Thread by @appistol

1. Θρεντάκι: Γιατί η ακροαριστερά όχι μόνο δεν κυριαρχεί πλέον, αλλά είμαστε ήδη στη αρχή του τέλους της.

Η αριστερά κυριάρχησε στη μεταπολιτευτική εποχή. Το 1982 42% των ψηφοφόρων τοποθετούσε τον εαυτό του στην αριστερά και το 25% στη δεξιά ενώ τα ποσοστά 20 χρόνια μετά

2. ήταν 38% και 27% αντίστοιχα (Βερναρδάκης, 2002). Ο μέσος όρος των 20 ετών για την αριστερά ήταν 37% ενώ για τη δεξιά κάτω του 30% (Βερναρδάκης, 2002). Στοιχεία από 2002 έως και 2008 δεν έχω, υπάρχουν όμως για την περίοδο 2009 μέχρι 2017 και στο σήμερα 👇

3. Εδώ βλέπουμε πως κινείται η αυτοτοποθέτηση στον άξονα μεταξύ 2009-2017 (Μαυρής, 2017). Η αυτοτοποθέτηση στη δεξιά πτέρυγα πέρασε για πρώτη φορά μπροστά το 2017 (και δεν ξανακοίταξε πίσω). Ένώ το 2015 είχαμε πιάσει κορυφή, δύο χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα ήταν αρκετά για να

4. οδηγηθούμε σε κατακόρυφη πτώση της ταύτισης με την αριστερά πτέρυγα. Χαρακτηριστικά δείτε στον πίνακα πως η αριστερά έχει +32 μονάδες σε αρνητικές γνώμες. Αυτά τα δύο είναι τα πρώτα σημάδια. 1) οι αρνητικές γνώμες για την αριστερά φτάνουν το 61% 2) η ταύτιση με την αριστερά

5. πέφτει ραγδαία και η δεξιά περνάει μπροστά, η οποία "παίρνει" και +12 μονάδες στη δεκαετία. Δείτε επίσης τη διαφορά πριν αναλάβει ο Τσίπρας με το 2017 στην κάρτα. Επίσης, στον παραπάνω πίνακα (Μαυρής, 2017) φαίνεται πως κάποιες αξίες "ανεβαίνουν" σε σημασία (ιδιωτικός τομέας

6. και φιλελευθερισμός) ενώ οικολογία, σοσιαλισμός και φεμινισμός κρατούνται ψηλά. Ιδιωτικός τομέας και φιλελευθερισμός είναι στο μυαλό των πολιτών πλησιέστερα σε αυτό που θεωρούν δεξιά, όχι στην αριστερά. Επίσης η οικολογία, ο φεμινισμός (θα αναλύσω αργότερα το σοσιαλισμό) είναι

7. έννοιες οι οποίες πλέον δεν ταυτίζονται όπως τις περασμένες δεκαετίες με την αριστερά. Όταν ένα κίνημα είναι στην αρχή τότε αποτελεί niche αγορά και από αυτό κερδίζουν οι "innovators". Εφόσον κάποια κινήματα περάσανε το early majority σε μια κοινωνία είναι αναμενόμενο να

8. μπούνε κι άλλοι παίκτες αφού η πίτα μεγαλώνει πολύ (και θα μεγαλώσει κι άλλο). Έτσι η αριστερά χάνει την ταύτιση με την οικολογία, το φεμινισμό και άλλα ταυτοτικά ζητήματα. Και θα την χάνει όλο και περισσότερο όσο αυτό γίνεται mainstream. Πάμε τώρα στο σήμερα. Κρατάει η τάση

9. ή έχουμε αλλαγή; Η κάρτα (Διανέοσις, 2020) δείχνει πως η πτώση της ταύτισης με την αριστερά συνεχίζεται. Δε σημαίνει πως πάνε αυτόματα στη δεξιά. Αλλά θεωρώ πως πάνε στο "δεν ταυτίζομαι" πράγμα που ενισχύει την άποψή μου πως έχουμε μπει σε εποχή ταυτοτήτων και από αυτό κυρίως

10. η αριστερά έχει να χάσει (δεν αναφέρομαι στη σοσιαλδημοκρατία, αλλά για τη διεθνιστική αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα). Δείτε και τον πίνακα (Διανέοσις, 2019) με την πτώση της αριστεράς ως κάτι "καλό" χρόνο με το χρόνο. Επίσης παρατηρείστε πως έχει αποσυνδεθεί ο σοσιαλισμός από

11. την αριστερά. Τι σημαίνει αυτό; Πως η αριστερά έχει χάσει εκτός από τον άξονα των ταυτοτήτων (κοινωνικά δικαιώματα, οικολογία κλπ) και αυτόν της οικονομίας. Ειδικά στην μετά κόβιντ εποχή όπου αναγκαστικά θα έχουμε μεγαλύτερο κρατικό παρεμβατισμό η οικονομία δεν μπορεί να

