लहानपणी जोकोविचचे आई बाबा रिसॉर्टवर काम करायचे. टेनिस महागडा खेळ असल्याने त्यांना कोर्टची फी परवडण शक्यच नव्हतं. तेंव्हा लहानसा नोवाक तिथं वेटरचं काम करून टीपच्या बदल्यात तिथे आलेल्या पर्यटकांकडून रिसॉर्टवर दोन तास टेनिस खेळायचा सौदा करायचा. 
आज जगजेत्ता बनलेल्या जोकोविचने स्वतः कडे पैसे येताच सर्बिया मध्ये मोफत ३० टेनिस कोर्ट्सचं संकुल उभारलं आहे, जिथे कुणालाही पैसे न देता खेळता येतं!
एकदाच नाही,सहावेळा जिंकलंय त्यानं विम्बल्डन.
३४ हे वय जिथं म्हातारं मानलं जातं, त्या टेनिसच्या मैदानावर झोकोविच आजही अजिंक्य ठरला.
एकदाच नाही,सहावेळा जिंकलंय त्यानं विम्बल्डन.
३४ हे वय जिथं म्हातारं मानलं जातं, त्या टेनिसच्या मैदानावर झोकोविच आजही अजिंक्य ठरला.
म्हणून तर, एक ना दोन, आजवर वीस ग्रॅंडस्लॅम सामने जिंकलेत या पठ्ठ्याने.
झोकोविच नक्की काय करतो?
तो संयमानं खेळतो. चुका करत नाही. स्पर्धकाला चुका करायला भाग पाडतो. घाई करत नाही. गोंधळून जात नाही. संधीची वाट पाहातो.
आणि,मग मात्र मागे वळून पाहात नाही.
जिंकतोच तो.
झोकोविच नक्की काय करतो?
तो संयमानं खेळतो. चुका करत नाही. स्पर्धकाला चुका करायला भाग पाडतो. घाई करत नाही. गोंधळून जात नाही. संधीची वाट पाहातो.
आणि,मग मात्र मागे वळून पाहात नाही.
जिंकतोच तो.
आणि, हरतो तेव्हाही तो 'झोकोविच'च असतो!
जगातला नंबर एक टेनिसपटू तो उगाच नाही.
सर्बियातला हा पोरगा.
युद्धाच्या ढगांखाली रोज रात्री एकमेकांना बिलगून झोपणारी बाल्कन देशांमधली ही पोरं आज अशी अजिंक्य कशी ठरली?
झोकोविच एकटा नाहीए.
ॲना इव्हानोविकदेखील तिथलीच.
जगातला नंबर एक टेनिसपटू तो उगाच नाही.
सर्बियातला हा पोरगा.
युद्धाच्या ढगांखाली रोज रात्री एकमेकांना बिलगून झोपणारी बाल्कन देशांमधली ही पोरं आज अशी अजिंक्य कशी ठरली?
झोकोविच एकटा नाहीए.
ॲना इव्हानोविकदेखील तिथलीच.
सर्बियाची लोकसंख्या आपल्या महाराष्ट्राच्या निम्मी. पण, अनेक चॅम्पियन्स तिथं जन्माला आले.
कशामुळं?
झोकोविचला विचारल्यावर तो म्हणाला,
"द्वेष आणि हिंसा एवढी पाहिली की, त्यातलं फोलपण समजतं.
युद्ध कोणी हरलं वा कोणी जिंकलं, तरी ते अर्थशून्य आहे, हे समजतं.
कशामुळं?
झोकोविचला विचारल्यावर तो म्हणाला,
"द्वेष आणि हिंसा एवढी पाहिली की, त्यातलं फोलपण समजतं.
युद्ध कोणी हरलं वा कोणी जिंकलं, तरी ते अर्थशून्य आहे, हे समजतं.
मग संयम आणि मनोनिग्रह वाढतो. मन शांत होतं. जगण्यातलं भंगुरपण कळतं, तेव्हा एखाद्या साधूसारखे तुम्ही अविचल होता."
सततच्या युद्धामुळं असेल कदाचित,
पण आपली माणसं एकमेकांच्या आणखी जवळ येतात.
एकमेकांचे हात हातात घट्ट धरून रोजचं रणांगण लढू लागतात.
त्यातनं मृत्यूची दहशत कमी होते.
सततच्या युद्धामुळं असेल कदाचित,
पण आपली माणसं एकमेकांच्या आणखी जवळ येतात.
एकमेकांचे हात हातात घट्ट धरून रोजचं रणांगण लढू लागतात.
त्यातनं मृत्यूची दहशत कमी होते.
आणि जगण्याचीअसोशी वाढते.
मारण्याची इच्छा संपते आणि जगण्यावरची निष्ठा वाढते.
जगण्याचे खरे मोलही समजते.
माझ्यावर आभाळ कोसळलं तरी त्या कोसळलेल्या आभाळावर उभा राहीन मी,अशी विजिगिषु वृत्ती मग अंगी येते
'इंडियन एक्स्प्रेस' मधील संदीप द्विवेदी यांचा लेख
साभार Purushottam Deshpande
#wp
मारण्याची इच्छा संपते आणि जगण्यावरची निष्ठा वाढते.
जगण्याचे खरे मोलही समजते.
माझ्यावर आभाळ कोसळलं तरी त्या कोसळलेल्या आभाळावर उभा राहीन मी,अशी विजिगिषु वृत्ती मग अंगी येते
'इंडियन एक्स्प्रेस' मधील संदीप द्विवेदी यांचा लेख
साभार Purushottam Deshpande
#wp
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
