Thread by @Addaatiss

❇️مجموعه #انقلاب: #انقلاب_آمریکا (٢):
(١/٢۵) کلونی‌های آمریکا از مدارا و مذاکره با بریتانیا به فاز برخورد نظامی رسیدن و به دستور جورج واشنگتن اولین ارتش نظامی قاره در حالت آماده باش کامل قرار گرفت.
اینکه کلونی‌های خودت علیهت شورش کنن یک چیزه ولی اینکه آرایش رسمی نظامی

(٢/٢۵) علیهت بگیرن چیز دیگست.
ژنرال بریتیش Thomas Gage(چپ) دستور داد ٧٠٠نیرو از بوستون خارج بشن به ناحیه روستایی کونکورد در ماساچوست برن تا انبار تسلیحاتی ارتش قاره رو بگیرن. بریتیش‌ها کار رو در نیمه شب شروع کردن، ولی قبلش وطن‌پرستانی مثل "پائول رِویِر"(راست) به ارتش قاره نقشه

(٣/٢۵) بریتیش‌ها رو لو دادن و اینطوری ارتش قاره وقت داشت تا خودش رو آماده کنه.
دو طرف هنگام طلوع آفتاب در ناحیه لِگزینگتون به هم رسیدن و اول شروع به رجزخوانی کردن. ولی توی همین گیرودار یک ناشناس اولین شلیک رو کرد. آغاز جنگ استقلال آمریکا.
ارتش قاره در اقلیت بود و مجبور شد

(۴/٢۵) به کونکورد عقب‌نشینی کنه. بریتیش‌ها هم به ٣گروه تقسیم شدن و رفتن به جست‌وجوی تدارکات. در همین زمان به مرور به تعداد افراد ارتش قاره اضافه شد و حالا بریتیش‌ها در اقلیت بودن. جنگ بزرگتری در کونکورد درگرفت و اینبار بریتیش‌ها، قدرتمندترین ارتش دنیا، به دست مردم محلی

(۵/٢۵) که آموزش درست نظامی هم ندیده بودن به بوستون عقب‌نشینی کردن و در تمام طول راه هم توسط نیروهای جدید قاره به گلوله بسته شدن. وقتی به شبهه جزیره بوستون برگشتن از تمام جهات با ارتش قاره محاصره شدن. بوستون در محاصره بود و همزمان درگیری‌های پراکنده‌ای اطراف بوستون شکل

(۶/٢۵) گرفت. یک شکست برای بریتانیا.
البته این تنها شکستشون نبود. یکی دیگه رو هم در نیویورک تجربه کردن. کلنل بندیکت آرنولد آمریکایی طرحی برای تصاحب منبع تدارکات بریتانیا در Fort Ticonderoga ریخت. او خودش به تنهایی (!) به سمت مقصد راه افتاد، به این امید که در راه مردمی

(٧/٢۵) رو به عنوان سرباز با خودش همراه کنه. سر راه با "پسران کوهستان سبز" روبه‌رو شد که از قضا رهبرشون "ایتان آلن" قصدی مشابه کلنل داشت. اونا تصمیم گرفتن باهم همراه بشن. ولی جدلی بینشون در گرفت که کی رئیسه. در نهایت گروه پسران کوهستان تهدید کردن که اگر آلن رهبر نباشه

(٨/٢۵) اونا کلنل رو ول میکنن و میرن. کلنل مجبور شد کوتاه بیاد. گروه در نیمه‌شب به مقر تدارکات بریتانیا رسیدن. بریتیش‌ها که خواب بودن، حسابی غافلگیر شدن و در نتیجه بدون هیچ جنگ و درگیری خودشون و تدارکات رو تسلیم کردن.
آلن در مقابل اعضای کنگره نذاشت کلنل هیچ سهمی از پیروزی

(٩/٢۵) ببره و همه چیز رو به نام خودش زد.
در بریتانیا کسی دقیقا نمی‌دونست چه خبره. کلونی‌ها استارت جنگ رو علنی زده بودن و تا اونجا همه چیز به نفعشون بود. جورج سوم، Thomas Gage رو اخراج و با ژنرال William Howe(تصویر) جایگزین کرد و دستور اکید برای سرکوب شورش داد.
همزمان در کنگره

