிவனையே நினைந்துருகி வாழ்ந்து வந்தார் திருவாதவூரார் எனும் மாணிக்கவாசகர். வழக்கம்போல் தில்லைநாதனை ஆலயத்தினுள் வேண்டிவிட்டு, திருக்கோவிலின் மண்டபத்தில் அமர்ந்திருந்தார்.

அப்பொழுது முப்புரிநூல் தரித்த உடல்,முகம் முழுக்க பிரகாசமளிக்கும் திருநீறு என வேதியர் வடிவில் அந்தணர் ஒருவர்,
மாணிக்கவாசகரிடம் தன் வணக்கத்தைச் செலுத்தி, "ஐயா!நான் இந்த ஊரைச் சார்ந்த அந்தணன்.தங்களின் பாடலைப் பலமுறை கேட்டுள்ளேன்.அதை நானும் பாராயணம் செய்ய விரும்புகிறேன்.

அதற்காக உங்களின் பாடலைக் குறிப்பாய்,எழுதிக்கொள்ள விருப்பம் கொண்டு இங்கு வந்துள்ளேன்.தாங்கள் எழுதிய 'திருவாசகத்தை',நீங்களே ஒருமுறை சொன்னால்,அப்படியே ஓலைச்சுவடிகளில் நான் எழுதிக் கொள்கிறேன்"என்று அந்தணர் அன்புடன் கேட்டார்.

மாணிக்கவாசகருக்கு இந்த ஒளி பொருந்திய முகத்தை,எங்கோ பார்த்த ஞாபகம்.ஆனாலும் பிடிபடவில்லை.கேட்ட அந்தணருக்கு மறுக்காமல்,"ஆகட்டும் அய்யனே" எனத்திருவாய் மொழிந்தார். அந்தணரும் எழுதத் தயாரானார்.மாணிக்கவாசகர் அமர்ந்து இருந்தபடியே,51 பதிகங்கள் கொண்ட திருவாசகத்தின் 658 பாடல்களையும்

சொல்லச்சொல்ல,அந்தணர் எழுதிக்கொண்டார்.மாணிக்கவாசகரும் தம் திருவாசகத்தை ஒருபாடல் விடாமல் உரைத்து முடிக்க,"அய்யனே சிற்றம்பலத்தானை பாட்டுடைத் தலைவனாக்கி,திருக்கோவைப் பதிகம் ஒன்று படைப்பீர்" என்று வேதியர் கேட்க,அதற்கும் மாணிக்கவாசகர் மறுக்காமல் கோவைப்பதிகத்தை பாடிமுடித்தார்.

முடிக்கும் தறுவாயில் தம் எதிரில் அமர்ந்திருப்பதும்,தம் வாய் மொழியை எழுத்தாய் வடிப்பதும்,என் அப்பன் ஈசன் தான் என்று உணர்ந்து முகம் காண தலை நிமிர்ந்தார்.கணப்பொழுதில், எழுதிய ஓலைச்சுவடியை கயிற்றால் கட்டிக்கொண்டு, மாயமானார் அந்தணர் வடிவிலான ஈசன்.

மாணிக்கவாசகரும் புறத்தே எங்கு தேடியும் கிடைக்கவில்லை. 'தம்மை ஆட்கொண்ட இறைவன் தம்முன்னிருந்தும் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டேனே'என்று எண்ணி,தன் நிலை நினைத்து வருந்தி நின்றார்.வேதியர் வடிவில் வந்த சிவனோ,ஓலைச் சுவடியினை,பெருமான் நடராசர் சன்னதி முன்பு வைத்துவிட்டு மறைந்துவிட்டார்.

