1/ De kern van mijn betoog was dat ze even veel recht heeft op het kiezen en bewandelen van haar eigen pad als ieder ander en dat ik haar daar geluk bij wens.
2/ Dat ze met de grote prijs die ze heeft moeten betalen om te zijn wie ze wil zijn, ze de regie over haar eigen verhaal en leven moet blijven houden en haar verhaal niet moet laten kapen door mensen die erop willen meeliften of ermee aan de haal willen gaan voor hun eigen agenda
3/ want zodra ze die regie overhandigt of laat aantasten, zal ze zich weer in een andere vorm van onvrijheid bevinden en zullen er weer mensen zijn die haar een richting op zullen willen duwen die zij voor haar beogen, omdat ze denken te weten wat goed voor haar is.
4/ Dat mensen die haar steeds als slachtoffer zullen willen neerzetten bijna evenveel van haar emancipatie wegnemen als de mensen die haar slachtofferden.
Dat de regie over haar verhaal en haar narratief behouden even belangrijk is als de regie over haar eigen leven behouden.
5/ Ik sta voor het recht van een ieder zichzelf te zijn; ook van Lale.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
1/ De discriminatie van 50-plussers op de arbeidsmarkt is er een die teveel en te vaak onderbelicht blijft. Zelfs in de pre-coronatijd, toen de economie en de arbeidsmarkt waren aangetrokken,
2/ zag je dat de werkloosheid onder deze groep niet zo snel daalde als bij andere groepen. Deze specifieke discriminatie is ook heel hard, omdat het echt iedereen raakt, van de laagopgeleide allochtone hetero vrouw tot de hoogopgeleide autochtone homo man;
3/ zodra de "magische" grens van 50 jaar is bereikt, lijkt vrijwel geen enkele werkgever meer bereid om ze aan te nemen. Het eigenaardige is dat dit vooral een "Nederlands" fenomeen lijkt te zijn. In de omringende landen speelt dit veel minder.
1/ Ik heb een vriendin die makelaar is en ze zei ooit tegen ons: “Ga nooit huizen bezichtigen in de zomer. Elk huis ziet er leuk uit als de zon door de ramen heen alle kamers verlicht, als vogels fluiten op het balkon en de vlinders vliegen tussen de geurige bloemen in de tuin.
2/ Het huis waarin je zelfs op een dag met grauw en guur weer en donkere wolken kunt zeggen “Hier voel ik me thuis”, dát is het huis dat je moet kopen.” Dit is altijd blijven hangen in mijn hoofd en ik ben het zelfs als een soort filosofie gaan beschouwen.
3/ Hetzelfde geldt namelijk voor mensen. Iedereen is leuk en gezellig om in de buurt te hebben als alles goed gaat in hun leven, als de baan, het geld, de relaties, de gezondheid allemaal naar wens verlopen. Het wordt pas tricky als er donkere wolken verschijnen.
1/ Er zit ook een grote denkfout in deze redenering. Dak- en thuislozen hebben geen *reguliere* woonlasten, maar dat betekent niet dat ze geen woonlasten hebben. Een thuisloze, iemand die geen vaste verblijfplek heeft maar afwisselend bij vrienden of familie verblijft,
2/ heeft vaak wel degelijk woonlasten doordat hij of zij geacht wordt een kleine bijdrage te betalen voor de boodschappen van degene bij wie ze hebben geslapen en gegeten, of voor water en elektriciteit als ze hebben gedoucht of kleding hebben gewassen.
3/ Nachtopvang bij opvangcentra kost meestal geld, gemiddeld 5 euro per nacht Voor een warme maaltijd wordt ook vaak geld gevraagd.
Iemand zei ooit tegen mij dat ze niet begreep waarom daklozen vaak fastfood maaltijden nuttigen of belegde broodjes kopen, "want dat is best duur,
Als iemand die vrijwillig een hoofddoek is gaan dragen weet ik hoe het voelt wanneer je een keuze maakt waarbij je uitgekotst wordt door een deel van de bevolking en soms zelfs door naasten.
2/ Het is nooit makkelijk om keuzes te maken die een dergelijke impact hebben op je leven. Naar aanleiding van jouw verhaal bij Op1 wilde ik je dan ook via een draadje een hart onder de riem steken en had ik in mijn hoofd al een beetje geformuleerd wat ik tegen je wilde zeggen.
3/ Toen ik me op Twitter ging verdiepen in jouw verhaal kwam ik echter deze tweets tegen:
1/ Slachtofferrol is een soort modewoord geworden om iedereen die iets bespreekbaar wil maken weg te kunnen zetten en verder niet over de inhoud na te hoeven denken. Ik voel me helemaal niet zielig, daar ging dat draadje ook helemaal niet over.
2/ Ik heb echter wel ervaringen waarbij mijn afkomst of mijn religie maakt dat ik anders word behandeld, en ik probeer dat zichtbaar en bespreekbaar te maken, want de wet garandeert mij geen gelukkig leven, maar wel een gelijkwaardige behandeling en een menswaardig bestaan.
3/ Ik heb er even veel recht op om onder gelijke omstandigheden gelijk behandeld te worden.
1/ Ik had ooit een Buurmeisje dat nieuwe rolschaatsen kreeg voor haar verjaardag. Op de dag van haar verjaardagsfeestje werd ik door haar moeder naar binnen geroepen. Buurmeisje had namelijk nieuwe rolschaatsen gekregen en ik mocht de oude krijgen.
2/ Waarschijnlijk vond ze het zielig dat haar dochter altijd aan het rolschaatsen was en ik er naast moest lopen. Ik moest temidden van allemaal grootouders, ooms en tantes de rolschaatsen passen (ze waren veel te groot) en Buurvrouw ging heel blij foto’s maken van dat moment.
3/ Ik voelde me heel ongemakkelijk en verlegen en tegelijkertijd voelde ik me ook schuldig over mijn ongemak, want hier was een mevrouw die mij iets had gegeven