Το Πάσχα για όλη τη Μ. Ασία αποτελούσε κορυφαίο γεγονός. Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν περίοδος αυστηρής νηστείας και καθημερινού εκκλησιασμού.
Τη Μεγάλη Τετάρτη οι γυναίκες ζύμωναν επτάζυμα και τσουρέκια. Συνήθως την ίδια μέρα έφτιαχναν και το προζύμι για το ζύμωμα του ψωμιού όλης της χρονιάς.
Τα σμυρναίικα κουλουράκια του Πάσχα έπαιρναν ποικίλα σχήματα: πουλάκια, αστράκια, αρνάκια, μαργαρίτες, γουρουνάκια ήταν τα πιο διαδεδομένα.
Τη Μεγάλη Πέμπτη έφαγαν τα αυγά κόκκινα με αγοραστή μπογιά, το γαριμπάλδι, αλλά και με φυτικές ύλες όπως τα κρεμμυδόφυλλα ή το ριζάρι, το ερυθρόδανον το βαφικόν, που το μάζευαν τα παιδιά από τα χωράφια τη Μεγάλη Δευτέρα.
Τη Μεγάλη Παρασκευή έτρωγαν νερόβραστες φακές που συμβόλιζαν τα δάκρυα της Παναγίας ή κουκομύτες (βλαστοί φρέσκων κουκιών) χωρίς λάδι βουτηγμένα σε ξύδι σε ανάμνηση του όξινου που δοκίμασε ο Εσταυρωμένος.
Επίσης τη Μεγάλη Παρασκευή έπιναν τον "θιάσο" ή "διάσο", ένα είδος ροφήματος με σουμάδα, ανθόνερο και πικραμύγδαλο, που είθισται να μοιράζεται στα μοιρολόγια των νεκρών.
Το βράδυ της Ανάστασης έτρωγαν σούπα αυγολέμονο, τηγανητά τζιεράκια (εντόσθια) και σγαρδουμάκια, φρέσκες μυζήθρες και τσουγκρισμένα αυγά.
Τα σγαρδουμάκια είναι ένα είδος μαγειρίτσας όπου τα εντόσθια και τα έντερα είναι όπως τα γαρδουμπάκια περασμένα σε κλαδιά δενδρολίβανου όπου βράζονται με φρέσκα κρεμμύδια, άνιθο και κρασιά και στο τέλος αυγοκόβονται. Τη συνταγή αυτή την συναντάμαι στη Σαντορίνη.
Οι αγορές της Σμύρνης γέμιζαν από τη Μεγάλη Δευτέρα με κοπάδια αρνιών που συνήθως τα έφερναν οι έμποροι με το σιδηρόδρομο από την Καππαδοκία. Οι Σμυρνιοί αγόραζαν συνήθως δύο αρνιά, ένα για τη Λαμπρή και ένα για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Το σουβλιστό αντί είναι ρουμελιώτικο και μωραΐτικο έθιμο. Στη Μικρά Ασία το αρνί το γέμιζαν με ρύζι, αμύγδαλα και κουκουνάρι και το έβαζαν στη χόβολη αποβραδίς για να σιγοψηθεί ως το πρωί. Άλλοι Μικρασιάτες έψηναν το αρνί στο φούρνο πάνω σε βέργες κλημάτων.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Η ανάρτηση μου στο fb για τους οίκους μόδας και τον Παρθενώνα
Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης για τους μεγάλους οίκους μόδας.
Η Μέδουσα από την ελληνική μυθολογία στο λογότυπο του Versace συμβολίζει τη δυναμικότητα των γυναικών.
Οι Dolce & Gabbana έχουν υμνήσει πολλές φορές την Ελλάδα στα fashion shows. Φορέματα, κοσμήματα, παπούτσια, τσάντες με έντονες επιρροές από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Ο Jeau Paul Gaultier είχε δώσει ελληνικές ονομασίες στα κομμάτια του, όπως "Σαπφώ", "Αθηνά, "Αφροδίτη", "Σοφοκλής".
Στην αρχαία Ελλάδα κάθε Πόλις-Κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο, τις δικές της ονομασίες στους 12 μήνες του έτους και τις δικές της εκδηλώσεις - εορτές κατά τη διάρκεια εκάστου μηνός. Οι περισσότερες Πόλεις είχαν υιοθετήσει το Αττικό Ημερολόγιο.
Ο 8ος μήνας ονομαζόταν Ανθεστηριών και υπολογίζετο στο διάστημα περίπου από 15 Φεβρουαρίου έως 15 Μαρτίου.
Τα Ανθεστήρια ήταν μια τριήμερη εορτή (11,12 και 13 του μηνός) προς τιμήν του Βάκχου.
Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν Πιθοίγια. Ονομάστηκε έτσι από το γεγονός ότι την ημέρα αυτή ανοίγονταν και δοκιμάζονταν για πρώτη φορά οι πίθοι με τον οίνο της χρονιάς. Μαζί με το άνοιγμα των πίθων, υπήρχε η πεποίθηση ότι και οι ψυχές των νεκρών ανέβαιναν στον πάνω κόσμο.
Στις διάφορες περιόδους οι λαοί διατηρούν τις γαστρονομικές τους συνήθειες, αποτελούν άλλωστε την πολιτισμική τους ταυτότητα, αλλά συνθέτουν και μια νέα γαστρονομική κουλτούρα δανείζοντας κάποια στοιχεία μεταξύ τους επηρεασμένοι από την εμφάνισή νέων προϊόντων και ποικιλιών.
Στη Μικρά Ασία η Καθαρά Δευτέρα αποτελούσε την κορύφωση της αποκριάτικης περιόδου και το γλεντούσαν με οικογενειακά τραπεζώματα, πλούσια σε νηστίσιμα εδέσματα. Η ταχινόπιτα, η χαβαριοσαλάτα και η ταραμοσαλάτα θεωρούνταν απαραίτητα.
Εξίσου κι ο ζερντές, βρασμένο ρύζι σε νερό με ζάχαρη και κρόκο ή χουσάφι από ξερά βερίκοκα, δαμάσκηνα, σταφίδες, ξύσμα πορτοκαλιού και πετιμέζι. Άλλωστε το πετιμέζι υπήρχε σε αφθονία στη Μικρά Ασία και συναντάται σε πολλές συνταγές τους.