Η ανάρτηση μου στο fb για τους οίκους μόδας και τον Παρθενώνα
Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης για τους μεγάλους οίκους μόδας.
Η Μέδουσα από την ελληνική μυθολογία στο λογότυπο του Versace συμβολίζει τη δυναμικότητα των γυναικών.
Οι Dolce & Gabbana έχουν υμνήσει πολλές φορές την Ελλάδα στα fashion shows. Φορέματα, κοσμήματα, παπούτσια, τσάντες με έντονες επιρροές από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Ο Jeau Paul Gaultier είχε δώσει ελληνικές ονομασίες στα κομμάτια του, όπως "Σαπφώ", "Αθηνά, "Αφροδίτη", "Σοφοκλής".
Ο εμβληματικός Karl Lagerfeld μεταμόρφωσε το Grand Palais στο Παρίσι σε μια μικρή Αρχαία Αθήνα για την παρουσίαση της Chanel cruise collection το 2018.Τα μοντέλα περπάτησαν ως Ελληνίδες θεές φορώντας σανδάλια, headpieces και φορέματα αρχαιοελληνικού στιλ σε ένα runway από κίονες
Ιωνικού ρυθμού. Τα βότσαλα, οι μαρμάρινες πέτρες και η άμμος στόλισαν το διάδρομο της πασαρέλας και μια πραγματική ελιά στο παρασκήνιο σφράγισε την τελική πινελιά.
"Η δική μου Ελλάδα είναι μια ιδέα. Την θεωρώ ως προέλευση της ομορφιάς και του πολιτισμού, όπου υπήρχε μια θαυμάσια ελευθερία που έκτοτε έχει εξαφανιστεί." Karl Lagerfeld
Έχουμε αναρωτηθεί γιατί οι οίκοι μόδας ζητούν διακαώς να γίνουν ντεφιλέ και φωτογραφίσεις στον Παρθενώνα.
Ποιος είναι τελικά ο κερδισμένος;
Έχει ανάγκη διαφήμισης ο Παρθενώνας από τον οίκο Dior ή από τον οίκο Gucci;
Οι οίκοι μόδας θα είναι κερδισμένοι εισπράττοντας κύρος από την εμβληματικότητα των μνημείων μας.
Δεν είναι win-win υπόθεση.
Όσοι σχεδιαστές επηρεάστηκαν από τον αρχαίοι ελληνικό πολιτισμό και αγάπησαν τη χώρα μας βρήκαν εκείνες τις εναλλακτικές λύσεις να την προβάλλουν. Ο Lagerfeld δεν ζήτησε αντάλλαγμα τον Παρθενώνα, έστησε τον Παρθενώνα...
Και αφού μιλάμε για μεγάλα ονόματα στο χώρο της μόδας ο Karl Lagerfeld και o οίκος Chanel είναι συνώνυμα της κομψότητας, της φινέτσας και του στιλ.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Το Πάσχα για όλη τη Μ. Ασία αποτελούσε κορυφαίο γεγονός. Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν περίοδος αυστηρής νηστείας και καθημερινού εκκλησιασμού.
Τη Μεγάλη Τετάρτη οι γυναίκες ζύμωναν επτάζυμα και τσουρέκια. Συνήθως την ίδια μέρα έφτιαχναν και το προζύμι για το ζύμωμα του ψωμιού όλης της χρονιάς.
Τα σμυρναίικα κουλουράκια του Πάσχα έπαιρναν ποικίλα σχήματα: πουλάκια, αστράκια, αρνάκια, μαργαρίτες, γουρουνάκια ήταν τα πιο διαδεδομένα.
Στην αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις-Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο, τις δικές της ονομασίες στους 12 μήνες του έτους και τις δικές της εκδηλώσεις - εορτές κατά τη διάρκεια εκάστου μηνός. Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό Ημερολόγιο.
Ο 8ος μήνας ονομαζόταν Ανθεστηριών και υπολογίζετο στο διάστημα περίπου από 15 Φεβρουαρίου έως 15 Μαρτίου.
Τα Ανθεστήρια ήταν μια τριήμερη εορτή (11,12 και 13 του μηνός) προς τιμήν του Βάκχου.
Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν Πιθοίγια. Ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι την ημέρα αυτή ανοίγονταν και δοκιμάζονταν για πρώτη φορά οι πίθοι με τον οίνο της χρονιάς. Μαζί με το άνοιγμα των πίθων, υπήρχε η πεποίθηση ότι και οι ψυχές των νεκρών ανέβαιναν στον πάνω κόσμο.
Στις διάφορες περιόδους οι λαοί διατηρούν τις γαστρονομικές τους συνήθειες, αποτελούν άλλωστε την πολιτισμική τους ταυτότητα, αλλά συνθέτουν και μια νέα γαστρονομική κουλτούρα δανείζοντας κάποια στοιχεία μεταξύ τους επηρεασμένοι από την εμφάνισή νέων προϊόντων και ποικιλιών.
Στη Μικρά Ασία η Καθαρά Δευτέρα αποτελούσε την κορύφωση της αποκριάτικης περιόδου και το γλεντούσαν με οικογενειακά τραπεζώματα, πλούσια σε νηστίσιμα εδέσματα. Η ταχινόπιτα, η χαβαριοσαλάτα και η ταραμοσαλάτα θεωρούνταν απαραίτητα.
Εξίσου κι ο ζερντές, βρασμένο ρύζι σε νερό με ζάχαρη και κρόκο ή χουσάφι από ξερά βερίκοκα, δαμάσκηνα, σταφίδες, ξύσμα πορτοκαλιού και πετιμέζι. Άλλωστε το πετιμέζι υπήρχε σε αφθονία στη Μικρά Ασία και συναντάται σε πολλές συνταγές τους.