12. παιχτεί από την αριστερά. Δείτε και αυτόν τον πίνακα. Κυριαρχούν σοσιαλισμός και φιλελευθερισμός που σε οικονομικό επίπεδο μεταφράζεται "θέλουμε επενδύσεις αλλά το κράτος να είναι δίχτυ προστασίας". Προς επιβεβαίωση αυτού δείτε τις απόψεις των πολιτών για τις

13. ξένες επενδύσεις, τη φορολογία και το κράτος. Η αριστερά δηλαδή έχει χάσει τους δύο βασικούς άξονες και μένει ο τρίτος (εθνοκεντρισμός/διεθνισμός). Δείτε στον τέταρτο πίνακα (Διανέοσις, 2020) την αύξηση του εθνικισμού και του συντηρητισμού (που δεν ταυτίζονται απαραίτητα)

14. Επίσης δείτε (απλά ως ενδείξεις) την άποψη των Ελλήνων για τον ελληνικό πολιτισμό. Υπάρχουν κι άλλες έρευνες που δείχνουν (δε μπορώ να τα βάλω ένα σε ένα θρεντ) πως από το 2016 και μετά οι πολίτες γυρνούν εθνοκεντρικά. Αυτό σημαίνει πως η διεθνιστική αριστερά χάνει και στον

15. τρίτο σημαντικό άξονα. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει: Και στους τρεις άξονες η αριστερά κυριαρχούσε όλες αυτές τις δεκαετίες. Πλέον έχει χάσει το μονοπώλιο σε ταυτοτικά ζητήματα και οικονομία και γυρνάει ανάποδα ο άξονας εθνοκεντρισμός/διεθνισμός. Από το 3/3 πάει στο 0/3.

16. ειδικά στο τελευταίο τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό μπορούν μόνο να επιταχύνουν τη στροφή της κοινωνίας προς τον εθνοκεντρισμό. Να σημειώσω εδώ πως υπάρχει μια έρευνα που δείχνει πως σε νέους 17-24 το 25% περίπου αυτοτοποθετούνται σε

17. αριστερά και ακροαριστερά. Από την άλλη οι ηλικίες 25-39 είναι κατά 40%+ στη δεξιά. Μένει να το δούμε και σε άλλες έρευνες και να αναλυθεί περισσότερο εάν θα έχουμε στο μέλλον Gen Z vs Millenials. Στο μέλλον (εκτός από την οικονομία) θα μας απασχολεί το τι έθνος είμαστε

18. exclusive ή inclusive (ενδεικτικό των σημερινών πεποιθήσεων η κάρτα) αλλά και τα ταυτοτικά ζητήματα μέσα στην κοινωνία. Η αριστερά δεν έχει έστω ένα ζήτημα στο οποίο μπορεί να βρει κάποιο σοβαρό USP. Έχει πεταχτεί εκτός παιχνιδιού. Η κωδωνοειδής καμπύλη μετακινείται προς την

19. αντίθετη μεριά από ότι τα τελευταία 50 χρόνια. Έτσι η αριστερά θα γίνει άκρο και στην ουσία σε κάποιους άξονες μάλιστα θα είναι εντελώς irrelevant. όμως αυτή τη στιγμή έχει ένα σοβαρό και μάχιμο ποσοστό μαζί της. Και όσο βλέπουν πως χάνουν έρεισμα τόσο θα γίνονται πιο

20. σκληροί. όσο βλέπουν πως πέφτουν, τόσο θα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν. Προσοχή, δε λέω πως η διεθνιστική αριστερά θα εξαφανιστεί. Λέω πως θα αλλάξει το status quo. Μπορεί να μη φαίνεται τώρα, μπορεί ακόμα να μοιάζουν δυνατοί διότι φωνάζουν, αλλά η πτώση

21. έχει αρχίσει. Χρόνο με το χρόνο (εάν δεν αλλάξει κάτι ριζικά) θα πέφτουν περισσότερο. Θα φωνάζουν, θα φαίνονται πολλοί όμως όλο και θα λιγοστεύουν και το κυριότερο, όλο και πιο ακραίοι ή/και irrelevant θα φαίνονται στους πολίτες. Θα πάρει χρόνια για να φανεί καθαρά

22. ήδη όμως έχουν πέσει από το γκρεμό. Θα περάσουμε μια περίοδο αναταραχής γιατί θα προσπαθήσουν να κρατηθούν από παντού παρασέρνοντας κόσμο. Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει. Έχουν τελειώσει. Και το ξέρουν.