(١٠/٢۵) آمریکا، همه می‌دونستن بریتانیا دوباره برمیگرده پس تصمیم گرفتن فعالیت‌های نظامیشون رو منظم کنن و رهبری نیروهای نظامی رو به دست جورج واشنگتن دادن. واشنگتن به سمت بوستون راه افتاد و درست زمانی رسید که بالاخره بریتیش‌ها میخواستن اقدام به شکستن محاصره بکنن.
نقشه اول

(١١/٢۵) بریتانیا این بود که بلندی Bunker Hill رو بگیره و ازاونجا حمله کنه، که نقش‌شون توسط جاسوسان لو رفت. ارتش قاره قبل از بریتیش‌ها Bunker Hill رو گرفت و نیروی دفاعی‌ای رو هم در Breed's Hill مستقر کرد.
روز جنگ (١٧جولای ١٧٧۵) سر رسید. بریتانیا به سمت Breed's Hill هجوم

(١٢/٢۵) آورد تا به Bunker برسه. ولی نیروهای ارتش قاره اونا رو گلوله بارون کردن. بریتانیا ٢بار تلاش کرد از بلندی بره بالا ولی هر٢بار شکست خورد. جنگ ٣ساعت طول کشید تا اینکه تدارکات ارتش قاره تمام شد و عقب‌نشینی کرد. دیگه بریتانیا تونست Bunker رو بگیره. اگرچه از دور انگار

(١٣/٢۵) بریتانیا برده بود، ولی تلفات بریتانیا ١٠٠٠ و تلفات ارتش قاره ۴٠٠تا بود. آمریکا نشون داد که این فقط شورش نیست، جنگه؛ اونها هم به شدت آماده‌ن. فقط یک مشکل وجود داشت. سربازان آمریکایی دقیقا نمیدونستن چرا میجنگن!
کنگره دو دسته شده بود. اقلیت استقلال طلب که تندرو

(٢۵/١۴) محسوب می‌شدن و مصالحه طلبها که میگفتن بریتانیا دیگه درس گرفته و بیاین قضیه رو تمام کنیم چون به هرحال بریتانیا صاحب ماست(آشناست!). این گروه در اکثریت بودن. پس کنگره یه نامه به جورج سوم نوشت که "حاجی بسه. مالیات رو بردار و بیا رفیق بشیم." جواب جورج سوم؟ "من ماتحت

(٢۵/١۵) شما عزیزان راه از هم گسسته میکنم."
بدین‌ترتیب در باقی سال درگیری‌های پراکنده ادامه پیدا کرد. مثلا بریتانیا شهر Falmouth رو برای انتقامِ شکستش به آتش کشید. این اقدامات بریتانیا بهانه بزرگی به دست استقلال طلبان شد تا پروپاگاندای خودشون رو به شکل گسترده رواج بدن.

(٢۵/١۶) در همین دوره فرانسه و اسپانیا هم به انتقام شکست در جنگ ٧ساله، شروع به تامین تدارکات ارتش قاره کردن تا بریتانیا رو حتما شکست بدن.
درگیری داخلی بین آمریکایی‌های استقلال طلب و طرفداران بریتانیا هم در کلونی‌های جنوبی ادامه داشت.
کلنل آرنولد رو یادتونه؟ او هنوز دنبال

(١٧/٢۵) کسب افتخار بود. او نقشه دیگه‌ای برای گرفتن زمین‌های بریتانیا در ناحیه کانادای امروزی، نواحی کِبِک و مونترال، ریخت، اون هم در یک حمله که یک ارتش مونترال رو میگیره و یک ارتش دیگه به اولی می‌پیونده و باهم میرن سراغ کبک. نقشه تا حدودی موفق بود. ارتش‌ها مونترال و

(١٨/٢۵) بخشی از تجهیزات بریتانیا رو هم گرفتن ولی در مسیر کبک، سرما و بیماری آبله ضعیفشون کرد و مجبور به عقب‌نشینی از کبک به سمت Fort Ticonderoga شدن. این شهر رو با تسلیحاتش یادتونه؟ ژنرال Henry Knox(تصویر) آمریکایی برای تسلیحاتش داشت. او با تعداد زیادی گاری و بوفالو، ١٢٠هزارپوند

(١٩/٢۵) تجهیزات رو در برف سرما به مدت ٢ماه زمینی به بوستون منتقل کرد. حالا ارتش واشنگتن تجهیز شده بود. سربازانش هم خوشحال شدن چون توی سرما بلاتکلیف نشسته بودن و نمیدونستن چه زمانی بالاخره محاصره رو تمام و حمله میکنن.
واشنگتن اول میخواست یک حمله اساسی به بوستون ترتیب بده.

