Thread by @Addaatiss

❇️مجموعه #انقلاب: #انقلاب_آمریکا (۴):
(١/١٨) کلونی پایتخت خودش‌، فیلادلفیا، رو از دست داده بود.
نیروهای واشنگتن در Valley Forge (نزدیک فیلادلفیا) مستقر شده بودن. باز هم زمستان شده بود که يعنی کمبود مواد خوراکی، سرما و مریضی بیشتر‌؛ اینبار همراه با اعتراض علنی سربازان.

(٢/١٨) ولی ناگهان شخصی اهل پروسیا با نام:
Friedrich Wilhelm Heinrich Steuben(تصویر)
که توجه بنجامین فرانکلین استخدام شده بود، از ناکجاآباد رفت سراغ واشنگتن و گفت که اومده تا افرادش رو با استانداردهای اروپایی آموزش بده! او به سربازان نحوه صحیح شلیک کردن، آرایش نظامی گرفتن

(٣/١٨) و کجاها و به چه شکلی کمپ بزنن رو آموزش داد و مقرارت سختی علیه تخطی کنندگان از قوانین وضع کرد.
ارتش واشنگتن زمستان ١٧٧٨ رو اینطوری پشت سر گذاشت و حالا قوی و آموزش دیده و آماده پس گرفتن فیلادلفیا بود. ولی اصلا نیازی به عملیات نظامی نشد!
با مداخله فرانسه، بریتانیا

(١٨/۴) به ژنرال Clinton (تصویر) دستور داد تا فیلادلفیا رو رها و تمام نیروهای بریتانیا رو در نیویورک مستقر کنه. بعد از رفتنِ Clinton، واشنگتن رفیقِ بازنده قدیمیمون، کلنل آرنولد رو با نیروهاش به فیلادلفیا فرستاد تا آماده‌باش اونجا حضور داشته باشن و خودش با نیروهاش به دنبال ارتش

(١٨/۵) ژنرال Clinton راه افتاد. فرصت مناسب حمله برای واشنگتن در Monmouth Courthouse دست داد. جنگ در یک روز بسیار گرم تابستانی رخ داد و گرما از دو طرف همونقدر تلفات گرفت که فشنگ‌هاشون.
در نهایت یک بخش از ارتش واشنگتن به فرماندهی ژنرال Lee به آمریکا خیانت و عقب‌نشینی‌ کرد

(١٨/۶) جنگ رو به تساوی کشوند. البته چون ارتش بریتانیا خیلی ضعیف شده بود و عقب‌نشینی کرد، حتی میشد گفت برنده آمریکا بوده.

بذارید یک شخصیت جالب رو بهتون معرفی کنم: ژنرال John Paul Jones(تصویر).
جونز یک مرد اسکاتلندیِ خوش‌قیافه و کاملا دیوانه بود!
وقتی جنگ بین بریتانیا و آمریکا

(٧/١٨) شروع شد، همه براشون سوال شده بود که آمریکا چطوری میخواد روبه‌روی یک قدرت نظامی و اقتصادی بایسته؟ خب هیچکس نتونست اینو درست برای جونز توضیح بده! :))
او از طرف آمریکا با ناوگان به دریاهای اطراف بریتانیا رفت و یک کشتی بریتانیایی رو از سواحل ایرلند دزدید و به فرانسه

(٨/١٨) برد! جالب اینکه این روش رو بارها و بارها تکرار کرد و حتی یکسری از بنادر بریتانیا رو هم غارت کرد.
همه اینا رسماً روش‌های دزدهای دریاییه. ولی خب جنگه! اگر این چیزا جواب میده لابد میده!!
یکبار جونز یک کشتی بریتانیایی رو دزدید و بردش به یک بندر هلندی. ولی هیچ نشان

(٩/١٨) ملی و پرچمی همراه ناوگانش نبود چون پرچمش رو در راه از دست داده بود. این یک خط قرمز بود چون ممکن بود افرادش به عنوان دزد دریایی دستگیر بشن. ولی هلند هم خصومتهای پنهانی با بریتانیا داشت، پس تصمیم گرفت کار جونز رو ماستمالی کنه. هلند طبق بیانیه‌های بنجامین فرانکلین

(١٠/١٨) یک پرچم آمریکایی برای جونز طراحی کرد که البته با نمونه اصلی تفاوت داشت (تصویر). برای محکم‌کاری هم طرح این پرچم جعلی رو در اسناد رسمی خودش ثبت کرد.
تمام این وقایع باعث شد مجلس بریتانیا توانایی‌های بریتانیا برای پیروزی در جنگ رو زیر سوال ببره.