மறுநாள் காலை எப்பொழுதும் போல் தில்லை நடராஜரின் பூஜைக்காக வந்த அந்தணர்கள் ஓலைச்சுவடியைக் கண்டு எடுத்துப்பார்த்தனர்.அதில் "அழகிய சிற்றம்பலமுடையோன் எழுதியது" என்றிருந்தது. நாடிநின்று எகிறியவராய் ஒரு கணம் மூர்ச்சையடைந்து,"யார் வைத்தது இவ்விடத்தில். எம் ஈசனின் பெயருள்ளதே எப்படி"என்று

சிந்தித்து,சிவனையே வேண்டி மூவாயிரமவர் சபையில் வைத்தார் இந்த அதிசய ஓலைச்சுவடியை.அக்கூட்டத்தில் ஒருவர் "ஈசனே வந்தாரா அவர்தான் வைத்துச்சென்றாரா" என்று கேட்டார்."ஐயா, அந்த ஓலைச்சுவடியினை யாராவது பிரித்துப்படியுங்கள்.ஈசன் என்ன அருளியுள்ளார் என்பதை அறிவோம்" என்றார்.

இறுதிமுடிவாய் மூவாயிரமவர் தலைவர் சிவனை மனதில் நினைத்து கைதொட்டு வணங்கி பிரித்துப்படித்தார்.அதில் திருவாசகமும், ஈசனை தலைவனாய் கொண்ட திருகோவைப்பதிகமும் இருந்தது.
இறுதி ஓலையில் "திருவாதவூரார் சொல்ல அழகிய சிற்றம்பலமுடையோன் எழுதியது"என்றிருந்தது.மீண்டும் திருவாதவூரரான மாணிக்கவாசகரைக்

கொண்டே ஈசன் எதையோ உலகிற்கு உணர்த்த முற்படுகிறார்
என்று எண்ணி, மாணிக்கவாசகரைத் தேடிப் புறப்பட்டனர்.காலை நேரத்தில் சிவ கைங்கரியம் முடித்து,சிவ சிந்தனையில் அமர்ந்திருந்த மாணிக்கவாசகருக்கு,இன்று தன் வாழ்வின் முக்கியமான நாள் என்பதை உள்ளுணர்வு உணர்த்தியது.

எல்லாம் ஈசனின் வழி நடப்பதே.எம் கையில் எதுவும் இல்லை என்று சிந்தனையில்,சிவத்தை நிறுத்தி சிவநாமத்தை இடைவிடாது கூறி தியானத்தில் அமர்ந்திருந்தவரிடம்,மூவாயிரவர் தலைவர் அருகில் வந்து "ஐயனே" என்ற பவ்யமாய் அழைத்தார்.எழுந்து வணக்கத்தைக் கூறி,"சொல்லுங்கள் ஐயா.இந்த அடியவனைத் தேடி அனைவரும்

வந்திருக்கிறீர்கள் வந்ததன் காரணம் என்ன?" என பணிவாய்க் கேட்டார் மாணிக்கவாசகர்."ஐயனே.இன்று கோவில் திறந்த அந்தணர்,கருவறையில் வாயிலில் இந்த சுவடி இருந்ததைப்பார்த்தும், அதில் எழுதியிருந்த எழுத்தைப் பார்த்தும் திடுக்கிட்டவராய் என்னிடம் வந்து கொடுத்தார்.

நானும் படித்தேன்.ஆனால் முழுவதும் அதன் அர்த்தம் விளங்கவில்லை.இந்த சுவடியின் கடைசியில் திருவாதவூரார் சொல்ல அழகிய சிற்றம்பலமுடையோன் எழுதியது என்றிருந்தது அதன் விளக்கம் பெற வந்தோம் ஐயனே" என்றார் மூவயிரமவரின் தலைவர்.ஐயா அந்த ஓலைச்சுவடியைத் தாருங்கள் எனக்கேட்டார் ஆவலாய் மாணிக்கவாசகர்.

ஓலைச்சுவடியை கண்ணில் கண்டதுமே,ஆனந்த பரவசத்தால் நீர்ததும்ப ஆரம்பித்தது.கையில் பெற்றார் 'இறையே எம் சிவனே' எனக் கூறியவரே,பிறந்த குழந்தையை பெற்றவன் தாங்குவது போல் தாங்கினார் கையில்.ஆனந்தத்திற்கு அளவில்லை.அவரின் பேரின்பம் பெருங்கடலாய் பெருக்கெடுத்தது.

