Το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι το νομικό όχημα για να τεκνοθετήσει ένας ανύπανδρος άνδρας. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι το μόνο υποκατάστατο που αναγνωρίζει η Ελληνική Δημοκρατία επειδή αρνείται να αναγνωρίσει τον γάμο μεταξύ ομόφυλων προσώπων.
Κι αφού το αναγνωρίζει για ομόφυλα άτομα, για να μην διακρίνει εις βάρος των ετερόφυλων επιτρέπεται και γι' αυτά η σύναψη συμφώνου συμβίωσης.
Στο ελληνικό δίκαιο δικαίωμα τεκνοθεσίας έχουν μεμονωμένα άτομα και έγγαμα ζευγάρια. Δεν έχουν δικαίωμα τεκνοθεσίας ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης, ακριβώς επειδή ο ομοφοβικός έλληνας νομοθέτης απαγόρευσε την τεκνοθεσία για ομόφυλα ζευγάρια.
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το δικαίωμα τεκνοθεσίας λοιπόν.
Όταν κάποιος συνάπτει σύμφωνο συμβίωσης για οποιοδήποτε άλλο "για να" κι όχι επειδή βρίσκεται σε μια σταθερή σχέση συμβίωσης με την/τον σύντροφό του συνάπτει ένα εικονικό σύμφωνο συμβίωσης.
Όταν δηλώνει δημόσια αυτή την εικονικότητα, ο εισαγγελέας έχει αρμοδιότητα να παρέμβει και να ζητήσει την κήρυξη της εικονικότητας από το δικαστήριο.
Οι κατακτήσεις των δικαιωμάτων δεν γίνονται έτσι, λοιπόν. Δεν γίνονται με καταστρατήγηση του νόμου.
Όταν ένας gay άντρας (μεμονωμένος) κάνει αίτηση τεκνοθεσίας, πρέπει να είναι έτοιμος να υποστηρίξει το ατομικό δικαίωμά του, όπως ακριβώς το υποστηρίζει κάθε γυναίκα που κάνει αίτηση τεκνοθεσίας.
Το να ζητά το υποκατάστατο της συζύγου σε μια φίλη που την παρουσίαζει ως μέρος συμφώνου συμβίωσης είναι πέντε (5) βήματα πίσω:
1) υποχώρηση από τον σκοπό της σύναψης του σύμφώνου συμβίωσης,
2) υποχώρηση από το δικαίωμα να ζητήσει ατομικά την τεκνοθεσία στο όνομά του,
3) υποχώρηση από το δικαίωμα να μιλήσει με ειλικρίνεια για τον τρόπο ζωής του ως ένας άντρας που δεν έχει δικαίωμα να συνάψει γάμο με έναν σύντροφό του και να αναγνωριστεί ως ισότιμος με ένα ετερόφυλο ζευγάρι
4) υποχώρηση από το δικαίωμα να διεκδικήσει σθεναρά την ίση μεταχείριση με την μεμονωμένη γυναίκα που μπορεί πιο εύκολα ενδεχομένως να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις της κοινωνικής υπηρεσίας που θα αξιολογήσει την καταλληλότητά της να γίνει μητέρα και φ υ σ ι κ ά
5) υποχώρηση από το να βροντοφωνάξει ότι αν ήταν ομόφυλο ζευγάρι δεν θα είχε απολύτως κανένα δικαίωμα για τεκνοθεσία.
Μιλάμε για ακραία απρονοησία και για πλήρη περιφρόνηση των αιτημάτων μιας ολόκληρης κοινότητας. Ατομοκεντρισμός που κάνει κακό σε όλους.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Η μήνυση Κιμούλη δείχνει ότι σε συνθήκες τεκμηρίου της αθωότητας δεν είναι καθόλου απλό και επιφανειακό ή δευτερεύον το θέμα του τεκμηρίου της αθωότητας και της προστασίας της προσωπικότητας.