(٢٠/٢۵) ولی زیر دستانش اینکار رو واجب نمیدیدن چون معتقد بودن که بریتیش‌ها الان بشدت ترسیدن و میشه بدون تلفات با استفاده از ترسشون مغلوبشون کرد. واشنگتن هم به حرفشون گوش کرد. نقشه عوض شد. اونا نیمه شب توپ‌هاشون رو در Dorchester Heights برپا کردن که مقر بریتیش‌ها بهش

(٢١/٢۵) دید داشت. بریتیش‌ها تا توپ‌ها و موقعیت بدون پناه خودشون رو نسبت به توپها دیدن، فهمیدن اوضاع خرابه رو باید از بوستون فرار کنن. خلاصه ١٢٠ کشتی، ٩٠٠٠ سرباز کت قرمز (سربازان بریتیش) و ٢٠٠٠نیروی آزاد وفادار رو بار زدن و به سوی سرنوشتی نامعلوم رفتن. اولین پیروزی رسمی

(٢٢/٢۵) واشنگتن در جنگ.
واشنگتن بی فوت وقت نیروهاش رو در نیویورک مستقر کرد چون حدس میزد وقتی بریتانیا برگرده هدفش نیویورک خواهد بود.
همزمان شخصی به نام Thomas Paine یک مقاله (Common Sense) دردفاع از استقلال منتشر کرد. این مقاله مثل باکتری در سرتاسر کلونی تکثیر شد و بحثش

(٢٣/٢۵) به همه جا کشید. دیگه کنگره داشت رسما این موضوع رو بررسی می‌کرد. توماس جفرسون انتخاب شد تا یک بیانیه رسمی درباره استقلال آمریکا بنویسه. نوشته اولیه جفرسون شامل این مطلب بود "تمام انسان‌ها برابر خلق شده‌اند و حقوق [پایه] برابر دارند مانند زندگی، آزادی و خوشبختی."

(٢۵/٢۴) [البته جفرسون اون موقع خودش صاحب ١٠٠ برده بود که ما برای حفظ توازن دراماتیک صحنه از پرداختن بهش صرف نظر میکنیم :))]
در ٢جولای، کنگره به استقلال رای آری داد و جان آدامز اعلام کرد که این روز مهمی درتاریخ آمریکا خواهد بود. (البته طرح استقلال ٢روز بعد به اجرا گذاشته

(٢۵/٢۵) شد برای همین الان ۴جولای روز مهمیه.)
خبر به مردم ابلاغ شد و اونها هم مجسمه جورج سوم رو پایین کشیدن.
ایالات متحده آمریکا متولد شد.
✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️

پایان بخش دوم
⬅️منابع:
❇️تاریخ انقلاب آمریکا:
Gordon S. Wood

❇️Founding Brothers:
جوزف الیس

پ.ن)
تعدادی از زنان لباس مردونه میپوشیدن و مخفیانه میرفتن جنگ. یکی از نمونه‌هاش "دبورا سیمپسون" بود. او ٢بار تو جنگ تیر خورد و با بدبختی هویت خودشو مخفی کرد. حتی یک زن عاشقش شد به حساب اینکه طرفش مرده:)) بعد از جنگ دبورا دوره افتاد تو آمریکا و با گفتن خاطراتش حسابی کاسبی کرد.

پ.ن٢)
واشنگتن البته آدم سالمی نبود. کلی عوضی بازی‌ و تقلب کرد.
توی ارتش بریتانیا، مزدورانی بودن اهل آلمان. واشنگتن بهشون وعده زمین مجانی داد تا تغییر جبهه بدن. اون زمینا رو از سر قبرش نمی‌آورد. اونا مال بومیان بودن! بعد از جنگ، مزدوران و بومیان برای زمینا همدیگه رو قتل‌عام کردن.

پ.ن٣) William Howe در یک لشکرکشی رفت سراغ خانه زنی به نام لیدیا داراف و خواست ازش به عنوان مقر استفاده کنه. لیدیا میدونست مخالفت یعنی مردن. پس اجازه داد. ولی گفت جای دیگه ندارم، اجازه بدین طبقه بالا بمونم. اونام اجازه دادن. نتیجه؟ لیدیا تمام نقشه‌هاشون رو به ارتش قاره لو داد :)).