Dat het soms thuis niet gaat, dat gebeurt. Er zijn kinderen, er zijn ouders waar het soms, en soms ook tijdelijk niet goed is dat ze bij elkaar wonen. Kinderen moet je ongeacht hun achtergrond, hun evt sociaal emotionele problematische achtergrond liefdevol ontvangen.
Gebrek aan liefde heeft nog nooit iemand een beter mens gemaakt. Gebrek aan perspectief op alle levensgebieden maakt depressief. Men plaatst kinderen in de separeer om suïcide te voorkomen, tbv eigen afbreukrisico, maar ontneemt daardoor ook elk greintje levenslust.
Daar hoeft niemand voor doorgeleerd te hebben. Dat maakt kinderen en hun ouders kapot en iedereen houdt zich vast aan regels, zogenaamde wettelijke kaders en stelt dat ze de gehele casus niet kennen. Die ken ik ook niet en ik doe mn best, maar de vraag is niet of ik weet wat er
jaren geleden is gebeurd. De vraag is waar en hoe bieden we jongeren die nu gesloten zijn geplaatst en weken, ja weken in de separeer gaan, terwijl ik denk dat dat gezien het behandelingsplan nooit zou mogen, perspectief in plaats van repressiviteit "jij moet maar eens leren" ?
En intussen bezuinigen @SanderDekker @PaulBlokhuis cs meer op jeugdzorg en staan er steeds minder, en minder gekwalificeerde mensen op groepen en is voor hun veiligheid repressief ingrijpen steeds harder nodig. Het is wachten op incidenten maar maakt de staat der Nederlanden
zich schuldig aan institutionele kindermishandeling door kinderen voor hun eigen bestwil bij gebrek aan elk perspectief, weken in onmenselijke afzondering op te sluiten. #amen
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