சிவனை சிந்தையிலேயே நிலைத்தவருக்கு சற்று நேரம் உற்றுப்பார்த்து நின்றார்,அழகிய சிற்றம்பலமுடையான் எழுதியது என்ற வார்த்தையை.தொட்டு தடவினார் இறையின் கையால் எழுதப்பட்ட தமிழை."அய்யனே.. அய்யனே...உன்னை எவ்வாறு போற்றுவேன்.இந்த அடியவனின் வாய்மொழியை உம் கையால் எழுதியதிற்கு என்ன தவம்,

எப்பிறவியில் செய்தேனோ, இப்பிறவியில் இப்பேறு பெறுவதற்கு" என்று நின்றவரின் முகத்தை அதிசயமாய் பார்த்து நின்றார்கள் மற்றவர்கள்.இறுதி ஓலையைப் பார்த்து பூரித்து நின்ற மாணிக்கவாசகருக்கு, ஈசனே உள்மனதிலிருந்து சொன்னார். "திருவாதவூராரே, நீர் எம் பாதம் புகும் காலம் வந்துவிட்டது.

நான் உமக்களித்த வாக்கை நிறைவேற்றும் காலமும் கனிந்து வந்துவிட்டது.நீ ஆலயத்தினுள் சிற்றம்பலம் வருவாய்.அங்கு எம் பாதம் புகுவாய் மாணிக்கவாசா" என்று சிவன் சிந்தையில்  உரைக்க,
மேலும் ஆனந்தம் பெருக்கெடுத்து உம் வாக்கை சிரமேற்கிறேன் ஈசனே என இறைஞ்சி,நினைவு திரும்பியவராய் வந்தவர்களைப்

பார்த்து,"ஐயா இதில் என்ன சந்தேகம்?" என அன்புடன் கேட்டார் மாணிக்கவாசகர் தலைவரைப் பார்த்து.பாட்டின் பொருள் வேண்டும் ஐயனே.நீரே படைத்தவர் விளக்கம் தாருங்கள்" என்றார் தலைவர்.
"சரி பொருள் தானே என்னுடன் வாருங்கள்" என்று அரைவேட்டியும், திருநீறும்,ருத்திராட்சம் அணிந்த கோலத்துடன் வாசகர்

முன்செல்ல,மற்றவர்கள் அவரை பின் தொடர,நேராய் சிற்றம்பலத்திற்கு சென்று நின்றார்.

"பாட்டின் பொருள்தானே வேண்டும்,அதோ அழகிய புன்முறுவலுடன் ஒற்றைக் காலால் உலகத்தைத் தாங்கி,அடியவருக்கு அடியவனாய் எளியவருக்கு எளியோனாய் அபயம் அளித்து,மூன்று உலகத்தையும் உருவாக்கி,அதை காத்தும் அழித்தும்

செயல் புரியம், இந்த பொன்னம்பலத்தான் ஆன இவர்தான் இந்த பாட்டிற்கெல்லாம் பொருள்"

அப்படி மாணிக்கவாசகர் கூறியதும்,பெருமான் அருகே ஒரு ஒளி தோன்றியது. அதை நோக்கிய வண்ணம் உள்ளே சென்ற மாணிக்கவாசகர் சிவபெருமானிடம் இரண்டறக் கலந்து
சிவ மோட்சம் அடைந்தார் மாணிக்கவாசகர்.

சிவனே சித்தமாய் சிவன் மூலமே தீட்சை பெற்று, சிவ வாக்கை சிரமேற்று, சிவதலம் பல கண்டு, தில்லைநாதனின் பொற்பாதம் புகுந்தார் மாணிக்கவாசகர்.பார்த்தவர்கள் கண் பூரிப்பில் விரிந்தது. ஈசனின் இச்செயலைக் காணும் பேறுபெற்றதை எண்ணி ஆனந்தமடைந்தனர்.

அனைவரின் நாவும் மறவாது உச்சரித்தது,

"தென்னாடுடைய சிவனே போற்றி..
எந் நாட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி"

திருச்சிற்றம்பலம்🙏🏻