Deinogalerix koenigswaldi
داینوگالریکس کنیگزوالدی
«جوجه‌تیغی ِ بی‌تیغ» غول‌پیکر از شبه‌جزیره گارگانو در ایتالیا.
داینوگالریکس کنیگزوالدی
«جوجه‌تیغی ِ بی‌تیغ» غول‌پیکر از شبه‌جزیره گارگانو در ایتالیا.
https://twitter.com/MaijaKarala/status/1354930498569707527
داینوگالریکس جزؤ خانواده جوجه‌تیغی‌ها (Erinaceidae) است، اما متعلق به زیرخانواده موش‌های مهتابی (Galericinae) که خلاف جوجه‌تیغی‌های متعارف، تیغ ندارند. کنام بوم‌شناختی آن‌ها (و ظاهرشان) شبیه به موش‌های صحرایی (rat، از جوندگان) و صاریغ‌های آمریکایی (opossum، از کیسه‌داران) است.
این شباهت مصداق خوبی برای تکامل موازی (parallelism) است؛ یعنی هرکدام از این‌ها متعلق به تبار و گروه متفاوتی‌ست، اما شرایط مشابه بوم‌شناختی و البته صفات به جا مانده از نیاکان مشترک خیلی قدیمی آن‌ها را به شکل یکسانی درآورده. در حقیقت آن‌ها به نخستین پستانداران هم شبیه‌اند.
اما چرا جثه داینوگالریکس اینقدر نسبت به خویشاوندان نزدیک امروزی‌اش (موش‌های مهتابی و جوجه‌تیغی‌ها) بزرگ شده است؟
داینوگالریکس کنیگزوالدی ۶۰ سانتی‌متر طول داشته، یعنی تقریبا به جثه گربه‌ای بزرگ یا سگی کوچک بوده است. علت را باید در جغرافیای شبه‌جزیره گارگانو جستجوکنیم.
داینوگالریکس کنیگزوالدی ۶۰ سانتی‌متر طول داشته، یعنی تقریبا به جثه گربه‌ای بزرگ یا سگی کوچک بوده است. علت را باید در جغرافیای شبه‌جزیره گارگانو جستجوکنیم.
البته نه جغرافیای امروز، بلکه جغرافیای این منطقه طی دوره میوسن، یعنی زمان زندگی داینوگالریکس. گارگانو در آن زمان جزیره‌ای محصور میان دریا بوده و شکارچی بزرگی از قبیل گربه‌سانان و سگ‌سانان در آن زندگی نمی‌کرده؛ بنابراین شرایط برای زندگی شکارچی‌های کوچک مساعد و بی‌رقیب شد.
جغرافیای جزیره‌ها اثرات تکاملی جالبی بر جانوران جزیره‌نشین دارد. اغلب جانوران بزرگ‌جثه در جزیره‌ها کوتوله می‌شوند و جانوران کوچک‌جثه، بزرگ می‌شوند؛ خیلی از پرنده‌ها در نبود شکارچی قدرت پروازشان را از دست می‌دهند و هیکل گنده می‌کنند؛ مثلا دودو کبوتر غول‌پیکر جزیره موریس بوده.
جزیره گارگانو هم به جز داینوگالریکس، میزبان پرندگان جالبی بوده، از جمله غازی غول‌پیکر به نام گارگانورنیس (Garganornis)، جغد انباری غول‌پیکر (Tyto gigantea) و دال غول‌پیکر گارگانو (Garganoaetus). تصویر این مرغان جزیره‌نشین را در مقایسه با انسان و داینوگالریکس ببینید…
از این میان گارگانورنیس وزنی حدود ۱۵-۲۲ کیلوگرم داشته و احتمالا بی‌پرواز بوده. این شرایط در سایر جزایر هم بوده، مثلا داینورنیس (Dinornis) و عقاب هاست (Hieraaetus moorei) نیوزلند یا فیل‌مرغ (Vorombe titan) و فوسا (Cryptoprocta ferox) و لمور غول‌پیکر (Archaeoindris) ماداگاسکار.
از موجودات بالا فقط فوسا (گوشتخوار گربه‌مانند ماداگاسکار) زنده است؛ باقی پس از تغییرات جغرافیایی یا رسیدن پای آدمی به زیستگاهشان ریق انقراض را سرکشیدند. بقایای این جانوران را می‌توان در جزیره‌ها و نیز دریاهایی که امروز به کوه تبدیل شدند، پیدا کرد.
https://twitter.com/Erfan_khosravi/status/1351887345956638724?s=19
اگر این نخ‌جیک رو خوندید و خوشتون اومد، کار خاصی لازم نیست بکنید، فقط لطف کنید و این توییت رو پسند و #ریتوییت کنید که دیگران هم ببینند و پسند کنند. چوب‌دستی هاگرید رو برای کار جانورشناسی لازم دارم
#ریتوییت_لطفا
#ریتوییت_لطفا
https://twitter.com/Erfan_khosravi/status/1354896759223427072?s=19
@threadreaderapp unroll
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
