Thread by @OracleofOmaha30

بنجامین گراهام در کتاب «سرمایه‌گذار هوشمند» می‌گوید: "آن‌هایی که سرمایه‌گذاری می‌کنند، برای خودشان پول در می‌آورند، آن‌هایی که سفته‌بازی می‌کنند برای کارگزارشان!" این‌را ما در کارگزاری مصداقش را می‌دیدیم. یک مشتری داشتیم، اسم و فامیلش بماند اما ما او را «دکتر» صدا می‌زدیم /۱

سبد دکتر یک ۱۵ میلیارد تومانی می‌شد اما گردشش خیلی بالا بود. روی خوش حسابی، ما هم او را غرق در اعتبار می‌کردیم. هم‌زمان با افتتاح تالار معاملاتی‌مان، این دکتر کارش شده بود این‌که تایم بازار مهمان ما باشد. مدیر شعبه از در وارد می‌شد رو به آبدارچی که "پدر سوخته! قهوه‌ی دکتر کو؟" /۲

به پذیرش‌گران یاد داده بود دکتر که از در وارد می‌شود، همه باید از جایشان بلند شوند. خودش هم مثل پدر داماد هر از چندگاهی می‌آمد پیش دکتر و می‌پرسید "کم و کسر ندارید؟" خلاصه که همه‌چیز برایش مهیا بود. /۳

یکروز از مدیر شعبه پرسیدم علت این‌همه احترام گذاشتن و خم راست شدن دیگر چیست؟ گفت "ما او را ماساژ می‌دهیم تا گردش بزند، وگرنه که گور..."حالا اما مدت‌هاست که دیگر خبری از دکتر ندارم، هرچند دوست دارم بدانم الان در چه حال است، آخر قرار بود #غگل را بگذارد برای تولد ۱۸ سالگی نوه‌اش! /۴

این‌ها را گفتم تا بدانید سیستم کارگزاری حداقل در ایران، با سود کردن شما تضاد منافع دارد. سود شما در گروی صبر است و سود کارگزار در گروی بی‌قراری! //۵