De enige keer in 15 jr dat ik een cliënt fysiek moest ondersteunen om naar de spreekbox te lopen was iemand wiens WIA was beëindigd. Uit ongeloof moest ik de herbeoordeling meerdere malen lezen omdat wat er stond niet strookte met wat ik voor me zag.
Dit is het topje vd ijsberg.
Dit is het topje vd ijsberg.
https://twitter.com/NOS/status/1392497837280317445
Het UWV kijkt slechts naar de arbeidscapaciteit, maar houdt onvoldoende rekening met de reële arbeidsmarktperspectieven. Dat je volgens het UWV in je rolstoel achter een bureau kunt werken betekent nog niet dat er voldoende werkgevers zijn die bereid zijn jou aan te nemen.
Het punt is dat deze mensen vrijwel altijd in de bijstand komen en er blijven. Het zou interessant zijn om te onderzoeken welk deel van de herbeoordeelden ook daadwerkelijk duurzaam uitstromen naar werk en welk deel in de bijstand op het bord van de gemeenten is blijven “liggen”.
Wanneer deze groep mensen ook met behulp van de gemeentelijke re-integratietrajecten niet aan het werk is kunnen gaan, zou je het beoordelingstraject van het UWV toch ook onder de loep moeten nemen. Dan is het nl. niets meer dan het over de schutting gooien van mensen,
en een verkapte vorm van bezuinigen, aangezien de WIA inkomensgerelateerd is en mensen er vrijwel altijd financieel op achteruitgaan op het moment dat ze hun WIA kwijtraken en in de bijstand komen.
Wat je dus als overheid dan doet is een groep zieke op arbeidsbeperkte mensen voor de rest van hun leven financieel onderhouden maar dan via een andere regeling en voor minder geld.
Ik ben echt benieuwd welk percentage van de arbeidsgeschikt verklaarden daadwerkelijk aan het werk is gegaan en welk deel in de bijstand is blijven hangen en vraag me af of hier Kamervragen over gesteld zouden kunnen worden.
@RenskeLeijten @SylvanaBIJ1 @F_azarkan @PloumenLilianne
@RenskeLeijten @SylvanaBIJ1 @F_azarkan @PloumenLilianne
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