Καθένας που ισχυρίζεται οτιδήποτε δημόσια εις βάρος άλλου ατόμου, πρέπει να είναι σε θέση να το τεκμηριώσει, να το αποδείξει. Όταν λοιπόν ένα φερόμενο θύμα προσφεύγει στα Μέσα Ενημέρωσης
για να καταγγείλει έναν φερόμενο δράστη, πρέπει πιο πριν να έχει σταθμίσει όλους εκείνους τους παράγοντες για την εξέλιξη αυτής της πράξης.
Ευκαιρία είναι τώρα που η Ντόρα Μπακογιάννη έγινε αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης να ενημερωθεί και για την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την τεκνοθεσια
που προβλέπει από το 2008 ότι τα κράτη μπορουν να επεκτείνουν την τεκνοθεσια και για τα ομόφυλα ζευγαρια με σύμφωνο συμβίωσης.
Αυτά από το 2008, ενώ η Ντόρα έλεγε το 2015 όταν ψηφίστηκε το σύμφωνο στην Βουλή ότι το ψηφίζει μόνο υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι δεν θα περιλαμβάνει την τεκνοθεσια κι ενώ ήταν ήδη από ετών μέλος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Πέντε χρόνια πριν, 22 Δεκεμβρίου 2015, η ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων ψήφισε την νομοθεσία για το σύμφωνο συμβίωσης χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου.
Είχε προηγηθεί η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στις 7.11.2013 διότι ο νόμος του 2008 πρόβλεπε, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, σύμφωνο μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια.
Την δίκη κέρδισαν ομόφυλα ζευγάρια που προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ και εκπροσωπήθηκαν από τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο και το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, το οποίο είχε μάλιστα προλάβει και είχε υποβάλει την πρώτη προσφυγή,
To 2016 είχα την τεράστια τιμή να εκπροσωπώ στη Δικαιοσύνη το πρώτο άτομο που αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα ως άρρεν χωρίς να έχει υποβληθεί σε ιατρικές πράξεις (απόφαση 418/2016 ΕιρΑθ), πριν θεσμοθετηθεί νομοθετικά.
Ήταν η πρώτη αναγνωρίση από την Ελληνική Δικαιοσύνη της ταυτότητας φύλου, ως όρου που μπορούμε να επικαλούμαστε πλέον από τότε ως διακριτό δικαίωμα, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του φύλου και αποδεσμεύοντάς την από τα αναπαραγωγικά όργανα.
Τέσσερα χρόνια μετά κι ενώ η νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει πολλές αστοχίες, βρίσκομαι στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκπροσωπώντας πάλι ένα τρανς άτομο, το οποίο επιδιώκει να διορθώσει ένα από τα λάθη αυτής της νομοθεσίας.
Παρά το κλισέ "η καραντίνα θέλει καλοπέραση", έμεινα άναυδος όταν διάβασα το στάτους ενός νέου παιδιού, ευκατάστατου αλλά άεργου, που έγραψε με τρόμο ότι ανησυχεί πως θα τελειώσει αυτή η ωραία ζωή που ζούμε μόλις αρθεί το lockdown.
Υπάρχει ένα διάχυτο στοιχείο ευδαιμονισμού που καλλιεργείται προκειμένου να επεκταθούν τα όρια και οι δυνατότητες διασκέδασης στις οικιακές επικράτειες.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσει κανείς τις νέες επιλογές που παρέχονται από υπηρεσίες για κατ΄οίκον ψυχαγωγία, διασκέδαση κτλ.
Αύριο στο Συμβούλιο της Επικρατείας και συγκεκριμένα στο Δ' Τμήμα θα εκδικαστεί μια υπόθεση που αφορά την ταυτότητα φύλου και συνολικά τα δικαιώματα των διεμφυλικών στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, λόγω της συγκυρίας η υπόθεση δεν θα δικαστεί με δημόσια ανάπτυξη των επιχειρημάτων, αλλά βάσει των εγγράφων που έχουν κατατεθεί.
Το θέμα αφορά την αλλαγή επωνύμων των ατόμων στην διαδικασία της Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου (ΝΑΤΦ). Η διαδικασία της ΝΑΤΦ ρυθμίζεται από τον νόμο 4491/2017, ο οποίος ενώ επιτρέπει στο άτομο να επιλέξει όποιο κύριο όνομα θέλει