تمام نقص‌های تدارکاتی

(١١/١٨) که ارتش قاره داشت، با پیوستن فرانسه به جنگ جبران شد. فرانسه در English Channel با بریتانیا درگیر شد، همچنین ناوگان‌هایی مجهز رو هم به آمریکا فرستاد. ولی این ناوگان در طوفان آسیب دیدن.
آمریکایی‌ها منتظر یک حرکت خارق‌العاده از جانب فرانسه بودن، جان آدامز به فرانسه

(١٢/١٨) رفت تا همراه بنجامین فرانکلین، فشار بیشتری برای دریافت کمک از فرانسه وارد کنه. البته از دیدن اوضاع فرانکلین در فرانسه و عیاشی‌هاش متعجب شد.

قرار بود کمک بیشتری به آمریکا برسه ولی نه از جانب فرانسه. هلندی‌ها شروع به تامین تدارکات آمریکا کردن، گرچه هیچوقت قرارداد

(١٣/١٨) علنی برای اتحاد با آمریکا نبست. به غیر از اون، اسپانیا هم که از قبل برای آمریکا تدارکات می‌فرستاد، به انتقام نواحی از دست رفته در جنگ ٧ساله، همراه با فرانسه علیه بریتانیا در ١٧٧٩ وارد جنگ شد.
اسپانیا از طریق کلونی‌هاش در قاره آمریکا هم به کلونی‌های درحال جنگ

(١۴/١٨) کمک می‌کرد.
تمام این جنگ، بیشتر از هرکسی به ضرر بومیان آمریکا شد.
هر دو طرف گاهی از بومیان به عنوان یار در جنگ استفاده میکردن. حتی گاهی قبایل بومی و علیه همدیگه میشوروندن. در تابستان ١٧٧٩، بعد از چند عملیات توسط بومیان علیه ارتش قاره، واشنگتن یک عملیات تسخیر

(١۵/١٨) راه انداخت و باهاش ۴٠ دهکده بومی رو سوزوند. ساکنان این دهکده‌های مجبور شدن وارد خاک کانادا بشن تا از کلونی‌های وفادار به بریتانیا کمک دریافت کنن.

گروه دیگه‌ای که نباید فراموش بشن، سیاه‌پوستان هستن؛ هم اونایی که آزاد و هم اونایی که برده بودن. اونا به امید کسب

(١۶/١٨) آزادی به هر دو جبهه ملحق شدن. ولی بعد از جنگ اکثرشون به دنیای بردگی برگردونده شدن، بخصوص اونایی که در جبهه آمریکا جنگیده بودن!
توماس جفرسون(تصویر)، با اینکه خودش برده‌دار بود، در اولین بیانه استقلال که نوشت بندی رو در لغو و نکوهش برده‌داری درش گنجونده بود، که بخاطر

(١٧/١٨) ترس از واکنش کلونی‌های جنوبی، این بند از نسخه نهایی خارج شد. دقیقا به همین دلیل هم آمریکا در ١٧٧۵، ثبت‌نام سربازان سیاه‌پوست در ارتش قاره رو متوقف کردن و واشنگتن هم که خودش یک برده‌دار بود از این طرح حمایت کرد. ولی بعدها مجبور شدن طرح خودشون رو لغو کنن، چون بریتانیا

(١٨/١٨) اعلام کرد که تمام سیاه‌پوستانی که در جنگ علیه آمریکا بهشون ملحق بشن، بعداز جنگ آزادی خودشون رو بدست میارن.
در حالت کلی سیاه‌پوستان شانس بهتری در کسب آزادی داشتن اگر برای بریتانیا می‌جنگیدن. ولی همون آزاد شده‌ها هم در بریتانیا، دچار بد رفتاری و تبعیض شدن.

پایان بخش چهارم
⬅️منابع:
❇️تاریخ انقلاب آمریکا:
Gordon S. Wood

❇️Founding Brothers:
جوزف الیس

پ.ن)
هرجا سخن از انقلابست، بالاخره یک شعار و شعری هم از زبان معترضان به گوش میرسه. این شعری بود که وقتی اولین اعتراض علنی در بوستون (ریختن بار چایی به دریا) شکل گرفت، مردم معترض علیه بریتانیا و قانون مالیاتیش سرودن:

پ.ن٢)
خرده حساب هلند با بریتانیا برمیگشت به سال ١۶۶۴ میلادی. اون زمان جزیره مَنهَتَن مستعمره هلند بود و اسم ناحیه "نیویورک" امروزی، "نیوآمستردام" بود. در اون سال جنگی بین هلند و بریتانیا رخ داد که در نتیجه اون جنگ، مستعمره هلند فتح و اسم نیوآمستردام به نیویورک تغییر کرد.

پ.ن٣)
اولین برده‌ها از آفریقا در سال ١۶١٩ توسط بریتانیا وارد خاک آمریکا شدن. اونها ربوده میشدن و اکثرا در راه میمردن.٢٠٠سال بعد(١٨١۴)شعری یه نام "پرچم ستاره‌نشان" سروده شد که در اون، آمریکا "سرزمین آزادی" خونده میشد! در اوج برده‌داری! اون سرود تا سال ١٩٣١، سرود ملی آمریکا بود.